لطفا نزدیک نشوید؛ کارگردانان در حال تخریب ارزش‌ها هستند

به گزارش علویون؛ دومین روز جشنواره فیلم فجر آن هم نسخه سی‌وسوم در حالی تمام شد که شاید بتوان این روز را تاسف‌بارتر از روز اول خواند چه اینکه فیلمی چون «خانه دختر» همه را متعجب کرد.

اگر از سینمای توهم زده و مانده در میانه رئال و سورئال موتمن در «خداحافظی طولانی» بگذریم فیلم‌های روز گذشته همه به نوعی توهینی به ارزش‌های ایرانی را در پی دارند.

اگر چه «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» دغدغه خوبی را مطرح می‌کند که باید بخشید و در این بخشیدن راه حلی برای جامعه امروز ایران سخن می‌گوید اما همچنان به ویژه در اپیزود دوم غیرت ایرانی را به شیوه‌های عجیبی زیر سوال می‌برد.

البته همچنان می‌توان «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» را بهترین فیلم روز دوم جشنواره فیلم فجر دانست و امیدوارانه به آن و کارگردانش نگریست.

چه اینکه اگرچه رابین هودی اما «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» از قهرمانی سخن می‌گوید که برای حل مشکلات اجتماعی راه حل‌هایی دارد.

اما «حکایت عاشقی» که به بهانه فاجعه حلبچه ساخته شده است همه چیز دارد جز حلبچه؛ آنچنان سریع به سراغ حادثه می‌رود که شما به جای دیدن مظلومیت مردم و ایجاد حس همدردی در بیننده فقط از تصاویر ناهمگون زجر می‌کشید.

«حکایت عاشقی» اما به جز یک سوم اول دیگر به سراغ حلبچه از بعد جنایت‌های صدام و صدامیان نمی‌رود و تنها داستان عشق مثلثی خاصی را روایت می‌کند که می‌توانست هر جای دیگری اتفاق بیافتد.

بازی با ارزش‌های دفاع مقدس برای به تصویر کشیدن عشق مثلثی و رسیدن به کاراکتر کاریکاتوری «جانباز شیمیایی زن خواننده کرد» و بیان دیالوگ‌های شعارگونه آن چیزی است که می‌توان آن را به سخره گرفتن ارزش‌های دفاع مقدس با «حکایت عاشقی» دانست.

سخره گرفتنی که گویا این روزها اپیدمی شده و پس از دیدن « ۵۰ قدم آخر» در سال گذشته باید منتظر موج جدیدی از این نوع فیلم‌های دفاع مقدسی با «حکایت عاشقی» بود.

اما فیلم مهم روز گذشته «خانه دختر» است که این بار به بهانه حمله به سنت‌های غلط جامعه به شیوه درست به توهین به ناموس و ارزش‌های مردمی رفته است.

ارزشی که بالاتر از خانواده نیست؛ خانواده‌ای که مامن دختر است و گویا این روزها قرار است از «خانه پدری» تا «خانه دختر» به مرکزی برای توهین و تخریب زندگی‌ها تبدیل شود.

«خانه دختر» اگر چه در لفافه سعی کرده حرفش را بزند اما بسیاری از کسانی که این فیلم را دیروز در کاخ جشنواره دیده‌اند و غیرتی به خانواده که اساس زندگی هر ایرانی است داشته‌اند در تحلیل آن کلمه «خیلی بد» را به کار برده‌اند.

در کل اگر بخواهیم به مردمی که بیرون از کاخ جشنواره بگوییم در این کاخ چه گذشته است باید بگوییم سینمای ایران همچنان به ارزش‌های شما مردم در حال توهین کردن است؛ از توهین به ارزش‌های دفاع مقدس تا خانواده ایرانی.

کاخی که جشنواره سینمای ایران و انقلاب در آن در حال برگزاری است بیشتر محلی برای برداشتن پتک‌هایی برای تخریب جامعه‌ای است که علیرغم همه مشکلات اجتماعی و فرهنگی همچنان یکی از بهترین ملت‌های جهان است.