احترام فوق العاده میرزا جواد آقا تهرانی به سادات

در جامعه ما صبر و سعه صدر افراد به حداقل رسیده واین برای مردم آسیب بزرگی بشمار می آید و ممکن است هر لحظه بخاطر مسائل کوچکی درگیری های بزرگ و جبران ناپذیری رخ دهد؛ راه حل این مشکل فراگیر فقط بالا بردن سعه صدر افراد جامعه است.

خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید:

«رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي * وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي»(۱)
پروردگارا سینه ام را وسعت بخش و کارم را برایم آسان ساز

سید بزرگواری یکی از کتاب های میرزا جواد آقای تهرانی (ره) که تازه از چاپ خارج شده بود را مطالعه می کند و پس از مطالعه اشکال می گیرد و به آقا ناسزا می گوید.

ایشان نسبت به سادات علاقه عجیبی داشتند و هیچگاه به آنان بیلنگر احترامی نمی کردند و همیشه کمک حالشان بودند.

به آقا خبر می دهند که فلانی به شما ناسزا گفته اما ایشان با سعه صدری که داشتند هنگامی که آن سید محترم را دیدند، می گویند:

اگر شرعا” اجازه داشتم، حتما دست شما را می بوسیدم و سپس اضافه می کنند، شنیده ام که ناسزا گفته ای، این عمل شما از دو حالت خارج نیست یا بحق است، پس مرا از غفلت دور کرده ای و آگاه به اشتباهم نموده ای یا به ناحق است پس بهانه ای دست من داده ای که وقتی فردای قیامت دست مرا گرفتند و خواستند به سوی جهنم ببرند به همین بهانه از جدت بخواهم تا مرا یاری کند.

این داستان علاوه بر این که نشان از شرح صدر بالای ایشان دارد، تواضع و فروتنی این عالم بزرگوار را هم نشان می دهد.

پی نوشت:
۱- سوره طه، آیات۲۵و ۲۶