به جوانان ایران اعتقاد دارم

به گزارش قائم آنلاین،سال ۶۱ زمانی که ۱۷سال سن داشته است، به صورت داوطلب بسیجی عازم مریوان در غرب کشور می‌شود و در بسیاری از شهرهای مرزی غرب کشور همچون پیرانشهر و سردشت و پاوه و مریوان و سنندج نیز خدمت می‌کند.

«شهید بروجردی فرموده بودند که از کردستان رفتن خیانت است؛ بنابراین تا سال ۶۷ که مجروح شدم در کردستان ماندم، مردم کردستان بر اثر ظلم عراق و ظلم گروهک‌ها بسیار مظلوم واقع شده بودند، البته به صورت پدافندی و ماموریتی در مناطق جنوبی کشور نیز حضور داشتم.»

محمد ابراهیم آقایی سال ۶۷ مجروح می‌شود، جراحت آنقدر وخیم است که به قطع نخاع می‌انجامد «اگر خدا قبول کند به درجه جانبازی نائل شدم.»

مشکل جانباز قطع نخاعی به همین جا ختم نمی‌شود و وضعیت جسمانی روز به روز بد‌تر می‌شود: «پس از بازگشتم از جبهه به خاطر همین وضعیت بد جسمانی نتوانستم علی‌رغم علاقه‌ام، تحصیلاتم را ادامه دهم. این وضعیت به جایی کشید که در سال ۸۹ کلیه‌هایم را نیز از دست دادم و ناچار به دیالیز شدم، حدود دو ماه نیز در کما بودم که با دعای دوستان و همت تیم پزشکی بهبود پیدا کردم.»

«در حال حاضر در مرکزی برای جانبازان قطع نخاعی و هم‌رزمانمان همکاری و خدمت‌گذاری داوطلبانه انجام می‌دهم. در آنجا تلاش می‌کنم که هر کاری از دستم برای حل مشکلات جانبازان برمی‌آید انجام دهم؛ از این کار بسیار راضی هستم و آن را با عشق انجام می‌دهم.

در حال حاضر نیز متاهلم و ۲ دختر دارم یکی از فرزندانم دانشجوی پزشکی‌ست و به زودی پزشک می‌شود و دختر دیگرم نیز تحصیل کرده و شاغل است، یک نوه دختر هم دارم که خیلی دوستش دارم ؛ هر جا که بروم او هم خودش را می‌رساند تا پیش من باشد.»

برای کمک به همرزمانش مدام بین آسایشگاه ثارالله تهران و آسایشگاه ساری در رفت و آمد است «کمک می‌کنیم تا جانبازان مراحل درمانیشان را طی کنند، چکاپ‌های پزشکی لازم را انجام دهند و یا اگر با شرایط خاص یا مشکل ویژه‌ای روبرو هستند آن را حل کنند.»

دوست ندارد از مشکلات بگوید، مرد عمل است و اهل گله گذاری نیست «بنیاد شهید و امور ایثارگران تا جایی که امکانات اجازه داده تاکنون کمک کرده است، البته بعضا مشکلاتی هم هست و نمی‌توانیم بگوییم که هیچ مشکلی وجود ندارد اما بیشتر بحث ما فرابخشی است. بنیاد شهید متولی ما هست، اما آنچه که در اختیارش قرار می‌گیرد، گاهی متناسب با تعداد ایثارگران نیست و می‌طلبد که سازمان‌های مختلف مداخله کنند.

جنگ چیزی به جا می‌گذارد که سال‌های سال و پس از گذشت دهه‌ها هنوز آثارش باقی می‌ماند. بنابراین نیاز به همت دستگاه‌های مختلف وجود دارد.»

آقایی توضیح می‌دهد «من به دلیل آنکه در انجمن هستم با مشکلات جامعه جانبازان آشنایی دارم. جانبازان قطع نخاعی امروز بیشتر نیازهای روحی و روانی دارند، نیازدارند که به مسافرت‌های زیارتی و تفریحی بروند که البته امکان آن برای این جانبازان وجود دارد اما بسیار محدود است، همین مساله باعث شده که برخی جانبازان گوشه‌نشین شوند، وقتی از آن‌ها می‌پرسیم که چرا وارد جامعه نمی‌شوید می‌گویند که شرایطش برای ما فراهم نیست.

درست هم می‌گویند، برای نمونه محیط‌های شهری، اماکن عمومی و ساختمان‌ها برای عبور و مرور جانبازان به ویژه جانبازان قطع نخاع مناسب‌سازی نشده‌اند. مثلا در مشهد بسیاری از هتل‌ها امکان استفاده را برای جانبازان فراهم نکرده‌اند علاوه بر آن هزینه‌های سفر‌ها آنقدر زیاد است که برخی جانبازان با مشکلات رو به رو می‌شوند.

اماکن توریستی کشور هم این مشکلات را دارد، باید بسیار تلاش کنیم تا هماهنگی‌های لازم از طرف یک ارگان انجام شود تا جانبازان بتوانند چند روزی خانواده‌هایشان را به آنجا ببرند، از این نظر خانواده‌های ما نیز بسیار در رنجند، فرزندان ما هم دوست دارند که با پدرانشان به مکان تفریحی یا زیارتی بروند یا در شهر قدم بزنند که این مشکلات این امکان را از خانواده‌ها و فرزندان ما می‌گیرد. بنابراین اگر دولت بتواند بخشنامه‌ای تصویب کند که ارگان‌های مختلف به کمک ما بیایند بسیار خوب خواهد بود.»

او توضیح می‌دهد «ما در شهرستان‌ها برای تردد با مشکلات زیادی رو به رو هستیم و اغلب ناچاریم با این وضعیت جسمی از ماشین شخصی استفاده کنیم و خودمان رانندگی کنیم. البته ما به مشکلات عادت کردیم و روحیه‌مان اینگونه است که مستقل باشیم که البته این مستقل بودن خطرات و مشکلاتی را نیز دارد که مجبوریم تحمل کنیم.»

آقایی در پاسخ به اینکه چه توقعی از مردم دارد و اینکه تا کنون پیش آمده که احساس کند جانبازان از طرف مردم مورد غفلت قرار گرفته‌اند؛ می‌گوید: «ما مردم بسیار خوبی داریم، ما بهترین مردم دنیا را داریم، در تمام این مدت هرگز پیش نیامده که در جایی بمانم یا مشکلی برای تردد یا قرار دادن ویلچرم در ماشین داشته باشم و مردم کمکم نکنند، اگر بعضا هم موردی پیش آمده به دلیل آن بوده که شخصی متوجه نشده که شرایطم چگونه است و بلافاصله پس از آنکه متوجه شده کمک کرده است.

همین‌طور در مورد جوانانمان، که بعضا خدایی نکرده ممکن است قبولشان نداشته باشیم، باید بگویم که از نظر من بهترین جوانان دنیا هستند، همین جوانانی که به مو‌هایشان روغن می‌زنند و مو‌هایشان را سیخ سیخ می‌کنند من به همین‌ها بسیار اعتقاد دارم، ما بسیار جوانان خوبی در جامعه داریم که به جانبازان احترام زیادی می‌گذارند به طوری که حتی گاهی من با خودم می‌گویم آیا لایق این احترام هستم؛ خدا کند، اکنون که این عنوان را یدک می‌کشیم لیاقتش را نیز داشته باشیم و در آن دنیا نیز بتوانیم پاسخ‌گو باشیم. البته تعداد بسیار کمی هم به خاطر مشکلات فرهنگی ممکن است مسائلی داشته باشند اما بسیار اندک هستند.

شهید بهشتی می‌گوید بهشت را به بها می‌دهند نه به بهانه، آخرت به اینکه من جانبازم و ایثارگرم نیست، این‌ها همه رفتنی است و باید بگوییم که چه در کوله‌بارمان داریم زیرا با کارت جانبازی آن دنیا هیچ چیز به ما نخواهند داد.»

همین طور در مورد جوانانمان، که بعضا خدایی نکرده ممکن است قبولشان نداشته باشیم، باید بگویم که از نظر من بهترین جوانان دنیا هستند، همین جوانانی که به مو‌هایشان روغن می‌زنند و مو‌هایشان را سیخ سیخ می‌کنند، من به همین‌ها هم بسیار اعتقاد دارم، ما بسیار جوانان خوبی در جامعه داریم که به جانبازان احترام زیادی می‌گذارند به طوری که حتی گاهی من با خودم می‌گویم آیا لایق این احترام هستم؟

آقایی اما نظر دیگری در مورد مسولان دارد «به هر شکل من به عنوان یک جانباز هرگز نمی‌گویم که همه چیز گل و بلبل است. مشکلاتی هم وجود دارد. ما هیچ توقعی از مردم نداریم، اما دوست داریم مسئولین نسبت به حل مشکلات جانبازان همت داشته باشند، حتی اگر ببینیم مسئولان می‌خواهند مشکلات را حل کنند اما در توانشان نیست این مساله را درک می‌کنیم، اما مهم این است که این همت را در آن‌ها ببینیم.»

می‌گوید که توفیق نداشته در دیدار اخیر مقام معظم رهبری با جانبازان باشد، اما آن را از تلویزیون دیده و به خاطر نوع برخورد رهبرش با جانبازان به خود بالیده است و آروز دارد که روزی رهبری را از نزدیک ببیند «رفتار و همت مسولان باید مانند رفتار آقا باشد، درست همانطور که آقا با جانبازان رفتار می‌کند، رفتار ایشان باعث افتخار همه ماست.

رفتار ایشان با جانبازان سبب می‌شود که ما به خود ببالیم و شرمنده شویم که مگر ما که هستیم که آقا اینگونه با ما رفتار می‌کنند»

این جانباز گرانقدر از مردم و هموطنانش راضی‌ست اما از مسولان کشور انتظاراتی دارد که این گونه آن‌ها را بیان می‌کند:« ما از مسئولین توقع داریم که برای رفع مشکلات جانبازان به ویژ گروه‌های خاص همچون جانبازان شیمیایی، جانبازان بصیر، قطع‌نخاعی‌ها و جانبازانی که دو پا یا دستشان قطع شده همت داشته باشند.

هفته دفاع مقدس را هم به همه تبریک می‌گویم؛ دفاع مقدس عنوان جالبی است؛ همه باید آن را بشناسند، کشورهای خارجی قبلا فکر می‌کردند که ما حمله کردیم اما اکنون دفاع مقدس برایشان مسجل شده است، جوانان ما نیز باید آن را بفهمند و بدانند که ما بهترین جوان‌هایمان را در این ایام دادیم و ان‌شاءالله که شرمنده خون شهدا نشویم.»