دلیل موفقیت برنامه «سمت خدا» چیست؟ / رنگ خدا در «سمت خدا»

روز، روز حجت الاسلام حبیب الله فرحزاد است. در نمازخانه ای کوچک نزدیک به استودیو، عوامل برنامه نماز ظهر را به او اقتدا می کنند. از همانجا کم کم جواب سوالم را پیدا می کنم، اما هنوز برای قضاوت زود است!

فرصتی که عوامل برای آماده شدن پس از نماز تا پخش دارند تنها ۱۰ دقیقه است. حجت الاسلام فرحزاد به همراه دیگران به سمت استودیو به راه می افتد. استودیوی گلستان نسبتا بزرگ است و غیر از دکور برنامه سمت خدا، دکور برنامه دیگری که مربوط به سینما هست هم در آن دیده می شود، دکورهایی که با یک دیوار پارچه ای سیاه از هم جدا شده اند.

حجت الاسلام فرحزاد پس از اینکه در مقابل آینه ای که در استودیو وجود دارد از مرتب بودنش مطمئن می شود روی صندلی همیشگی اش می نشیند. در استودیو هنوز همه عوامل نیامده اند و من هستم و حجت الاسلام فرحزاد و یک فیلمبردار.

چیزی نمی گذرد که مجری نیز به جمع ما اضافه می شود.

شریعتی در حالی که هاش اف را یکی از عوامل روی کتش جاگذاری می کند با کارشناس برنامه اش به خوش و بشی کوتاه می پردازد و مقابل وی می نشیند.

بعد از مجری برنامه نوبت حجت الاسلام فرحزاد است که میکروفون را روی عبایش متصل کنند.

چیزی به رفتن روی آنتن نمانده است، رکنی آخرین هماهنگی ها را با حجت الاسلام فرحزاد و شریعتی انجام می دهد. و سپس به اتاق رژی (اتاق فرمان) می رود تا از طریق سه دوربین حاظر در استودیو به تماشای سمت خدا بنشیند. تهیه کننده می خواهد نگاهش همان نگاه مخاطبش باشد.

به جواب سوالم نزدیکتر شده ام، در این فاصله زمانی همه چیز بدون کمترین نگرانی انجام شده است. آنقدر راحت و با آرامش که گویی پخش زنده نیست و یک برنامه ضبطی را می خواهند آماده کنند. آقای تهیه کننده همانطور که آرام صحبت می کند، آرامش را به تمام عوامل انتقال می دهد و همه از فیلمبردار تا کارشناس و مجری همه آماده سمت خدایی دیگر می شوند.

برنامه شروع می شود. شریعتی به مانیتورهای مقابلش نگاه می کند تا به محض تمام شدن تیتراژ به مردم سرزمینش سلام کند.

برنامه آغاز می شود. مثل همیشه آقای مجری با مردم سلام و علیکی کوتاه می کند و بدون اضافه کاری تریبون را در اختیار کارشناس قرار می دهد تا موضوع برنامه را مطرح کند. حجت الاسلام فرحزاد با یک مقدمه وارد بحث می شود. وسواس و خطرات آن موضوع برنامه است. آقای کارشناس صحبت های خود را با انذار از این عادت ناپسند شروع میکند و آن را بدتر از اعتیاد به مواد مخدر معرفی می کند.

مجری برنامه سر و پا گوش شده است. بدون اینکه بخواهد در کلام کارشناس بپرد خود نیز مانند یک مخاطب تلویزیونی با کنجکاوی بحث را دنبال می کند.

صحبت حجت الاسلام فرحزادی در مورد وسواس به جاهای جالبی رسیده است که اتاق فرمان اعلام می کند زمان پخش قرآن رسیده و لاجرم باید بقیه بحث در زمانی دیگر مطرح شود. شریعتی آیاتی که قرار است تلاوت شود را معرفی میکند و پس از چند لحظه آنتن برای قرائت قرآن کریم از استودیو گرفته می شود. فرصت چند دقیقه ای دست می دهد تا تهیه کننده آخرین هماهنگی را انجام دهد، در مورد نکاتی که حتما باید گفته شود.

چیزی به شروع پخش نمانده و آقای مجری برای آمادگی دوباره خود دستی به صورت خویش می کشد.

برنامه قسمت انتهایی خود را طی می کند. دیگر میتوانم مطمئن باشم جواب خود را پیدا کرده ام. جوابی برای یک پرسش کلیشه ای، چرا این برنامه موفق است؟ در طول پخش و قبل و بعد از آن چیزی که توجه من را جلب کرد همواره وجود آرامش نه تنها در مجری، کارشناس و تهیه کننده که در همه عوامل بود. برنامه مذهبی که بدون تعصب و جبه گیری اولیه به منازل مخاطبینش می رود و صداقت را شرط ارتباط با آنها می داند بدون شک میتواند موفق باشد. مجری و کارشناس چیزی را جلوی دوربین به نمایش می گذارند که تفاوتی با خود واقعیشان ندارد. آنها قصد ندارند مردم را فریب دهند یا به تکرار حرفهای شعاری بپردازند. می‌خواهند سمت خدایی دیگر اجرا کنند. خدایی که برای همه افراد است و تمام انسانها در وجودشان رنگی از او را احساس می‌کنند.

برنامه به پایان می رسد اما کار آقای کارشناس و مجری تمام نشده است. مراجعینی از مردم در اتاق وی آی پی منتظر هستند تا با قهرمانان تلویزیونی خود دیدار کنند و احیاناً مشکلاتشان را با آنها در میان بگذارند./ر