آیا پدران واقعا دختر دوست هستند؟

ممکن است در نظر انسان امروزی این جملات تنها باورهای مردمی باشد که دهان به دهان گشته است؛ ولی واقعیت این است که همین تصورات عامه پسند ریشه و مبنای علمی دارند. شاید قدری تعجب بکنید، اگر بدانید آخرین تحقیقات انجام شده حکایت از واکنش متفاوت مغز پدران در قبال دخترانشان دارد. در واقع، جنسیت نوزاد بر واکنش‌های روزمره پدران با فرزندشان اثرگذار است.

پیش از این اغلب مطالعات بر ارتباط میان مادر و فرزند تمرکز داشتند و کمتر به چگونگی رفتار پدران با فرزندان پرداخته اند. بر اساس آخرین یافته‌های به دست آمده، پاسخ‌های عصبی پدران بسته به آنکه دختر یا پسر داشته باشند متفاوت است. در واقع، پدران که نوزاد دختر دارند توجه و مسئولیت بیشتری در قبال نیازهای فرزند خود احساس می‌کنند. این دسته از پدران نه تنها برای نوزادان خود آواز می‌خوانند بلکه بیشتر گروه دیگر با آن‌ها در مورد احساسات و ناراحتی هایشان صحبت می‌کنند. این موضوع بدین خاطر است که پدران احساسات دختران را قوی‌تر از پسران می‌دانند.

در نقطه مقابل، پدرانی که نوزاد پسر دارند بیشتر وقت خود صرف بازی‌های گاه سخت و خشن با او می‌کنند. همین موضوع باعث می‌شود که پسران از قدرت بیشتری برای کنترل و تنظیم احساساتشان بهره‌مند باشند. علاوه بر این، پدران هنگام بازی با پسران بیشتر از واژه هایی مانند: برنده یا قهرمان استفاده می‌کنند. این در حالی است که نوع واژه‌های بیانی برای دختران بیشتر جنبه تحلیلی دارد؛ مانند: همه، کمتر، بیشتر یا اغلب.

نکته دیگر این است که گریه نوزاد دختر برای پدران بسیار برانگیزاننده‌تر از پسران است. بیشتر مواقع پدران با شنیدن صدای گریه نوزاد دخترشان واکنش نشان می‌دهند. در صورتی که برای پسران این امر مصداق ندارد. بنابراین؛ به نظر می‌رسد برخورد پدران با دختران نسبت به پسران متفاوت است و این بیشتر از هر چیز به پاسخ‌های عصبی متفاوتی که از مغز صادر می‌شود ارتباط دارد.