دعای امیرالمومنین (ع) هنگام افطار

به گزارش قائم آنلاین،روزه ماه مبارک رمضان از جمله اعمالی است که بر انسان‌ها واجب شد، اما وجوب این امر محبتی از جانب خداوند برای تزکیه، رشد و ارتقای انسان‌هاست. حال برای افطار و باز کردن این روزه نیز اهل بیت (ع) توصیه‌ها و سفارشاتی بیان کردند که در ادامه به روایتی از امام صادق (ع) به نقل از پیامبر اکرم(ص) خطاب به امیرالمومنین (ع) اشاره می‌کنیم:

یا ابا الحسن! ماه رمضان به ما روی آورده است. قبل از افطار دعا کن؛ چراکه جبرئیل نزد من آمد و گفت: «ای محمد! هر کس در ماه رمضان قبل از افطار، این گونه دعا کند، خدای متعال این دعای او را مستجاب و روزه و نمازش را قبول می‌کند، و ۱۰ دعا [ی دیگر او را نیز] مستجاب می‌کند، گناه او را می‌آمرزد، غم و غصه‌اش را از بین می‌برد، گرفتاری‌هایش را بر طرف و حاجات او را برآورده می‌کند، او را به مطلوبش می‌رساند، عملش را همراه با اعمال پیامبران و صدّیقان بالا می‌برد و در روز قیامت، چهره‌اش از ماه شب چهارده درخشان‌تر است.

گفتم: «ای جبرئیل! آن دعا چیست؟» گفت: بگو:

متن دعا:

اللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظِیمِ، وَ رَبَّ الْکُرْسِیِّ الرَّفِیعِ، وَ رَبَّ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ ، وَ رَبَّ الشَّفْعِ الْکَبِیرِ، وَ النُّورِ الْعَزِیزِ، وَ رَبَّ التَّوْراةِ وَ الْإنْجِیلِ وَ الزَّبُورِ، وَ الْفُرْقانِ الْعَظِیمِ.

أَنْتَ إِلهُ مَنْ فِی السَّمواتِ وَ إِلهُ مَنْ فِی الْأَرْضِ لا إِلهَ فِیهِما غَیْرُکَ، وَ أَنْتَ جَبَّارُ مَنْ فِی السَّمواتِ وَ جَبَّارُ مَنْ فِی الْأَرْضِ لا جَبَّارَ فِیهِما غَیْرُکَ، أَنْتَ مَلِکُ مَنْ فِی السَّمواتِ، وَ مَلِکُ مَنْ فِی الْأَرْضِ، لا مَلِکَ فِیهِما غَیْرُکَ، أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْکَبِیرِ، وَ نُورِ وَجْهِکَ الْمُنِیرِ، وَ بِمُلْکِکَ الْقَدِیمِ.

یا حَیُّ یا قَیُّومُ، یا حَیُّ یا قَیُّومُ یا حَیُّ یا قَیُّومُ، أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی أَشْرَقَ بِهِ‏ کُلُّ شَیْ‏ءٍ، وَ بِاسْمِکَ الَّذِی أَشْرَقَتْ بِهِ السَّمواتُ وَ الْأَرْضُ، وَ بِاسْمِکَ الَّذِی صَلُحَ بِهِ الْأَوَّلُونَ، وَ بِهِ یَصْلُحُ الآخِرُونَ.

یا حَیّاً قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ، وَ یا حَیّاً بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ، وَ یا حَیُّ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی، وَ اجْعَلْ لِی مِنْ أَمْرِی یُسْراً وَ فَرَجاً قَرِیباً، وَ ثَبِّتْنِی عَلى‏ دِینِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ عَلى‏ هُدى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ عَلى‏ سُنَّةٍ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ.

وَ اجْعَلْ عَمَلِی فِی الْمَرْفُوعِ الْمُتَقَبَّلِ، وَ هَبْ لِی کَما وَهَبْتَ لأَوْلِیائِکَ وَ أَهْلِ طاعَتِکَ، فَانِّی مُؤْمِنٌ بِکَ، وَ مُتَوَکِّلٌ عَلَیْکَ، مُنِیبٌ إِلَیْکَ، مَعَ مَصِیری إِلَیْکَ، وَ تَجْمَعُ لِی وَ لِأَهْلِی وَ لِوَلَدِی الْخَیْرَ کُلَّهُ، وَ تَصْرِفُ عَنِّی وَ عَنْ وَلَدِی وَ أَهْلِی الشَّرَّ کُلَّهُ.

أَنْتَ الْحَنَّانُ الْمَنَّانُ بَدِیعُ السَّمواتِ وَ الْأَرْضِ، تُعْطِی الْخَیْرَ مَنْ تَشاءُ، وَ تَصْرِفُهُ عَمَّنْ تَشاءُ، فَامْنُنْ عَلَیَّ بِرَحْمَتِکَ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

ترجمه دعا:

خدایا! اى پروردگار روشنى بزرگ و اى پروردگار تخت بلند، و اى پروردگار دریاى پر میان، و اى پروردگار شفع، بزرگ و نور ارجمند، و اى پروردگار تورات و انجیل و زبور و قرآن عظیم، توئى معبود هر کس که در آسمانها است و معبود هر کس که در زمین است، و جز تو معبودى در میان آنها نیست، و توئى قاهر و مسلط بر هر که در آسمان‌ها و هر که در زمین است، و جز تو قاهرى در میان آنها نیست، و تویی پادشاهى در هر کس که در آسمان‌هاست و پادشاه هر که در زمین است و جز تو پادشاهى در میان آنها نیست، از تو می‌خواهم به حق نام بزرگت و بنور ذات بزرگوارت، و عظمت و پادشاهى دیرینه‌‏ات، اى زنده و اى پاینده، اى زنده و اى پاینده، اى زنده و اى پاینده. و از تو می خواهم به حق آن نامت که هر چیز بدان پرتو گرفت، و بدان نامت که آسمان‌ها و زمین بدان روشن گشت، و بدان نامت که پیشینیان بدان شایستگى یافتند و پسینیان بدان شایسته شوند، اى زنده پیش از هر زنده، و اى زنده پس از هر زنده، معبودى جز تو نیست، درود فرست بر محمد و خاندان محمد و بیامرز گناهان مرا، و در کار من آسانى و گشایشى نزدیک مقرر فرما، و مرا بر دین محمد و خاندان محمد و بر هدایت محمد و خاندان محمد و بر سنت (و روش) محمد و خاندان محمد که درود بر او و آنان باد پا بر جا و ثابت قدم بدار، و عمل و کردار مرا در فراز جایگاه پذیرفته قرار ده، و به من ببخشاى چنانچه بدوستان و فرمانبردارانت بخشودى زیرا که من به تو ایمان دارم و بر تو توکل کنم، و بدرگاه تو انابه کنم با اینکه (می‌دانم) باز گشتم به سوى تو است، هر آنچه خیر و خوبى است (از تو خواهم که) همه را براى من و پدر و مادر و خاندان و فرزندانم گرد آورى، و هر آنچه بدى است همه را از من و پدر و مادر و خاندان و فرزندانم بازگردانى، و تویی مهر پیشه و نعمت بخش، پدید آرنده آسمان‌ها و زمین، عطا فرمایی خیر (و خوبى) را به هر که خواهى، و بگردانى آن را از هر که خواهى، پس به مهر و رحمت خویش بر من منت بگذار اى مهربانترین مهربانان.

منبع: اقبال الاعمال سید بن طاووس، ج۱، ص۱۱۴ / صحیفه علویه، متن‏فارسى، ص ۲۲۰/ر