یافته‌ها بیانگر شواهد اولیه آزمایشی در مورد پیامدهای متابولیکی غذاخوردن مداوم با تاخیر در مقایسه با غذاخوردن در طول روز هستند.
نامنی ژول، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می‌گوید: «غذاخوردن دیرهنگام به هنگام شب تاثیر منفی بر وزن، انرژی و نشانگرهای هورمونی نظیر گلوکز و انسولین بالا دارد که در دیابت، کلسترول و تری گلیسیرید‌ها نقش داشته و در نهایت با مشکلات قلبی-عروقی و سایر مشکلات سلامت مرتبط هستند.»
در این مطالعه، ۹ فرد بزرگسال با وزن سالم تحت دو شرایط قرار گرفتند: غذاخوردن در روز یعنی سه وعده غذایی اصلی و دو میان وعده بین ساعت ۸ صبح تا ۷ عصر به مدت هشت هفته؛ و دیگری غذاخوردن دیرهنگام یعنی سه وعده غذای اصلی و دو میان وعده از ظهر تا ۱۱ شب به مدت هشت هفته.
بین این دو وضعیت دو هفته وقفه انداخته شد تا هیچ یک تاثیری برهم نداشته باشند. مدت زمان خواب هم از ساعت ۱۱ شب تا ۹ صبح در هر دو وضعیت ثابت بود. اندازه‌های متابولیکی و خون همه شرکت کنندگان در شروع مطالعه، بعد از اولین شرایط تغذیه، بعد از دو هفته وقفه، و بعد از دومین وضعیت تغذیه اندازه گیری شد. با این آزمایشات، تیم تحقیق می‌توانست تغییرات در وزن، متابولیسم و انرژی مصرفی را اندازه گیری کند.
محققان دریافتند زمانیکه شرکت کنندگان دیرهنگام غذا می‌خوردند در مقایسه با وضعیت تغذیه در روز، وزن شان افزایش یافته بود. همچنین محققان دریافتند سایر موارد منعکس کننده افزایش شرایط منفی متابولیکی در وضعیت غذاخوردن باتاخیر نظیر میزان انسولین، گلوکز به هنگام ناشتا، کلسترول و تری گلیسیرید‌ها وجود داشت.
همچنین محققان با ترسیم وضعیت شبانه روزی هورمون‌ها دریافتند در طول وضعیت غذاخوردن در روز، هورمون «گرلین» که موجب تحریک اشت‌ها می‌شود در اوایل روز به اوج می‌رسد و هورمون «لپتین» که به حفظ سیری کمک می‌کند، در اواخر روز به اوج می‌رسد. از اینرو محققان عنوان می‌کنند غذاخوردن زودهنگام به جلوگیری از غذاخوردن بیش از حد در هنگام عصر و در شب کمک می‌کند.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0