به عنوان یک فروشنده ی دارو، شما باید مطمئن شوید که داروهایتان جذاب به نظر رسند، در غیر اینصورت هیچ کس از شما خرید نخواهد کرد. مثلا شما آمپیسیلین را کنار تیلنول قرار می دهید تا ورق قرص های صورتی در کنار قرص های آبی رنگ تضاد خوبی ایجاد کند؛ بدین ترتیب شما صدها قرص رنگارنگ را بصورت برجی در سطل خود قرار می دهید و در همین حال دقت می کنید که رنگ ها در کنار هم، خوب به نظر رسند. یک عدد قیچی نیز که برای جدا کردن تعداد مشخصی قرص بکار می رود در بالای این مجموعه قرار گرفته و تمامی اینها به وسیله نوارهای لاستیکی بسته می شوند.
عکاسانی به نام پائولو وودز و گابریل گالیمبرتی که روی پروژه ای در مورد دسترسی به خدمات پزشکی در بیش از ۲۰ کشور کار می کنند، می گویند: «این داروخانه های سیار درست مانند آثار هنری معاصر یا ویترین مغازه های شکلات به نظر می رسند.» این دو مدت های طولانی مسحور این داروفروش های دوره گرد بوده اند.»
فروش دارو به این شکل غیر قانونی است اما وزارت بهداشت و جمعیت به ندرت در این زمینه اقدامی به عمل می آورد، بدین معنا که قانون منع فروش دارو بدین شکل، ضمانت اجرایی ندارد. عدم نظارت دولت در این مورد زندگی مردم هایتی را در خطر قرار داده است؛ چرا که با وضع موجود، مردم ناگزیر از خرید دارو از دست فروشندگان آموزش ندیده هستند که همه نوع قرصی در سطل های آنان پیدا می شود. بسیاری از این اقلام، داروهای عمومی وارداتی از چین هستند و بقیه نیز داروهای منقضی وارد شده از جمهوری دومنیکن می باشند. به نظر می رسد که این داستان حکایت از یک بازی خطرناک دارد.
فروشندگان همچنین توصیه های پزشکی نیز ارائه می دهند که از آن جمله می توان به تجویز آنتی بیوتیک های قوی برای آکنه اشاره کرد.
یکی از فروشندگان سیار به نام Rénold Germain اینگونه می گوید: «مردم هیچ راز پنهانی از ما ندارند. آنها در مورد بیماری های عفونی، مسائل مربوط به هضم غذا و … برایمان می گویند و ما نیز برای هر مشکلی قرصی خاص ارائه می دهیم.»
در این میان وودز و گالیمبرتی می خواهند مردم را در زمینه ی دسترسی غیر مجاز به انواع داروها که چالش اکثر کشورهای توسعه یافته است، آشنا کنند.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0