کد خبر : 24718
تاریخ انتشار : شنبه 24 ژوئن 2017 - 13:15
-

تئاتر نیازی به «پدرخوانده» ندارد، منتقد دلسوز می‌خواهد

تئاتر نیازی به «پدرخوانده» ندارد، منتقد دلسوز می‌خواهد

به گزارش قائم آنلاین،همواره در هر هنری اسطوره‌هایی ظهور می‌کنند که به نظر دست‌نیافتنی می‌آیند. هنرمندانی با خلق آثاری عمیق و الهام گرفته از روح انسانی و خلاقیت‌های تامل برانگیز که در واقع مخاطب مجذوب روح اثر هنری می‌شود. به تازگی نمایشنامه تامل برانگیز «بندار بیدخش»  توسط گروهی جوان روی صحنه است. گروهی که این

به گزارش قائم آنلاین،همواره در هر هنری اسطوره‌هایی ظهور می‌کنند که به نظر دست‌نیافتنی می‌آیند. هنرمندانی با خلق آثاری عمیق و الهام گرفته از روح انسانی و خلاقیت‌های تامل برانگیز که در واقع مخاطب مجذوب روح اثر هنری می‌شود.

به تازگی نمایشنامه تامل برانگیز «بندار بیدخش»  توسط گروهی جوان روی صحنه است. گروهی که این روزها شاید به دلیل جوان بودن‌شان در فضای مجای مورد نقد قرار گرفته اند و عده‌ای که خود را صاحبان تئاتر می دانند گمان می‌کنند که اگر قرار باشد این نمایشنامه به اجرا در بیاید آنها نیز باید مهر تایید بزنند. شاید تنها به دلیل اینکه صاحب متنی چون «بندار بیدخش »بیضایی است .

قطعا فردی که وارد نقد و چالش با بهرام بیضایی و آثار وی و متون نمایشی‌اش می‌شود باید دارای سواد قابل توجهی باشد اما نقدی بر افرادی می‌توان داشت که پیروی کورکورانه از اساتیدی چون بیضائی دارند که البته درکی از هنرشان ندارند و تنها دلیل طرفداری‌شان روشنفکری است که چون نقابی بر چهره‌شان، آنها را در دید سایرین برای لحظاتی باسواد، فهیم و متفاوت نمایش می‌دهد، اما دریغ از شناخت درونی نسبت به آثار خلق شده توسط این نویسنده.

همین افراد هستند که با بت سازی میان این هنرمندان و بدنه جامعه فاصله به وجود می‌آورند که البته زمان به دلیل ماندگاری هنر آنها این فاصله را پُر خواهد کرد.

این روزها یکی از نمایشنامه‌های بهرام بیضایی با عنوان «بندار بیدخش» در تماشاخانه پایتخت توسط عده‌ای که جوان هم هستند در حال اجرا است. بیش از آنکه نگارنده بخواهد به نقد اثر بپردازد تلاش دارد شرحی از فضای شبه روشنفکری داشته باشد که این گروه جوان را تنها به دلیل اینکه جوان هستند محاکمه کند که چچرا چنین متنی را برای اجرا انتخاب کرده اند گویا این گروه اولین جوان‌هایی بودند که دست به انتخاب و اجرای نمایش نامه‌های بیضایی زده‌اند.

این دسته از مخاطبین تئاتر همانهایی هستند که با ورود افرادی چون پژمان جمشیدی به عنوان یک فوتبالیست به تئاتر مخالف بودند. حال با گذشت چند سال و تلاش و پشت کار جمشیدی بی‌ادعا شاهد پیشرفت او در زمینه بازیگری بوده‌ایم و به این نکته‌ای است که اساتید تئاتر هم به آن اشاره داشته‌اند.

آرش اشاداد کارگردان نمایش «بندار بیدخش» است که ابتدا با رعایت اخلاق کسب رضایت از بیضایی این نمایش را روی صحنه برده است و محسن افشانی نیز که تهیه‌کنندگی این نمایش را بر عهده گرفته در مصاحبه‌های مختلفی که انجام داده ادعایی در هیچ زمینه‌ای نداشته است و تنها مانند هر جوان سوداگری تلاش کردند که یک نمایش سخت و چالش برانگیز را اجرا کنند. مخاطبین و منتقدین سرسخت آنها می‌توانند بعد از دیدن اجرای آنها با این جوان ها گفت‌گو داشته باشند و سر سخت‌ترین نقد‌هایشان را انجام دهند.

نکته اصلی اینجاست که چرا باید واکنش‌ها در میان برخی که خود را نماینده تئاتر و یا صاحبان عرصه نمایش و در گروه روشنفکران می‌دانند به گونه‌ای باشد که برای گروه‌های جوان سازندگی در بر نداشته باشد حرف‌هایی با ادبیات‌هایی به دور از عقلانیت و منطقِ نقد داشته باشند این درحالی است که می‌توان با نقد درست بر کیفیت هر کار‌ی افزود. این روزها برخی که متاسفانه خود را «گاد فادر» تئاتر می‌دانند گمان می‌کنند که آنها نیز با تاییدیه‌ای برای اجرای نمایش‌ها صادر کنند.

تئاتر نیاز به «پدرخوانده» ندارد منتقد دلسوز می‌خواد. منتقدین شبه روشنفکر برای قضاوت صحیح ابتدا به تماشاخانه پایتخت بروید.

نمایش «کارنامه بندار بیدخش» به تهیه‌کنندگی محسن افشانی و کارگردانی آرش اشاداد از یک خردادماه در تماشاخانه پایتخت روی صحنه رفته است. محسن افشانی، حمید عرب، ریحانه رضی و مهسا کلانی بازیگران این اثر نمایش هستند.

برچسب ها :

ناموجود
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

19 − 10 =