سالن افراسیابی، حیاط خلوت جودو

با یک تصمیم اشتباه این تالار بزرگ به شکل اختصاصی ابتدا در اختیار کاراته و سپس جودو قرار گرفت. بهانه این بود تا سالن به شکل آکادمی در جهت کشف و پرورش استعدادها باشد. اما کیست که نداد جودو نه تنها در این مسیر گام برنداشت بلکه روز به روز دچار افت کیفی شد.
در حقیقت این سالن که در برهوت کمبود امکانات در مرکز شهر نعمتی محسوب می شود محلی برای تمرین بی حاصل جمعی از افراد محدود آن هم نه در حوزه قهرمانی شده است.
اخیرا وزیر ورزش با مشاهده نواقص فراوان در این سالن که مستاجرش (فدراسیون جودو) در خصوص رفع آن هیچ مسئولیتی متصور نیست، دستور موکد صادر کرد که مدیریت آن به شکل مستقل باشد تا رشته های مختلف از آن بهره ببرند.
دستور صریح وزیر در آستانه تحقق با مشکل خاص مواجه شده است. ظاهرا نزدیکی معاون وزارت ورزش با رییس فدراسیون جودو و لابی های موجود باعث شده تا این دستور در سایه قرار بگیرد.
بارها بحث تخلیه سالن توسط فدراسیون جودو با وساطت داورزنی و ایجاد تاخیر از سوی او کار را به جایی رسانده که رفته رفته مستاجر سالن از انجامش طفره برود و اکنون محکم و استوار از عدم تمکین دستور مقام وزارت سخن می راند.
متاسفانه مسئولان فدراسیون جودو بهره برداری شخصی از این سالن را به بهره برداری عمومی ترجیح می دهند و به محض تحت فشار قرار گرفتن برای تخلیه سالن از راه های گوناگون مثل حمایت معاون وزیر به خاطر ارتباطات خاص، بحث اردوهای تیم ملی و …از وقوع یک اتفاق خوب برای ورزش جلوگیری می کنند.
ای کاش وزیر ورزش با اطلاع از آنچه در حال رخ دادن است تکلیف این سالن را مشخص کند.
یادمان نمی رود روزی را که رییس جمهوری در موقع برگزاری یک همایش در سالن شهید افراسیابی به شدت از شرایط آن گله کرد و کار به جایی رسید که وزیر گفت: با این اتفاق آبروی ورزش رفت.
اکنون و با گذشت زمانی اندک گویا فراموشی حاصل شده تا بازهم در این سالن به جای شور و شوق بسیاری از رشته شاهد تمرین معمولی افرادی محدود باشیم و چراغ این سالن ارزشمند همچنان فقط سو سو بزند و چشم ها را خیره نکند.