وی ادامه داد: حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه السّلام) ۷۹ سال عمر کردند و در طول عمر با برکتشان با چهار امام بزرگوار یعنی امام موسی کاظم (ع)، امام رضا (ع)، امام محمّدتقی (ع) و امام علیّ النّقی (ع) هم دوره بوده‌اند.
این کارشناس علوم قرآنی تصریح کرد: دلیل شهرت حضرت عبدالعظیم (ع) به “حسنی” این است که آن حضرت از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی (علیه السّلام) به شمار می‌روند. آن حضرت در زمینه علوم دینی دانشمند محسوب می‌شوند و تمامی تقدیر‌هایی که امامان معصوم (ع) از ایشان داشته‌اند، به خوبی نشان دهنده این موضوع است.
وی در ادامه صحبت‌های خود اظهار کرد: حضرت عبدالعظیم (ع) در مدینه سکوت داشتند تا اینکه به دلیل شرایط سیاسی و اجتماعی آن زمان تصمیم گرفتند به ری هجرت کنند و اینگونه شد که آن حضرت به شهر ری وارد شدند. خاندان پیامبر اکرم (ٌص) در طول تاریخ همواره از خلفای عباسی در امان نبودند و این موضوع گریبان‌گیر حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) نیز شد به گونه‌ای که دشمنان با ارائه گزارش‌های نادرست به دستگاه حکومت، باعث اعمال شدن سختگیری‌های بیشتری بر آن حضرت می‌شدند.
نوری‌زاده توضیح داد: در شرایطی که سختگیری‌ها بر حضرت عبدالعظیم (ع) روز به روز بیشتر می‌شد، آن حضرت در روند یک ملاقات به حضور امام هادی (ع) رسیدند و عقیده‌های خود را در زمینه دین و موضوعات دینی بر ایشان عرضه کردند. امام هادی (ع) نیز با تایید عقاید حضرت عبدالعظیم (ع) از ایشان به عنوان “دوستان ما” یاد کردند.
وی خاطرنشان کرد: خیرچینان حکومت خبر دیدار حضرت عبدالعظیم (ع) با امام هادی (ع) را به گوش خلیفه رساندند و اینگونه خلیفه دستور داد ماموران حکومتی شهر به شهر دنبال حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) باشند، اما آن حضرت که تصمیم داشتند خود را از خطر حکومت در امان بدارند، شهر به شهر حرکت کردند تا اینکه به شهر ری رسیدند و آنجا را برای سکونت انتخاب کردند.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0