این دیدگاه یكی از مخاطبان ذیل یكی از یادداشت‌های «حمایت از كالای ایرانی» است. دیگر نیازی به تكرار این حرف‌ها نیست: اقتصاد ما درگیر ركود و نرخ بیكاری وحشتناك است. هرساله به‌خاطر واردات كالاهای مصرفی، ارز زیادی از كشور خارج و تولید ایرانی به نابودی كشیده می‌شود. كارخانه‌های زیادی ظرفیت تولید خود را كاهش داده و یا به مرز ورشكستگی رسیده‌اند. دیگر كسی با این عبارت مخالف نیست: «رونق اقتصادی ایران در گرو حمایت ملی از تولید داخلی است» اما در مسیر حمایت از كالای ایرانی، موانعی پیش رو است. بخشی از این موانع باید به‌دست دولت و حاكمیت برطرف شود، بخشی به‌دست تولید‌كننده و ارباب صنایع و بخشی به‌دست خانواده‌های ایرانی.
و در این بین نقش هركدام از ما در مقام مصرف‌كننده، حائز توجه است. لطفا با شجاعت به این سؤالات پاسخ دهید:
۱. آخرین بار چه زمانی از این اقلام، ایرانی مصرف كرده‌اید: لوازم‌التحریر، لوازم بهداشتی، لباس كودك، ظروف آشپزخانه، كیف و چرم، كفش؟
۲. آیا تا به حال به تولید‌كننده ایرانی درباره ایرادهای كالای تولیدی‌اش تذكر داده‌اید؟
۳. ظرف یك‌ماه گذشته چندبار موقع خرید، با تأكید و قاطعیت از فروشنده پرسیده‌اید: آقا/ خانم! ببخشید ایرانی این جنس را ندارید؟
۴. تا به حال چندبار به یك فروشنده تذكر داده‌اید كه لطفا اجناس ایرانی را دم دست بگذار و راحت‌تر از جنس خارجی نمایش بده؟
۵. تا به حال چندبار به آشنایان توصیه كرده‌اید كه لطفا ایرانی بخر!؟ چندبار به آنها تذكر داده‌اید كه خرید كالاهای مصرفی خارجی، كارگر ایرانی را بیكار می‌كند!؟
۶. تا به حال چندبار درباره كالایی ایرانی كه از آن راضی بوده‌اید به دیگران توضیح داده و تبلیغ آن را كرده‌اید؟
۷. تا به حال چندبار بی‌دلیل و براساس هیجانات مرسوم به‌دنبال برندها و اسم‌های آشنای خارجی رفته‌اید؟
واقعیت آن است كه هركدام از ما باید در الگوی خریدمان، مبتنی بر سؤالات بالا، تغییرات جدی ایجاد كنیم.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0