وی افزود: آنچه مسلم است همه پلیمرهای مورد استفاده در صنایع غذایی باید FOOD GRADE باشند به این معنا که استفاده از آن‌ها برای بسته بندی مواد غذایی مجاز باشد و به سلامت مصرف کننده آسیب نرساند.
معمارزاده عنوان کرد: پلیمرهای مورد استفاده هم به لحاظ ایمنی و هم به لحاظ حفظ کیفیت مواد غذایی باید از انواع پلیمر متناسب با ماده غذایی تهیه شوند چرا که در صورت استفاده از پلیمرهای نامناسب پدیده مهاجرت آلاینده‌های شیمیایی مانند مونومرهای مضر، فلزات سنگین، بیس فنل A. و … به داخل ماده غذایی اتفاق خواهد افتاد که خطرات بالقوه‌ای را برای سلامت مصرف کننده ایجاد خواهد کرد، ضمن اینکه باعث ایجاد بو و طعم نامطلوب در ماده غذایی خواهد شد.
معمارزاده تصریح کرد: در کشور ما معمولاً از ظروف پروپیلن و پلی استایرن استفاده می‌شود که ظروف از جنس پلی پروپیلن معمولا مقاوم‌تر هستند و شکنندگی کمتری دارند، اما ظروف پلی استایرن به سه دسته تقسیم می‌شوند:
۱. هرگز از ظروف پلی استایرن شفاف برای نوشیدنی‌ها و غذاهای داغ استفاده نشود.
۲. ظروف یکبار مصرف کاغذی صرفاً جهت نگهداری و مصرف مواد غذایی داغ در کوتاه مدت مورد استفاده قرار گیرد.
۳. از نگهداری ظروف پلیمری حاوی مواد غذایی چرب به مدت طولانی در معرض نور خورشید و دمای بالا خودداری شود چرا که پدیده مهاجرت مواد شیمیایی به داخل ماده غذایی تسریع می‌شود.
۴. ظروف آب معدنی، نوشابه‌ها از جنس پلی اتیلن ترفتالات هستند که در ساختمان خود استالدئید محبوس دارند و یک بار مصرف هستند و باید پس از استفاده دور انداخته شوند.
۵. حداقل ۲۰۰ سال طول می‌کشد تا ظروف پلیمری در طبیعت تجزیه شوند پس بهتر است جهت حفظ محیط زیست ظروف گیاهی زیست تجزیه پذیر مناسب که در کمتر از ۲ ماه در طبیعت تجزیه می‌شوند جایگزین ظروف پلیمری شوند.
۶. بهترین ظروف برای نگهداری آب داخل یخچال ظروف شیشه‌ای هستند و نباید از ظروف پلاستیکی در این زمینه استفاده کرد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0