چرا مثل قدیم آشپزی در خانه‌ها طرفدار ندارد؟
آشپزی بلد نبودن برای بعضی از جوانان امروزی یک جور کلاس به حساب می آید. جالب تر اینکه خیلی از پدر و مادرها هم از اینکه دختر یا پسرشان به جز نیمرو و املت غذای دیگری بلد نیست بپزد به خودشان می بالند و در جلسات خواستگاری از آن به عنوان یک آپشن یاد می کنند!
درست است که سبک زندگی تغییر کرده است اما نیاز به غذا که عوض نشده است. پس چرا میزان استقبال نسبت به غذا پختن در خانه کمتر شده است؟ چند تا از این دلایل از این قرارند:
۱. کمبود وقت. آشپزی کردن نیاز به صرف وقت دارد بنابراین با اشتغال تمام وقت زن و شوهرها دیگر کسی وقتی برای غذا پختن ندارد!
۲. کمبود آموزش. برای اینکه یک نفر آشپز شود، حضور یک سرآشپز ضروری است اما در شرایط امروزی که مادر و پدرها تا سن بازنشستگی و حتی بعد از آن شاغل هستند دیگر معلم پر و پا قرصی برای یاد دادن فنون آشپزی به جوانان وجود ندارد.
۳. کمبود علاقه. جوانان امروزی از وقتی که بچه بوده اند سرگرم آماده شدن برای کنکور و کارهایی از این قبیل بوده‌اند. از آنجا که معمولاً آدم ها به تدریج به کارهایی که انجام می دهند و در آن موفقیت کسب می کنند علاقه هم پیدا می‌کنند می‌توان گفت که آنها فرصت لازم برای امتحان کردن آشپزی و علاقه پیدا کردن نسبت به آن را نداشته‌اند.
۴. کمبود احساس ضرورت. با افزایش تعداد رستوران ها و فست فودها، شکسته شدن قیمت غذاها به دلیل فضای رقابتی که بین آنها شکل گرفته و وجود تسهیلاتی مانند تحویل رایگان غذا در منزل و… دیگر خیلی ها نیازی نمی بینند که حتی برای خانواده دو سه نفره خودشان هم به طور منظم پخت و پز کنند چه برسد به مهمانی‌ها.
و اما یک روان درمانی خوشمزه
حتماً برای شما هم پیش آمده که گاهی حوصله غذا پختن نداشته اید و به همین خاطر از سر اجبار غذایی سر هم کرده و تحویل اعضای خانواده داده باشید. اما آیا به این نکته توجه کرده اید که حتی بعد از پختن همین غذای سَمبل کاری شده حالتان به اندازه یک درجه هم که شده بهتر از قبل شده است؟
امروزه بعضی از روان درمانگران شوخ طبع و باریک بین برای مراجعانی که به خاطر استرس زندگی روزمره به آنها مراجعه می کنند از یک اصطلاح با مزه استفاده می کنند به نام «آشپزی درمانی»! «آشپزی درمانی» با اینکه درمان خوشمزه ای است اما جوک و شوخی نیست، چرا که قبلاً امتحانش را به خوبی پس داده است.
چگونه با آشپزی کردن حالتان را خوب کنید؟
قبول، آشپزی کردن مستلزم هزینه هایی از لحاظ وقت گذاشتن و تهیه مواد لازم است، اما به همان نسبت فایده های زیادی هم نصیب شما می کند. برای مثال وقتی شما مشغول بار گذاشتن آبگوشت می شوید، اولین اتفاقی که می افتد آن است که ذهن شما از یک تمرکز خسته کننده روی مشکلات منحرف می شود و روی شستن و خرد کردن گوشت، پیاز، لیمو عمانی، حبوبات و … متمرکز می شود. همین فرصت استراحت کوتاه کمک می کند تا شما بعداً بتوانید با عقلانیت بیشتری برای حل یا مدیریت مشکلاتتان اقدام کنید. به علاوه آشپزی کردن به شما کمک می کند تا همچنان خودتان را یک فرد توانمند حساب کنید که این احساس به پیشگیری از افسردگی و اضطراب کمک می کند. به جز این موارد آشپزی کردن یک شکل کوچک شده از خود زندگی است که تلاش، صبر، امید و چشیدن طعم نتیجه تمام این ها را به شما می آموزد. برای اینکه از آشپزی کردن استفاده روانی هر چه بیشتری ببرید به چند توصیه زیر توجه کنید:
۱. «به دنیای آشپزخانه خوش آمدید». جلوی ورودی آشپزخانه تان تابلویی با همین عنوان نصب کنید تا وقت هایی هم که در اوج خستگی می خواهید وارد آشپزخانه بشوید به یادتان بیاورد که دارید وارد یک دنیای متفاوت می شوید، دنیایی که اگر به آن مجال بدهید می تواند حواس پنجگانه شما را به بهترین شکل ممکن ماساژ بدهد و ذهن شما را حسابی سر حال بیاورد.
۲. لباس مخصوص بپوشید. مهم نیست که چقدر دست پختتان خوب است، در هر سطحی از آشپزی که هستید به هنر خودتان احترام بگذارید و با لباس مخصوص سر وقت آن بروید. حتی اگر فقط پیش بند دارید، قبل از شروع کار آن را حتماً ببندید. با این کار شما به خودتان و اطرافیانتان این پیام را می دهید که کارتان را بلدید!
۳. خلاق باشید. گاهی خودتان غذاهایی را اختراع کنید. می توانید دستور چند غذا را با هم ترکیب کنید و از انتظار هیجان انگیز امتحان کردن یک غذای تازه لذت ببرید.
گاهی خودتان غذاهایی را اختراع کنید. می توانید دستور چند غذا را با هم ترکیب کنید و از انتظار هیجان انگیز امتحان کردن یک غذای تازه لذت ببرید
۴. کودک درونتان را آزاد بگذارید. شما دیگر در محل کارتان نیستید، پس بالغ و والد درونتان را به یک مرخصی یک ساعته بفرستید و با کودک درونتان به سراغ مواد لازم برای آشپزی بروید. مواد غذایی را جوری برانداز کنید که انگار اولین بار است به آنها بر خورده اید. آنها را بو کنید، لمس کنید، به صدای برش خوردن و جلز و ولز کردنشان در روغن گوش کنید و گهگاه ناخنکی هم به آنها بزنید.
۵. آشپزخانه را قُرُق نکنید. این مَثل قدیمی که می گوید «آشپز که دو تا بشه آش یا شور می شه یا بی نمک» را فراموش کنید و از همسر و فرزندانتان بخواهید که شما را در جریان این پخت و پز هیجان انگیز همراهی کنند. با خرابکاری های احتمالی یا ناخنک زدن های آنها جدی و خشک برخورد نکنید و با شوخی و خنده و ارتباط گرفتن با همدیگر، عشق را هم چاشنی غذایتان کنید. نوش جان!
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0