پیشگیری و درمان خشکی پوست به وضوح به دلیل از دست دادن سبوم پوست ایجاد می‌شود. کوتاه کردن زمان حمام پس از شنا و شستشو با صابون با پایه روغنی و آب ولرم دستورات ساده‌ای برای پیشگیری است.
کاربرد روغن‌های سنگین مثل وازلین قبل از ورود به آب می‌تواند در حداقل کردن اتلاف آب از دست رفته پوست موثر باشد. استفاده از روغن حمام بلافاصله پس از استحمام قبل از اینکه پوست خشک شود موثر است.
استفاده مکرر از مرطوب کننده‌ها در فرم لوسیون یا کرم اگر به صورت افراطی نباشد، مفید خواهد بود.
آکنه ناشی از آب
بر خلاف بعضی شناگران که دچار خشکی پوست می‌شوند، عده‌ای دیگر از شناگران دچار افزایش چربی پوست می‌شود که به نام شناگر براق معروف است که نوعی پدیده متضاد بوده و غالباً با استفاده از صابون‌های پاک کننده چربی و تونیک‌های پوستی (astringents) باعث بروز سیکل معیوب شده و بدتر خواهد شد.
در درمان این ضایعات بین پزشکان اختلاف نظر وجود دارد، صابون‌های سنگین، پاک کننده‌ها و یا تونیک‌ها که چربی بیشتری را از بین می‌برد باید استفاده نشود و از پاک کننده‌های لوسیونی ملایم‌تر استفاده شود.
کرم‌های آنتی بیوتیک ملایم یا لوسیون ضد آکنه در ابتدا مناسب است اگر پاسخ کافی نبود، درمان‌های خوراکی و موضعی قوی‌تر با نظر پزشک لازم است.
خطر بروز ملانوم در شناگران
بر خلاف تلاش متخصصان پوست و متخصصان در امر سلامت برای افزایش آگاهی در برابر آفتاب، درصد بالایی از افراد در کنار ساحل یا استخرها این اخطار را توجه نمی‌کنند، به دنبال این رفتار، افزایش بروز تومور پوستی ملانوم تازه تشخیص داده شده در دهه آخر قرن اخیر دو برابر شده است.
شناگران به دلیل تماس زیاد با اشعه فرابنفش جزء افراد پرخطر هستند. خطرناکترین استعداد فرد، شخصی است که تماس نسبتاً شدیدی در دوران کودکی قبل از ۱۵ سال داشته است.
بعلاوه نشان داده شده که آبهای آلوده ریسک بروز سرطان‌های پوستی را بالا می‌برد از جمله کلرین وقتی در ترکیب با محصولات ارگانیک مثل موادی که جهت تصفیه نامناسب استفاده می‌شود، می‌تواند شانس سرطان را بالا می‌برد. معمولاً آب تصفیه شده وارد رودخانه و کانال‌ها شده و با آب کلرینه شده مخلوط می‌شود.
اگرچه برای بررسی ریسک خطر شناگران به ملانوم نیاز به مطالعات بیشتری است، ولی نکته حفاظت دقیق و مناسب از آفتاب است.
ضد آفتاب با حداقل SPF ۱۵ باید همیشه ۳۰ – ۲۰ دقیقه قبل از ورود به آب به کار رود. بعلاوه ضد آفتاب باید از نظر ترکیبات کاملاً مقاوم باشد تا در آب شسته نشود.
در صورتیکه شناگر در حین شنا لباس داشته باشد، لباس‌ها می‌تواند بیشتر ضد آفتاب‌ها را پاک کند و نیاز به تمدید است.
پیشگیری از تماس با آفتاب در حدود ساعت ۱۰ صبح تا ۳ بعدازظهر بسیار ضروری است.
در نهایت ارزیابی و معاینه شخصی هر ضایعه رنگی و بررسی توسط متخصص در صورت افزایش رشد و بروز تغییر لازم و ضروری است.
مشکلات پوستی ناشی از عینک شنا
برای بسیاری شناگران، عینک شنا جزء لوازم ضروری است، به این جهت که دید زیر آب را بهبود بخشد و از ورود آلودگی به چشم جلوگیری می‌کند.
ولی از مشکلات مهم ایجاد شده واکنش تحریک تماسی و بروز تروما است.
در صورت بروز تحریک تماسی اریتم اطراف چشم ایجاد شده و ممکن است خارش، تاول یا ترشح داده شود.
معمولاً، حساسیت آلرژیک به قاب مشکی دور عینک که از جنس «دی بوتیل تیواوره» است، باعث بروز این واکنش می‌شود.
عینک‌های بدون فوم نیز برای این منظور مناسب است، که در صورتیکه سایز فرد باشد، مناسب بوده و نشت آب وجود ندارد.
شانه‌های شناگران
این یافته منحصر به فرد در شناگرانی که اصلاح می‌کردند در شنای کرال مشاهده می‌شود. این ضایعات چند ساعت بعد خودبخود محو می‌شوند، اما مجدداً پس از تراشیدن آن محل ظاهر می‌شدند.
این مشکل هنگامی که شناگر بصورت کرال شنا می‌کرد و چانه اصلاح شده او با چرخش سر با شانه اش اصطکاک پیدا می‌کرد تشخیص داده شد.
شناگران دچار درماتیت تحریکی مکانیکی به وسیله اصطکاک خوبخودی در طی چند ساعت پس از شنا می‌شدند که مقصر اصلی خودشان بودند، ساده‌ترین روش پیشگیری از این درماتوز خود محدود شونده، اصلاح صورت قبل از شنا کردن است.
گوش شناگران
اوتیت خارجی به نام گوشی شناگران یک عفونت باکتریال بسیار شایع در ورزشکارات آبی است، تماس طولانی با آب باعث حل کردن چربی کانال گوش شده و اجازه ورود آب را می‌دهد و همچنین اجازه ورود میکروب‌ها خصوصاً گونه‌های پسودومونا را می‌دهد.
درد مختصر و خارش شایعترین علائم آن هستند، اما در موراد شدیدتر درد شدید، تب، ضعف عمومی بسیار اذیت کننده است.
پیشگیری از این حالت با کاربرد ساکشن مناسب گوشی و تیز کردن کانال گوشی پس از شنا و کاربرد قطره‌های اسیدی پروفیلاکتیک در گوش انجام می‌شود.
ضایعات ناشی از مایو
نوعی فولیکولیت باکتریال عمیق در ناحیه تحتانی باسن یا زیر نواحی خط مایو، در شناگران حرفه‌ای که به مدت طولانی از مایو شنا تنگ استفاده می‌کنند، دیده می‌شود.
فاکتورهای فیزیکی ناشی از بسته شدن منافذ پوست و خیس شدن دلیل اصلی است.
تفاوت ساختاری شناگران زن و مرد در ناحیه تحتانی کمر باعث شده که این مشکل بیشتر در زنان دیده شود. این مشکل در صورت عدم درمان می‌تواند در نشستن فرد اشکال ایجاد کند.
درمان شامل آنتی بیوتیک خوراکی و نپوشیدن مایو تنگ یا سایر البسه تنگ برای حداقل ۱۰ روز و تجویز آنتی‌بیوتیک موضعی برای درمان آکنه است.
موی سبز
یک تغییر رنگ سبز رنگ در موی شناگران حرفه‌ای است که فقط از نظر زیبایی حائز اهمیت است. این مشکل به دلیل تماس طولانی مدت شناگر با آب استخر ایجاد می‌شود.
اگرچه تمام شناگران گرفتار نمی‌شوند. این رنگدانه در افرادی دیده می‌شود که دارای موی بلوند طبیعی یا تیره، خاکستری یا سفید هستند.
استعداد به این تغییر به دلیل این واقعیت است که شناگران با موهای بلوند طبیعی رنگ موی روشن‌تر در برابر اثرات سفید کننده ترکیبات شیمایی استخر و نور خورشید دارند و در شناگرانی که در یک محل شنا با آب حاوی مقادیر بالای مس شنا می‌کنند بیشتر شایع است.
کودکان بیش از بزرگسالان و زنان بیشتر از مردان درگیر می‌شوند. این تغییر رنگ به دلیل کلرین ایجاد نمی‌شود بلکه بیشتر به دلیل یون‌های مس که تداخل مثبت با کلرین می‌کنند ایجاد می‌شود.
این یون‌های مس می‌تواند در منابع آبی بصورت طبیعی باشد یا از لوله‌های مسی به استخرهای آب آزاد شود که بیشتر در استخرهای قدیمی وجود دارند.
حساسیت‌های فردی در بعضی افراد به علت تماس پوست با کلر موجود در آب باعث قرمزی، خشکی و در مواردی خارش بدن می‌شود.
بیمارانی‌که دچار اگزمای اتوپیک (سرشتی) هستند، چنان چه به طور مستمر از آب استخر استفاده کنند، دچار افزایش خستگی پوست و خارش شدید می‌شوند.
یک سری نیز ضایعات پوستی ناشی از آفتاب هستند که در کنار استخرها به حداکثر می‌رسد.
مضرات تابش آفتاب از طریق انعکاس آن در استخرها، دریاچه‌ها و دریا‌ها چند برابر اثرات مستقیم تابش آن، می‌باشد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0