«جال محل»، یکی از این شگفتی‌ها و جاذبه‌های توریستی است که در ایالت «راجستان»، شهر صورتی «جیپور»، در میان دریاچه‌ای مصنوعی و در کشور هندوستان قرار دارد. بنایی شناور آن هم زیر آب، با معماری قابل توجه و ستودنی که هر مسافر و گردشگری در همان لحظه‌ی نخست، زیبایی آن را تحسین خواهد کرد. «کاخ آبی» نام دیگر این عمارت دوست‌داشتنی است که سازندگان آن را با سنگ‌ها و ماسه‌های قرمز رنگ، بنا کردند. البته تاریخچه‌ی این کاخ آبی زیبا، همچنان ناشناخته است؛ ولی حقیقتی وجود دارد که بیان کننده‌ی احداث آن در قرن ۱۸ میلادی توسط فردی به نام «مهاراجه مادهو سینگ» (Maharaja Madho Singh)، است. به نظر می‌رسد که وی این مکان را برای مهمانی‌های شکار اردک بنا کرده است.
سپس سال‌های بعد، «مادهو سینگ دوم» (Madho Singh II: فرزند مهاراجه مادهو سینگ)، بخش‌های دیگری از جمله حیاطی وسیع، بر مساحت کاخ افزود. اما این مکان تا مدت‌ها، نزدیک به دویست سال تا سال ۲۰۰۰ میلادی که مورد مرمت و نوسازی قرار گرفت، متروکه بود و بی‌مهری‌های بسیاری را به خود دید. کاخ خانه‌ی آبی، یک عمارت کم‌نظیر و بی‌هما است. درواقع نمی‌توان به طور قطع آن را همانند یک کاخ درنظر گرفت؛ چراکه در این بنای شگفت‌انگیز، نمی‌توان هیچ اتاقی برای اسکان و اقامت مشاهده کرد.
تنها یک باغ تراس، در کاخ جال محل وجود دارد که گفته می‌شود مهاراجه در اوقات فراغت خود، از آن به عنوان مکانی برای پیاده‌روی، استفاده می‌کرد. درواقع کاخ متشکل از ۵ طبقه است که چهار طبقه‌ی زیرین آن، در صورتیکه آب دریاچه پر باشد، همیشه زیر آب خواهد بود و تنها طبقه‌ی بالا، روی آب شناور و قابل مشاهده است.
معماری این بنای تاریخی نیز جالب و به سبک‌های مختلفی از جمله ترکیب دو سبک «راجپوت» و «مغول» است که در سراسر ایالت راجستان، می‌توان خانه‌ها و ساختمان‌هایی نظیر آن را مشاهده کرد. جالب است بدانید که معماری به سبک راجپوت، به طور کلی از معماری سنتی هندو‌ها اقتباس شده است. این درحالی است که در معماری به سبک مغول، می‌توان تاثیرات معماری اسلامی و معماری فارسی در هند را مشاهده کرد؛ بنابراین می‌توان معماری را که ترکیبی از این دو سبک است در کاخ آبی و جالب جال محل، مشاهده کرد. طبقه‌ی اول کاخ، دارای سالن‌ها و اتاق‌هایی بزرگ است که با ظرافت، هنرمندی و دقت بسیار نقاشی شده و تزئینات قابل توجهی را ایجاد کرده است. همچنین درون تراس کاخ، باغی با راهرویی طاقی به چشم می‌خورد که مکانی دنج برای پیاده‌روی است. در گوشه گوشه‌ی کاخ آبی، برج‌های نیمه هشت‌ضلعی با یک کابین زیبا ساخته شده است که بر زیبایی کاخ، افزوده است. درست در مرکز تراس نیز غرفه‌ای مستطیل شکل به سبک بنگالی قرار دارد که به «Chhatri» نامگذاری شده است.
«مان ساگار»، نام دریاچه‌ی مصنوعی است که کاخ جال محل، در وسط آن ساخته شده است. این دریاچه در سال ۱۶۱۰ میلادی به همت «راجا من سینگ» ساخته شد. علت ساخت این دریاچه‌ی مصنوعی، قحطی و کمبود شدید آب بود که دولت وقت، «راجا من سینگ» را به دلیل این مشکل ایجاد شده، تحت فشار قرار داده بود. با احداث این دریاچه‌ی زیبا و مصنوعی در سراسر رودخانه‌ی «دهرابواتی» (Dharbawati)، ذخیره‌سازی آب با موفقیت انجام شد. طی این عمل، دریاچه‌ی مان ساگار آب آشامیدنی و آبیاری مزارع ساکنین منطقه را برای چندین دهه‌ی متوالی، فراهم کرد.
همچنین این دریاچه زیستگاه گونه‌های مختلفی از پرندگان بود. اما متاسفانه در قرون گذشته مان ساگار، به دلیل تخریب فاضلاب خام، مواد غیر بهداشتی، زباله‌های صنعتی به زمین زباله‌ها تبدیل شد و بوی تعفن و نفرت‌انگیزی تمام سطح آن را فرا گرفت. آب کثیف و بوی بد، باعث عصبانیت توریست‌ها و گردشگران شد و همین امر کافی بود تا دریاچه و عمارت زیبا و باشکوه تاریخی‌اش، تا مدت‌ها از میزبانی بازدیدکنندگان، محروم بماند. این موضوع به همین صورت ادامه داشت تا در سال ۲۰۰۴ میلادی، یک شرکت خصوصی، تمامی منطقه‌ی دریاچه را از جمله کاخ جال محل، با هدف تبدیل آن به یک اقامتگاه و مقصد توریستی باشکوه، در اختیار گرفت.
در ده سال گذشته این شرکت خصوصی، به تمیز کردن دریاچه و بازسازی و تعمیر کاخ آبی مشغول بود و خوشبختانه اخبار خوبی مبنی بر موفقیت‌آمیز بودن تلاش این شرکت از جمله بهبود یافتن کیفیت آب دریاچه و بازگشت پرندگان، منتشر شده که موجبات خوشحالی علاقه‌مندان به این جاذبه‌ی گردشگری تاریخی را فراهم کرده است. هرچند هنوز کاخ جال محل برای بازدید تماشاگران و توریست‌ها باز نیست، ولی علاقه‌مندان به تماشای این اثر تاریخی باشکوه، می‌توانند با استفاده از قایق، علاوه بر لذت بردن از زیبایی‌های دریاچه، کاخ آبی شناور را نیز از دور تماشا کنند.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0