جعفری: با کفش پاره تمرین می‌کنم

وی بیان کرد: من در پارالمپیک ریو نیز حضور داشتم که البته به هزار دلیل نتوانستم مدال بیاورم ولی دوباره با وجود آسیب‌دیدگی‌هایی که داشتم، تمریناتم را برای کسب مدال در میادین بعدی آغاز کردم. زمانی که از پارالمپیک برگشتم و پیش از این‌که رییس هیات استان انتخاب شود، پیش آقای صفراحمدی، سرپرست هیات رفتم و گفتم با توجه به مصدومیت‌هایم، نیاز به فیزیوتراپی دارم ولی متاسفانه توجهی نشد. من مدتی بعد نیز با وجود همین آسیب‌دیدگی‌ها در رقابت‌های آسیایی – آفریقایی در دو بخش تیمی و انفرادی به دو مدال نقره دست پیدا کردم.

دارنده نشان طلای بازی‌ها پاراآسیایی اینچوان گفت: زمانی که از مسابقات آسیایی آفریقایی برگشتم، آقای پورفرجی رییس هیات و همچنین آقای نصیری معاون توسعه ورزش اداره‌کل ورزش و جوانان خوزستان به فرودگاه آمدند و پس از گرفتن عکس یادگاری رفتند، البته قول‌های بسیاری هم دادند که مشکلات من حل خواهد شد که به این صورت نشد. یکی دو ماه بعد نیز مدیرکل ورزش خوزستان به همراه آقای پورفرجی به خانه ما آمدند و باز هم وعده دادند و عکس گرفتند و رفتند، البته دو کارت هدیه که مبلغ آن‌ها هر کدام ۱۰۰ هزار تومان بود هم به من دادند و بعد هم که آقای حیدری به من گفت طی چند روز آینده به اداره‌کل ورزش و جوانان بیا تا در خصوص مشکلاتت صحبت کنیم.

وی افزود: من چندین بار با آقای حیدری تماس گرفتم و حتی به دفتر او رفتم ولی به من برای حضور در اتاق او نوبت ندادند و هنوز هم موفق به دیدار او نشده ام. آقای پورفرجی نیز چند روز پیش با من تماس گرفت و گفت، می‌خواهم مبلغی را به حسابت واریز کنم که وقتی این مبلغ به حساب من واریز شد، دیدم ۲۰۰ هزار تومان است و پیش خودم گفتم “خدایا این‌ها چرا به ما توهین می‌کنند و مگر ما گدا هستیم؟” بعد هم با آن‌ها تماس گرفتم و گفتم شماره کارت بدهید تا این ۲۰۰ هزار تومان را به شما برگردانم.

جعفری با بیان این‌که از نظر مالی اصلا در شرایط خوبی نیستم و برای ورزش حرفه‌ای‌ام باید ماهانه مبلغ ۲ میلیون تومان هزینه کنم، گفت: من ماهانه باید مبلغ ۲ میلیون تومان صرف خرید مکمل، لباس و رفت و آمد به ارودها کنم. من که در پارالمپیک شرکت کرده‌ام و مدال‌آور جهانی و آسیایی هستم، اکنون با کفش پاره تمرین کنم و مانده‌ام با چه امیدی باید کارم را ادامه دهم. من اکنون رنک چهار دنیا در وزن ۸۱ کیلوگرم هستم و همین الان سهمیه پارالمپیک ۲۰۲۰ را کسب کردم ولی چنین شرایط سختی را دارم.

وی خاطرنشان‌کرد: ۱۵ روز دیگر باید به مسابقات جهانی بروم و تنها ورزشکار خوزستانی در این رقابت‌ها هستم و می‌خواهم بدانم یعنی استان ما این‌قدر مشکل دارد که یک نفر نمی‌تواند امید جعفری را حمایت کند؟ من حتی با مبلغ پنج میلیون تومان هم زنده می‌شوم. وقتی زمان پرداخت قسط‌ وامی که از بانک گرفته‌ام می‌رسد و بعد نگاهی به کفش پاره‌ام می‌کنم و نمی‌دانم با چه پولی باید مکمل بخرم، این‌ها برایم عذاب‌آور است؛ یعنی هیچ‌کسی نیست که من را حمایت کند؟ در حالی‌که من برای این استان مدال‌آوری می‌کنم.

این وزشکار کم‌بینا با بیان این‌که از فشار مشکلات در حال دیوانه شدن هستم، گفت: مربی‌ام به من کمک می‌کند ولی واقعا جوابگو نیست. من الاان اصلا روی تمریناتم تمرکز ندارم. حتی زمانی‌که موتور داشتم و با آن به تمرینات می‌رفتم، به سختی می‌توانستم پول بنزین آن را تهیه کنم و البته مدتی پیش نیز همین موتور را فروختم تا بتوانم مکمل بخرم.

وی افزود: اکنون با عضله پاره تمرین می‌کنم ولی درد آسیب‌دیدگی را می‌توان تحمل کرد اما کارهایی را که با من کردند، نمی‌شود تحمل کرد. این شرایط زندگی من است و واقعا روزگار وحشتناکی را می‌گذرانم و نمی‌دانم باید با چه امیدی ادامه دهم.

این جودوکار کم‌بینا خاطرنشان‌کرد: در بیلبوردهایی که در سطح شهر نصب شده است، عکس برخی ورزشکاران از جمله هاشمی متقیان بر آن نقش بسته است که حق‌شان است ولی آیا حق من هم نبود، در حالی‌که همین کار به من انگیزه می‌داد؛ پس من کجای ورزش خوزستان هستم؟

وی در پایان گفت: تنها کار من ورزش کردن است و شغلی هم ندارم و اگر شغلی داشتم، حداقل خودم از پس هزینه‌هایم بر می‌آمدم. همچنین پس از بازی‌های آسیایی پاراآسیایی، شواری شهر اهواز قرار بود از ما تقدیر کند، که آن‌ها هم این کار را هنوز انجام نداه‌اند.