چگونه از بیماری لثه جلوگیری کنیم؟

دندان‌ها مستقیماً به استخوان نچسبیده اند بلکه توسط الیافی به نام پریودنتال لیگامنت و یا الیاف نگهدارنده دندان به استخوان وصل هستند.

وی با بیان این که وظیفه این بافت‌ها تغذیه، حفظ و نگهداری دندان در استخوان است، گفت: ممکن است دندان‌ها کاملاً سالم باشند ولی در اثر بیماری بافت‌های نگهدارنده نه تنها لق شده، بلکه عفونت ناشی از آن به سایر دندان‌ها و اعضای دیگر بدن نیز آسیب برساند. به بیماری بافت های نگهدارنده دندان پریودنتیت (پیوره) گفته می شود.

دبیر مشاور علمی دوازدهمین کنگره علمی سالیانه انجمن دندانپزشکان عمومی ایران ادامه داد: بیماری‌های آماسی لثه یا پریودنتیت بسیار شایع بوده و یکی از دلایل عمده از دست دادن دندان‌ها است. از این‌ نظر حفظ سلامت انساج نگهدارنده دندان بسیار حائز اهمیت است.

بارفروش خاطرنشان کرد: معمولاً بیماری‌های لثه در مراحل اولیه بدون درد بوده و به همین دلیل ممکن است بیمار متوجه پیشرفت تدریجی آن نشود و یا توجهی به خونریزی گاه و بیگاه به هنگام مسواک زدن و یا غذا خوردن نداشته باشد؛ بنابراین برای حفظ و سلامت لثه و دندان‌ها لازم است معاینات منظم دندانپزشکی صورت گیرد.وی بیان داشت: در برخی موارد به رغم جدا و عمیق شدن شیار لثه ای، لبه لثه در محل طبیعی خود به نظر می آید و پیشرفت بیماری ممکن است از دید بیمار پنهان بماند.

دبیر مشاور علمی دوازدهمین کنگره علمی سالیانه انجمن دندانپزشکان عمومی ایران در ارتباط با عامل ایجاد کننده پریودنتیت گفت: عامل ایجادکننده پریودنتیت یا همان پیوره، میکروب هایی هستند که در محیط دهان وجود داشته و به ‌صورت یک لایه بی رنگ و چسبنده به هم روی سطح دندان و لثه تجمع می یابند. به این لایه بی رنگ پلاک میکروبی می‌گویند که به راحتی با مسواک زدن پاک می‌شود.

بارفروش در خصوص سیر بیماری پریودنتیت اظهار کرد: اگر التهاب لثه با عدم رعایت بهداشت دهان و دندان ماندگار شود، عفونت به بافت‌های عمقی تر مانند استخوان اتاقک دندانی و الیاف نگهدارنده دندان سرایت کرده و باعث تحلیل استخوان و اضمحلال الیاف نگهدارنده و در نهایت منجر به لقی و از دست دادن دندان می‌شود.

دبیر مشاور علمی دوازدهمین کنگره علمی سالیانه انجمن دندانپزشکان عمومی ایران درباره نحوه پیشگیری از بیماری پریودنتیت گفت: تمیز کردن دندان‌ها توسط مسواک، نخ و خمیر دندان در جلوگیری از بروز بیماری‌های لثه بسیار مؤثر است و مراجعات منظم هر ۶ ماه یک بار به دندانپزشک توصیه می‌شود.

وی در پاسخ به این سوال که آیا بیماری پریودونتیت مسری است؟ اظهار کرد: ابتلای این بیماری از طریق سرایت صورت نمی گیرد و علاوه بر داشتن زمینه ابتلا به بیماری، عامل به وجود آورنده آن پلاک میکروبی است؛ بنابراین توصیه می شود به رغم غیرمسری بودن بیماری، همیشه از وسایل بهداشتی شخصی استفاده شود.

جراح و متخصص بیماری‌های لثه گفت: درمان این بیماری بستگی به شدت بیماری لثه دارد. در مراحل اولیه با یک جرم گیری کامل و تمیز کردن سطح دندان بیماری از بین می رود. در مراحل پیشرفته تر درمان شامل کورتاژ یا جراحی لثه است. در جراحی لثه، متخصص لثه بعد از بی‌حس کردن به آرامی اقدام به برش لثه کرده و آن را کنار می‌زند و سپس بافت‌های بیمار را حذف و سطوح ریشه دندان‌ها را تمیز و صاف و صیقلی و فرم لثه و استخوان را تصحیح می کند.

بارفروش تصریح کرد: در خاتمه عمل، لثه به جای خود برگردانده شده و بخیه زده می شود و در نهایت خمیری که پَک جراحی نامیده می شود به ‌منظور محافظت، به مدت حداکثر یک هفته روی ناحیه عمل گذاشته شده می شود. در بیماری پریودنتیت عمق شیار بین لثه و دندان که در مواقع طبیعی بین ۰.۵ تا ۱ میلی‌متر است، عمیق شده و پاکت (Pocket) نامیده می شود. پاکت مکان مناسبی برای رشد و فعالیت میکروب‌ها است و به علت عمق پاکت، امکان پاک کردن کامل آن با مسواک و نخ و دیگر روش های بهداشتی میسر نیست.

وی افزود: از این رو، هدف از جراحی لثه، فراهم آوردن شرایطی است که بیمار بتواند دندان ها را به راحتی تمیز کند؛ بنابراین جراحی لثه یک عمل بازدارنده و ممانعت کننده از پیشرفت بیماری است.

دبیر مشاور علمی دوازدهمین کنگره علمی سالیانه انجمن دندانپزشکان عمومی ایران گفت: در درمان پریودنتیت کنترل و حذف بیماری زمینه ای اصل بوده و بیمار باید رعایت کامل بهداشت دهان و دندان را انجام دهد. بدیهی است که اگر دستورات داده شده در این خصوص عمل نشود، پلاک میکروبی بر دندان‌ها تجمع یافته و ممکن است بیماری عود کند بنابراین رعایت کامل بهداشت دهان و دندان در پیشگیری از بروز پریودنتیت مجدد نقش بسیار مؤثری دارد.

دوازدهمین کنگره علمی سالیانه انجمن دندانپزشکان عمومی ایران در روزهای ۱۹ تا ۲۲ دی ماه سال جاری و به مدت چهار روز در مرکز همایش های برج میلاد برگزار می شود.