احتمال رخداد افسردگی در هر سنی وجود دارد که در این میان نقش زمینه ژنتیکی نیز قابل توجه است. به یاد داشته باشید علائم افسردگی در کودکان ممکن است با آنچه شما از علائم افسردگی در ذهن دارید، متفاوت باشد.
پرخاشگری، گریه‌های بی‌دلیل، اختلال خواب و اشتها، افت تحصیلی، بی‌توجهی به نظافت در نوجوانان، تحریک‌پذیری و… ممکن است هر کدام هشداری برای توجه هوشمندانه والدین آگاه باشد. با تشخیص و درمان به موقع افسردگی، از جمله رکن مهم «دارودرمانی»، که بعضا با مخالفت یا غفلت والدین نادیده گرفته می‌شود، می‌توان جلوی آسیب‌های جدی را گرفت. توصیه می‌شود والدین در صورت مشاهده علائمی مبنی بر افسردگی فرزندشان به روانپزشک آگاه مراجعه کنند و به چشم خود شاهد بهبود اوضاع باشند.
والدینی که تاب دیدن لحظه‌ای درد جسمانی کودکشان را ندارند، باید به یاد داشته باشند که کودک افسرده آن‌ها در حال رنج کشیدن است، رنجی که اگر از تحمل درد جسمی بیشتر نباشد، کمتر نیست. تحمل این رنج باری فراتر از شانه‌های ناتوان آنهاست؛ به قول دوست عزیزی دیدن کودکان در چنین شرایطی تداعی بیت زیبای سعدی است که: «غم زمانه خورم یا فراق یار کشم، به طاقتی که ندارم کدام بار کشم؟!»
توصیه می‌شود در صورت تشخیص افسردگی، با «درمان دارویی» در گام اول درمان کودک افسرده خود عناد نکنند. ضمن اینکه به نظر پدر یا مادر اعتماد به سال‌ها تحقیق و نتایج درمانی «مبتنی بر مدارک» معتبر جهانی و ارزیابی «سود و زیان» دارو‌ها منطقی‌تر است یا اعتماد به ندای درونی‌شان که بدون هیچ دلیل موجه و ارائه هیچ مدرک معتبری به آن‌ها می‌گوید: «کودک من افسرده نیست، افسردگی مساوی با دیوانگی است، مراجعه به روانپزشک انگی است که تا ابد بر کودک من می‌ماند. اگر کودک من گیر و گرفتار بماند و دچار افت تحصیلی شود و در روابط بین فردی به مشکل برخورد کند، بسیار بهتر از انگی است که بر او می‌خورد، دارو‌های افسردگی فقط مخصوص بزرگ‌ترهاست، دارو‌ها کودک مرا وابسته می‌کند و…» و هزار ندای درونی دیگری که ناگهان وحی می‌شود؟!
با این حال انتخاب با خود شما والدین آگاه است…
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0