امانوئل سوم در سال ۱۹۰۰ پس از ترور پدرش به سلطنت رسید. ایتالیا در دوران ۴۶ ساله سلطنت او، شاهد حکومت «بینیتو موسولینی» رهبر فاشیسم ایتالیا بود.

از مهم ترین انتقادات به پادشاه پیشین ایتالیا، آن است که وی در سال ۱۹۲۲ میلادی نتوانست مانع از قدرت گیری موسولینی شود.

نقد دیگر به ماجرای سال ۱۹۴۴ بر می گردد که او در برابر ارتش آلمان نازی مقاومت نکرد و از رم گریخت.

پس از آن که ایتالیا در همه پرسی، برقراری نظام دمکراسی را بر سلطنتی برگزید، وی شهر ساحلی اسکندریه مصر را به عنوان تبعیدگاهش انتخاب کرد. او سرانجام در سال ۱۹۴۷ در آن شهر درگذشت.

براساس قانون اساسی ایتالیا که پس از جنگ جهانی دوم تدوین شد، افراد ذکور خانواده سلطنتی ایتالیا به دلیل همکاری با موسولینی حق ورود به کشور را نداشتند. این قانون سال ۲۰۰۲ لغو شد.

پیشینه تاریخی امانوئل سوم، بحث های زیادی را درباره انتقال پیکر او به زادگاهش ایتالیا مطرح کرد.