وقتی حضرت امام به «بسم اللهِ» من خندید

در این مراسم مرتضی سرهنگی مدیر دفتر ادبیات مقاومت و پایداری حوزه هنری گفت: جنگ ها در روز و ساعت معینی شروع شده و پایان می یابند اما دامنه مطالعاتی شان تا قرن ها باقی می ماند.

وی ادامه داد: دنیا فرصت زنده کردن ادبیات جنگ را از دست نمی دهد چون قیمت بالایی برای جنگ ها پرداخت می شود. نسل به نسل هم، چیزهایی به این دارایی ملی افزوده می شود چون دنیا می داند که نیازمند انرژی درونی این ادبیات است.

سرهنگی افزود: سربازان جنگ پیر می شوند اما جوان ها باید این انرژی را زنده نگه دارند. گاهی در بین آثار جنگ، کتاب هایی هستند که مشاور نظامی و ادبی ندارند و به خوبی دیده نمی شوند اما اگر اثری مثل این کتاب دارای این مشاوره ها باشند، خواندنی می شوند.

سرهنگی ضمن گرامیداشت یاد مرحوم خلبان اکبر صیاد بورانی که خاطراتش در دفتر ادبیات مقاومت در حال تدوین است، گفت: همسر این خلبان غیور که به اسارت بعثی ها درآمده بود می گفت بعد از اسارت شوهرم، دختر چهارساله ام مدام بهانه گیری می کرد که مجبور شدم بگویم پدرش در ماموریت است. یک شب که خوابیده بود و رفتم تا رویش را بیاندازم، دیدم تعدادی از موهایش سفید شده است!… این موارد را جز با ادبیات نمی شود ثبت کرد و به آیندگان انتقال داد.

سرهنگی افزود: خواندن خاطرات جنگ، مقدمه شناخت جنگ است. خاطرات نزدیک ترین روایت به جنگ است و آن را بازنمایی می کند.

سردار فتح الله جعفری نیز در این مراسم با ذکر خاطره ای که در کتاب به آن اشاره نشده گفت: روزی جوانانی از ملایر با پای پیاده به دیدار حضرت امام در قم آمده بودند. خاکی و خسته بودند و با اینکه وقت ملاقات تمام شده بود دلم نیامد که بی ملاقات بروند. آقای توسلی که مسئول مدلاقات ها بودند را پیدا نکردم. خودم به سراغ حضرت امام رفتم. ایشان با لباس منزل در حال استراحت بودند. وقتی وارد شدم، هول شدم و گفتم: بسم الله الرحمن الرحیم…. همین باعث شد که حضرت امام بخندند که دل من هم از خنده ایشان شاد شد. حضرت امام پذیرفتند و با آن جوانان هم دیدار کردند.

در پایان این مراسم نیز سردار حق طلب در سخنانی گفت: خاطرات فرماندهان جنگ مثل سردار جعفری می تواند بهترین الگو برای حل همه مشکلات اقتصادی، اجتماعی و ساسی امروز ما باشد.

در پایان این مراسم که با حضور گسترده جوانان برگزار شد، از کتاب دارساوین رونمایی شد.