خطری که از بیخ گوش سرخابی‌ها گذشت؛ نابودی خصوصی

مزایده‌ای برگزار شد و همه آنهایی که خواهان خرید دو باشگاه بزرگ پایتخت بودن آمدند. البته تعداد خواهان مزایده از دو، سه نفر فراتر نرفت. پاکت‌ها تحویل داده شد و همه چیز به تایید اهلیت موکول شد. اهلیتی که در نهایت تایید نشد، حرف و حدیث و شایعات زیادی بوجود آورد و باعث شد تا بحث خصوصی شدن دو باشگاه به دست فراموشی سپرده شود تا امروز. مدتی است که جمله «مشکلات سرخابی‌ها تا زمانی که خصوصی نشوند، حل نمی‌شود» شنیده نشده. نه تنها از این راه‌حل همیشگی مدتهاست خبری نیست که مرور اتفاقات یکی، دو فصل اخیر لیگ برتر نشان می‌دهد که خصوصی شدن سرخابی‌ها نه تنها راه‌حل مشکل این دو تیم نیست بلکه می‌توانست به منزله پایان اقتدار آنها برای همیشه باشد.

نگاهی به جدول لیگ برتر بیاندازید. هشت تیم ابتدایی جدول دولتی هستند. از تیم‌های وزارت ورزش گرفته تا تیم‌های خودروسازی و دیگران. آنهایی هم که در نیمه پایین هستند مثل تراکتورسازی و سپاهان، جایگاه‌شان موقتی است و کسی انتظار سقوط آنها را نمی‌کشد. حالا به چهار تیم انتهایی جدول با مالکان خصوصی نگاهی بیاندازید. تیم‌هایی که نام سقوط‌کنندگان به احتمال زیاد از میان آنها بیرون خواهد آمد.

تیم‌های خصوصی لیگ برتر برخلاف آنچه گفته می‌شد نه تنها مشکلات استقلال و پرسپولیس را دارند که با مشکلات عدیده دیگری هم دست و پنجه نرم می‌کنند. مشکلاتی که باعث می‌شود تا آنها برای باختن نیازی به آمدن داخل زمین و رویارویی با حریف نداشته باشند و قبل از سوت آغاز بازی به مالکان خصوصی‌شان باخته باشند. در فوتبالی که پرهزینه است و درآمدی هم ندارد، فقط افراد مشخصی به سمت خرید باشگاه‌ها رفته‌اند.

به غیر از جدول می‌توانید نگاهی داشته باشید به برنامه دو هفته گذشته نود. جایی که پولدارهای اهل فوتبال آمدند وصحبت کردند. با تمام مشکلات و اتفاقات خوب و بد هنوز تیم‌های استقلال و پرسپولیس سرپا هستند و روزهای خوبی را هم در لیگ می‌گذرانند اما تیم‌های خصوصی، با مشکلاتی مواجه شدند که آن‌ها را به نابودی کشاند. می‌توان خوشحال بود از اینکه پرسپولیس و استقلال خصوصی نشده‌اند تا به جای امثال برانکو و شفر، اسپانسرهای آنها شرط بگذارند که چه کسی سرمربی باشد. سرخابی‌ها خصوصی نشده‌اند تا باشگاه را به جای جریمه پرداخت نشدن قسط مالکان، تقدیم بانک کرده و درش را تخته کنند.