بهترین سنگ شکن کلیه

ابتدا باید نوع این سنگ‌ها از طریق آزمایش مشخص شود، زیرا اطلاع از نوع سنگ در شیوه درمان، کاهش آن و آنچه باید خورد یا نخورد، اهمیت بسیار دارد.

افراد چاق، کسانی که قبلا سنگ کلیه داشته اند، آن‌ها که عادت به نوشیدن آب کافی ندارند، اشخاصی که میزان کلسیم یا اسید اوریک در آزمایش ادرارشان زیاد است، بیماران دچار پرکاری غده پاراتیروئید، مصرف کنندگان گوشت و مواد پروتئینی زیادتر از حد تعادل و… بیش از دیگران مستعد ساخته شدن و افزایش سنگ در کلیه اند.

به طور کلی بهترین خوردنی، آب و بدترینش نمک زیاد است. از آن جا که سنگ کلیه اغلب به سبب کمبود آب در بدن، تعریق زیاد، زندگی در مناطق خشک و کم آب، ساخته یا حجیم‌تر می‌شود، تغییر عادات خوردن، نوشیدن بیشتر آب و کاهش نمک مصرفی، میزان و حجم سنگ را کم می‌کند.

راحت‌تر و مطمئن ترید اگر به قدری آب بخورید که روزانه حداقل دو تا دو و نیم لیتر ادرار کنید.

مقدار مورد نیاز نمک برای هر فرد، روزانه کمتر از شش گرم است، اما یادتان باشد فقط نمکی را که از نمکدان روی غذا می‌پاشید مبنای محاسبه ندانید؛ به اغلب خوراکی‌های آماده نیز قبلا نمک افزوده شده و باید حساب شود.

متخصصان اورولوژی و کلیه و ادرار، بهترین کسانی اند که می‌توانند فهرست خوردنی‌ها و مقدارشان را بر حسب نوع سنگ بگویند.

تشکیل سنگ‌های کلسیمی در کلیه‌های سنگ ساز شیوع بیشتری دارد؛ ساخت این سنگ‌ها با خوردن دارو‌های تجویز شده از سوی پزشک کم می‌شود که معمولا حاوی فسفات سدیم یا ترکیبات افزاینده ادرار مثل سیترات پتاسیم است.

کسانی که سنگ‌های کلیه آن‌ها از نوع اسید اوریک است می‌توانند پس از مشورت و دستور پزشک، مقداری جوش شیرین مصرف کنند. جوش شیرین یا دارو‌هایی با خاصیت آن، باعث قلیایی شدن آب اسیدی درون کلیه‌ها می‌شود.

در بین مردم معمولی، خوردن جوشانده کاکل ذرت، خربزه، هندوانه زرد، ماءالشعیر گازدار و مانند این‌ها برای دفع سنگ‌های کلیوی رواج بیشتری دارد.

پیروی از این کار عالمانه و خردمندانه نیست، زیرا چنان که گفته شد اول باید نوع سنگ مشخص شود، سپس بر حسب دوز تشخیصی پزشک، داروی متعادل کننده کلسیم یا اسید مصرف شود، یا در موارد پرکاری غدد و عفونی بودن سنگ‌ها روش‌های علمی دقیق‌تر و درست تر، اعم از دارویی یا لاپاراسکوپی پیش گرفته شود.