سریع‌ترین راهکار‌های امداد و نجات برای جلوگیری از غرق شدگی

به گزارش قائم آنلاین،  اگر قصد سفر به مناطق ساحلی، کنار دریا و رودخانه‌ها یا حتی شنا در استخر را در ایام نوروز برنامه ریزی کرده اید، ابتدا باید فن شنا را به طور کامل بیاموزید.

حتی ماهرترین شناگران نیز در برخی مواقع، به دلیل وضعیت دریا، بالا آمدن موج ها، توفانی بودن هوا، وجود حیوان‌های وحشی همچون کوسه، نزدیک بودن به موتور توربین‌های سد در پشت دریاچه‌ها و مواردی از این دست با خطر مواجه شده و حتی جان خود را از دست داده اند.

اگر قصد سفر به مناطق ساحلی، شنا و قایق سواری دارید حتماً از قبل برای آموزش شنا در موسسه‌های معتبر زیر نظر مربیان حرفه‌ای برنامه ریزی کنید تا میزان خطر کاهش یابد، اگر شنا بلد نیستید از وارد شدن به آب حتی در مناطق کم عمق خودداری کنید، در صورت تمایل به قایق سواری پوشیدن جلیقه نجات را فراموش نکنید.

از شنا کردن در ساحل‌های خلوت و متروکه خودداری کنید تا اگر به طور ناگهانی با خطر مواجه شدید نجات غریق‌های حرفه‌ای بتوانند به شما کمک کنند. از شنا کردن به میزان زیاد در آب‌های آزاد خودداری کنید، زیرا امکان بروز خطر چندین برابر می‌شود.

خطرناکترین زمان برای شنا، عصر در زمان غروب آفتاب، شب‌ها و در زمان وقوع توفان در دریاست.

اگر فردی دچار غرق شدگی در دریا شد و موفق به نجات او و رساندن به خشکی شدید، چنانچه بیهوش باشد برای احیای او می‌توانید راهکار‌های زیر را انجام دهید.

در اولین مرحله سریع به مراکز امدادی و نجات غریق‌ها اطلاع رسانی انجام دهید، اگر شنا نمی‌دانید هرگز برای نجات فرد وارد آب نشوید، زیرا احتمال غرق شدن شما نیز وجود دارد، حفظ خونسردی و تلاش برای یافت فرد متبحر در شنا باید اولویت اول شما باشد.

فرد را حرکت دهید، تنفس او را بررسی کنید، اگر تنفس ندارد نبض او را بررس کنید، در صورتی که نبض او ضعیف بود یا ضربان قلب وجود نداشت بلافاصله احیا CPR را آغاز کنید.

برای بررسی تنفس، گوش خود را در کنار بینی و دهان فرد قرار دهید و به صدای تنفس او گوش کنید. از یک آئینه نیز می‌توانید استفاده کنید و با قراردادن در کنار بینی دم و بازدم نفس را بررسی کنید.

برای احیای کودک یا فرد بزرگسال، کف یکی از دستان خود را در مرکز قفسه سینه او قراردهید، برای نوزاد، دو انگشت را برروی مرکز قفسه سینه قرارد هید.

برای کودک یا بزرگسال به میزان حداقل پنج سانتی متر دستان خود را برروی قفسه سینه فشار دهید، اطمینان حاصل کنید که به دنده‌ها فشار نمی‌آورید، زیرا خطر شکستن دنده و حتی پاره شدن ریه‌ها در مواردی وجود دارد.

برای نوزاد حدود یک و نیم الی دو سانتی متر فشار به مرکز قفسه سینه وارد کنید.

این کار را با سرعت ۱۰۰ الی ۱۲۰ بار در هر دقیقه انجام دهید و پس از آن بررسی کنید که آیا تنفس فرد بازگشته است یا خیر، درصورت بازگشت تنفس دیگر نیاز به احیا نیست، اما درصورت ادامه داشتن قطع تنفس به احیا ادامه دهید تا تیم‌های امدادی برسند.

یادگیری کامل کمک‌های اولیه یکی از اصلی‌ترین آموزش‌ها در زندگی هر فرد برای مواجه با خطر، کنترل آن و نیز کمک به دیگران است؛ به همین دلیل در صورت تمایل حتماً به کلاس‌های آموزش کمک‌های اولیه بروید و مدرک آن را کسب کنید.

اگر فرد هنوز تنفس ندارد و شما دوره‌های احیا را گذرانده و آموزش دیده اید می‌توانید نسبت به تنفس دهان به دهان برای بازگرداندن تنفس به فرد اقدام کنید.

در تنفس دهان به دهان بعد از باز کردن راه‌های هوایی و خارج کردن مواد اضافی احتمالی در دهان فرد، با دو انگشت خود پره‌های بینی فرد را کاملاً بپوشانید تا مسیر تنفس بینی بسته شود، سپس یک نفس عمیق بکشید و دهان خود را در امتداد راه هوایی (موازی با آن) روی دهان فرد قرار دهید که تمام دهان را بپوشاند. دراین زمان به قفسه سینه و حفره شکمی او نگاه کنید و به آهستگی آنقدر در ریه او بدمید تا سینه‌اش تا حد الامکان بالا بیاید. از دادن تنفس‌های سریع و با فشار زیاد جدا خوددداری کنید، زیرا می‌تواند سبب آسیب جدی به بیمار شود.

دهانتان را از روی دهان مصدوم بردارید و با حفظ وضعیت سر عقب و چانه بالا، بینی او را رها کنید تا هوا از ریه‌هایش خارج شود، پس دوباره نفس بکشید تا بار دیگر تنفس دهان به دهان را انجام دهید. پس از انجام ۲ بار تنفس دهان به دهان وضعیت بیمار را بررسی کنید، اگر قفسه سینه او بالا نیامد ممکن است راه هوایی کاملا باز نشده باشد و یا به وسیله یک جسم خارجی مسدود شده باشد که در این صورت اقدام‌ها لازم در آوردن جسم خارجی را انجام دهید.
پس از نجات فرد باید حداقل تا ۷۲ ساعت به طور کامل تحت نظر و مراقبت باشد، زیرا امکان غرق شدگی خشک (تجمع آب در ریه و از کار افتادن ریه ها) وجود دارد.

همچنین امکان ورود مواد آلوده به همراه آب به بدن مانند آمیب، میکروب و باکتری‌ها وجود دارد و فرد باید دارو مصرف کند تا دچار مشکل‌های گوارشی نشود.