حمید حسام بهترین الگوی فرهنگی

به گزارش قائم آنلاین، اینکه «حمیدحسام» نویسنده کتاب «وقتی مهتاب گم شد» به عنوان چهره انقلاب اسلامی سال ۹۷ معرفی می‌شود هم نشاندهنده توان بالای این نویسنده همدانی در واقعیت نگاری دفاع مقدس و انتقال همه ناگفته‌های جنگ به نسل جوان است هم از سویی مویدی بر اهمیت هنر نویسندگی و نوشتن در مقام مادر سایر تولیدات هنری محسوب می‌شود.

برای اینکه بدانیم حمید حسام چه کار سترگی انجام داده ابتدا باید دیگر نامزدهای معرفی به عنوان چهره سال انقلاب را بشناسیم.

حسن روح‌الامین یکی از نامزدهای چهره سال انقلاب، خالق معروف تشبیه صحنه اسارت شهید حججی به حادثه کربلا و طرح دیوارنگاره میدان ولی‌عصر(عج) به نام «بیا تا برویم» با موضوع «شهید حججی و پیاده‌روی اربعین» است که در مورد تاثیر و ضریب نفود این دو اثر هر چه بگوییم کم گفته‌ایم و به ویژه اولین مورد که مظلومیت و در عین حال سربلندی منبعث از اطمینان قلب در شهید حججی را به درستی در ادامه عاشورا و کربلا تصویر کرد و فرد تکفیری پشت سر وی را دقیق سر جای خود یعنی جایگاه یزیدیان نشاند.

محمدحسین مهدویان فیلمسازی که با «ایستاده در غبار» و «ماجرای نیمروز» و سبک روایی خاص خود که با ترکیب واقعیت و داستان‌گویی انجام می‌شود توانست موجی را در حیطه انتقال مفاهیم و واقعیات‌ها ایجاد کند و بعدتر هم با اثر جوان‌پسند «لاتاری» حقایقی را در دل مسائل مورد علاقه اقشاری از جوانان با آنها در میان گذاشت، دیگر رقیب حمید حسام بوده است.

مهدی نقویان مستندساز مورد علاقه خود بنده در حوزه تاریخ و سیاست و جامعه‌شناسی که با مستندهایی از قبیل «پول و پورن»، «ارثیه پدری»، و «خارج از دید» قدم به حیطه‌های ممنوعه و پرهزینه گذاشته در مقام یک پژوهشگر، وجوه پنهان مسائل و وقایع سیاسی را پیش روی مخاطب می‌گذارد تا همچون گیرنده‌ای چشم و گوش بسته اسیر القائات دروغین بیگانه نماند.

صدالبته به جز صدای زیبای استاد «ناصر طهماسب» روی مستندهای او از این موضوع نباید غفلت کنیم که هر متن تاثیرگذاری که در این مستندها خوانده می‌شود توسط پژوهشگر و نویسنده‌ای چیره‌دست نوشته شده که شاهدی بر اهمیت تولید محتوا در حوزه نوشتار به عنوان فرایندی در انتقال مستقیم یافته‌های ذهن نویسنده به ذهن خواننده است.

محمدرضا دوست‌محمدی هم هنرمندی در حیطه تجسمی و گرافیست مشهور جلد نشریات است که طرح معروفی با تشبیه جریان مقاومت به یک مشت محکم بر جلد همشهری جوان دارد که انصافا همچون اکثر طرح‌های او زیباست.

با تمام این اوصاف از بین این رقبای قدرتمند حمید حسام انتخاب می‌شود چرا؟ به نظر من نخستین دلیل این است که سردار حسام خود رزمنده و ناظر مستقیم صحنه‌های جهاد و شهادت و همرزم شهدا بوده است و کلام و قلمش سوزی دارد که واقعی‌ است و حاصل تکنیک‌های آموخته و کوششی نبوده و در حیطه امور جوششی بر دل هر خواننده بی‌طرفی آتش می‌زند.

حمید حسام با کتاب “غواص‌ها بوى نعنا مى‌دهند” که نوعى خاطره نگارى در حوزه ادبیات دفاع مقدس است، به جامعه ادبى معرفى شد. به دنبال آن داستان بلند “راز نگین سرخ” را در سال ۷۸ به دست چاپ سپرد.

تنها برای تاثیر یک اثر همین بس که وقایع و خاطرات على چیت‌سازیان فرمانده شهید دوران دفاع مقدس و فرمانده اطلاعات – عملیات لشکر ۳۲ انصارالحسین (ع) یا شهید شهبازی و شهید همدانی را به رشته تحریر درآوری که هنر آنان خارج از حیطه هنرهای زمینی و از سنخ هنر انسان‌ساز شهادت بود.
با این اوصاف حسام نوعی هنرمند نسل اول و بی‌واسطه است و حتما بر متاخران فضل تقدم دارد.

رهبر معظم انقلاب در تقریظی بر کتاب «وقتی مهتاب گم شد» به درستی حق مطلب را بیان کرده نگاشتند: فضای معنویّت و معرفت؛ دل‌های روشن، همّت‌ها، عزم‌های راسخ، بصیرت‌ها و دیدهای ماورائی … اینها و بسی جویبارهای شیرین و خوشگوار دیگر از سرچشمه‌ این روایت صادقانه و نگارش استادانه {است} که کام دل مشتاق را غرق لذت می‌کند و آتش شوق را در آن سرکش‌تر می‌سازد، راوی، خود یک شهید زنده است و تنِ بشدّت آزرده‌ او نتوانسته از سرزندگی و بیداری دل او بکاهد، و الحمدلله ربّ العالمین. نویسنده نیز خود از خیل همین دلدادگان و تجربه‌دیدگان است و درباره‌ نگارش این کتاب، آنچه نوشتم کم است؛ لطف این نگارش بیش از اینها است. که مقدّمه‌ کتاب یک غزل به تمام معنی است.»