مظلومیت بهشتی و خاطره‌ای از یک قاب

به گزارش قائم آنلاین، در یادداشت عباس خامه‌یار

«امروز هفتم تیرماه، یادآور حادثه غم‌انگیز و تروریستی سال ۱۳۶۰ است. در آن روز آیت الله شهید بهشتی به همراه ۷۲ تن از بهترین یاران انقلاب به شهادت رسیدند و امروز سی و هفتمین سالگرد شهادت آن “راست قامتان جاودانه تاریخ” را پشت سر می‌گذاریم.

به گواه بسیاری از پژوهشگران و افرادی که تاریخ آن روزهای انقلاب را به یاد می‌آورند، شهید بهشتی شخصیت بسیار مظلومی بود که همواره مورد تهاجم دشمنان و گاهی دوستان قرار می‌گرفت. نوشتار زیر خاطره‌ای است که یکی از مظلومیت‌های آن شهید بزرگوار را ترسیم می‌کند.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی و از همان آغاز، دانشگاه‌ها، صحنه تاخت و تاز گروه‌های سیاسی و ایدئولوژیک دانشجویی بودند. احزاب کمونیست و چپ‌گرا و همچنین جریان‌های اسلامی به شدت فضای دانشگاه‌ها را تحت تأثیر خود قرار داده بودند و نزاع‌ها و جدل‌های سیاسی و ایدئولوژیک میان طیف‌ها، احزاب سیاسی و جریان‌های اسلامی به شدت جریان داشت.

به همین دلیل، برای رویارویی فکری و سیاسی با جبهه متحد چپگرای ضد انقلاب و به منظور پاسخگویی به ابهامات مطرح شده در آن زمان، جریان اسلامی دانشجویی که متشکل در اتحادیه انجمن های اسلامی دانشگاه های سراسر کشور بود، تصمیم گرفت در تابستان ١٣٥٩ اردوی آموزش های سیاسی و ایدئولوژیکی سه ماهه ای را برای بازسازی و تقویت بنیه اعتقادی و سیاسی دانشجویان معتقد به انقلاب اسلامی و با حضور اساتید و شخصیت های علمی، سیاسی و عقیدتی برگزار کند. مقرر شد که این اردوی دانشجویی ٣٠٠ نفره با شرایط سخت انضباطی و با انتخاب دانشجویانی از سراسر کشور و معرفی انجمن های اسلامی آن روزها در محل مجتمع آموزشی لویزان(محل فعلی دانشگاه شهید رجایی) برگزار شود. در این اردو سیاسی-عقیدتی که نخستین حرکت فرهنگی-آموزشی بعد از انقلاب محسوب می شد، شخصیت های علمی، دینی و سیاسی از جمله شهید آیت الله بهشتی، مرحوم آیت الله حائری شیرازی، دکتر عبد الکریم سروش، مهندس بهزاد نبوی و … حضور داشتند.

فضای سیاسی و تبلیغاتی آن روزها به شدت علیه شهید بهشتی بود به طوری که با زشت ترین و کریه ترین کلمات و واژگان ایشان را مورد تهاجم ناجوانمردانه قرار می دادند. تا جایی که برخی از جریان های انقلابی نیز تحت تأثیر فضاسازی مخالفان و جبهه متحد ضد انقلاب قرار داشتند.

در آن فضای مسموم علیه شهید بهشتی، ایشان در اردوی سیاسی-عقیدتی دانشجویان درس “شناخت” ارائه می داد که بسیار تأثیرگذار بود. نکته برجسته آن دروس این بود که شهید بهشتی بسیار منطقی، موشکافانه، علمی و با نظم و انضباط قابل توجهی به ارائه مطالب می پرداخت. ایشان بدون استثنا درس ها را در تمام مدت سه ماه، رأسِ ساعت آغاز و به پایان می رساند.

بعد از پایان درس همه دانشجویان شگفت زده از نحوه تدریس وی بودند. نظم آن شهید بزرگوار، آن چنان قابل توجه بود که دانشجویان زمان خود را با پایان درس شهید بهشتی تنظیم می کردند. برای آنها، نظم، انضباط، وقت گذاری و زمان شناسی شهید بهشتی شگفت انگیز بود.

در پایان دوره سه ماهه ، مرسوم بود که دانشجویان با اساتید عکس یادگاری می گرفتند. خاطرم هست و خود که از دانشجویان ان اردو بودم شاهد بودم، عکسی که با شهید بهشتی گرفته شد، علی رغم اینکه دانشجویان شیفته اخلاق، منش، روش، علم و دانش شهید بهشتی بودند، عده ای از همدوره ای هایم از قاب عکس خارج شدند و حاضر نشدند با ایشان عکس یادگاری بگیرند.

به دلیل فضای ظالمانه آن روز مظلومیت شهید بهشتی حتی بین طرفداران جریان انقلاب اسلامی و شاگردان و دانشجویان جریان انقلابی-اسلامی خود نیز چنین بود. دقیقاً این صحنه در برابر چشمان شهید بهشتی و دانشجویان اتفاق افتاد. آنها خارج از کادر ایستادند تا در کادری که شهید بهشتی ایستاده، قرار نگیرند. در واقع این حادثه، صحنه ای دردناک و بسیار سخت بود که فقط با شهادت شهید بهشتی در هفتم تیر ماه ١٣٦٠ جبران شد و آن زمانی بود که این شخصیت بزرگ انقلاب اسلامی، مظلومانه به شهادت رسید.

آن روز مردم تشییع با شکوهی برای این شهید مظلوم برگزار کردند و حضرت امام(ره) درباره شهادت ایشان با تأکید بر اینکه «بهشتی خاری بود در چشم دشمنان» گفت: «بهشتی یک ملت بود.»

هفتم تیر، سالروز شهادت آیت الله شهید بهشتی و یارانش گرامی باد.

روحشان شاد و راهشان پررهرو باد.»