بدست آوردن دل رئیس جمهور

به گزارش قائم آنلاین، به خاطر دارم یکی از دوستانم که زمانی در مقام تهیه کننده ارشد گزارش های توجیهی اطلاعاتی پنتاگون کار می کرد، از چیزی برایم سخن می گفت که خودش آن را «به دست آوردن دل» یک رئیس جمهور جدید می نامید. امروز رؤسای جمهوری منتخب، برخی گزارش های توجیهی اطلاعاتی را دریافت می کنند تا بدون آمادگی در برابر آنچه که در انتظارشان است، در یک روز سرد ژانویه پا به کاخ سفید نگذارند. اما به طور کلی غافلگیری های واقعی در طول اولین هفته کاری و زمانی رخ می نمایانند که گزارش های توجیهی به کلی طبقه بندی شده ای را به دستشان می دهند که هدف از تهیه آنها هم مطلع کردن رئیس جمهور و هم بالا بردن ارزش آژانس تهیه کننده آن گزارش نزد اوست.
در مورد سازمان اطلاعات مرکزی، اطلاعات مربوط به محرمانه ترین عملیات های مخفی در پاور پوینت هایی برای مدیر اجرایی جدید فاش می شوند تا هر چه بیشتر او را متقاعد کنند که این جامعه اطلاعاتی است که کشور را ایمن نگه می دارد. پنتاگون  به سهم خود از سیستم های تسلیحاتی کاملا جدیدی رونمایی می کند که یا قرار است وارد خط تولید شوند یا  برنامه لازم برای نمایش توانایی آنها در جلوگیری از تهاجم از سوی هر منبعی آماده شده است.
فکر پشت این کار این است که اگر بتوانی در همان روزهای اول کاری رئیس جمهور جدید، توجه او را به خود جلب کنی، او به نفع شما عمل خواهد کرد و افزایش بودجه های پیشنهادی را هر سال پس از سال دیگر امضا خواهد کرد و در عین حال وقتی اوضاع وفق مراد پیش نمی رود، پوشش سیاسی لازم را برایتان فراهم می کند. هرچند وزارت دفاع و جامعه اطلاعاتی از این روند بهره مند می شوند و غالبا قادر به فرو کردن حرف خود در گوش رئیس جمهور هستند، چرا که قادر به افشای برخی از «اسرار» حساس هستند، اما دیگر سازمان های دولتی که آنها نیز بر سر دلارهای بودجه با هم رقابت دارند،  چنین جذابیتی ندارند و چنین کاری نیز نمی کنند. برای مثال وزارت امور خارجه به این دلیل که کار آن اساسا خشک و کسل کننده است،  ندرتا  می تواند چندان تاثیری بر رئیس جمهور بگذارد.
تلاش های نظام مند برای کشاندن رئیس جمهور به جانب یک طرف ناگزیر در مورد مدیران اجرایی فاقد تجربه در دولت  موفقیت آمیزتر است، چرا که آنها هیچ معیاری برای اندازه گیری میزان دقت و صحت پاور پوینت هایی که می بینند ندارند. پرزیدنت جرج هربرت واکر بوش که پس از سال ها خدمت به عنوان یک افسر نیروی دریایی، یک سناتور و مدیر سیا به ریاست جمهوری رسید، چندان محتمل نبود که از یک گزارش توجیهی تحت تاثیر قرار بگیرد. پرزیدنت بیل کلینتون که برداشتی منفی از سیا داشت، حتی مدیر انتصابی خودش جیمز وولسی را به مدت یک سال ندید. اما برای ایجاد توازن بیشتر، این تمایل وجود دارد که تشکیلات درون کمربند قدرت آنطور که از سوی پنتاگون و جامعه اطلاعاتی معرفی می شوند، رؤسای جمهور جدید را اغوا کنند.
دونالد ترامپ به خصوص به نظر می رسد اکثر مواقع در برابر ژنرال ها و سران اطلاعاتی سر تسلیم فرود آورده و به آنها تمکین می کند، اما او پیام قدرت مطلق آمریکا را نیز از ته قلب دریافت کرده است. ترامپ بدون هیچ تجربه نظامی یا دولتی، بدون هیچ گونه درکی از این واقعیت سخت که تمام اقدامات پیامدهایی دارند، دربرابر مدافعان امنیت ملی تمکین می کند.
پنتاگون همچنان در حال برنامه ریزی یک رژه نظامی در واشنگتن در روز کهنه سربازان درماه نوامبر است، برنامه ای که منابع کلانی را به هدر خواهد داد و هیچ فایده ای جز برآورده ساختن منیت رئیس جمهور نخواهد داشت. تحسین و تمجید علنی از نیروهای مسلح، این کار را برای ترامپ ساده تر می کند تا از همان اول به جای دیپلماسی، به استفاده از تسلیحات و قوه قهریه فکر کند، به پرتاب موشک های کروز و امضای حکم یک شکنجه گر پذیرفته شده برای تصدی سمت ریاست سیا. رئیس جمهور  به شدت از این ایده استقبال می کند که ایالات متحده می تواند در صورت لزوم به تنهایی راه خود را برود و هیچ لزومی به رعایت قواعدی  نیست که مانعی بر سر راه دیگر کشورهاست، رفتاری برخاسته از تکبر و خود بزرگ بینی به شدت خطرناک.
چند تحول بدیمن درسوریه رخ داده که می توانست آمریکا را با نیروهای روسیه در این کشور رو در رو کند. حمله هوایی اخیر اسرائیل که در اصل اعتبار آن به واشنگتن داده شد، به نظر می رسد باعث کشته شدن ۵۲ سرباز سوری شده باشد. شایعاتی در واشنگتن شنیده می شد که دولت در حال آماده سازی چیزی «بزرگ» در سوریه است که احتمالا به هشدارهای صادره از سوی پنتاگون مربوط می شوند که ادعا می کند نیروهای سوری  «منطقه عدم تشدید فعالیت های نظامی» یکجانبه اعلام شده در جنوب شرق این کشور را مورد تهدید قرار داده اند. این حکایت از آن دارد که آمریکا تلاش های انجام شده از سوی دولت دمشق را برای اعاده کنترل بر مناطقی که تا همین چند وقت پیش در سیطره تروریست ها قرار داشت، سد خواهد کرد. ترامپ همچنین بی سر و صدا تامین پول برای به اصطلاح «کلاه سفیدها» را که یک گروه تروریستی است و در هالیوود و کنگره دوستداران زیادی دارد از سر گرفته است.
تمام این گام هایی که در سوریه برداشته شده، در خدمت هیچ  یک از منافع واقعی آمریکا نیست. بدشگون تر اینکه ترامپ اکنون فاش کرده که به پنتاگون دستور داده یک نیروی ویژه نظامی را به عنوان شاخه ای جدید از نیروهای مسلح تشکیل دهد. او توضیح داده که: «سرنوشت ما فراتر از زمین نه تنها به هویت ملی بلکه به مسئله امنیت ملی نیز بستگی دارد. صرف حضور آمریکا در فضا کافی نیست. ما باید شاهد سیطره آمریکا بر فضا باشیم.»
اینکه کشورهای دیگر چگونه  می توانند حاکمیت آمریکا بر جو بیرونی  و سیارات را کسب کنند، دشوار می توان پیش بینی کرد، اما اگر اصرار واشنگتن بر حفظ برتری خود ظرف ۱۷ سال گذشته چیزی است که مد نظر قرار دارد، نتیجه این کار نیز بسیار بد خواهد بود. و ناراحت کننده تر آنکه کشوری که آشکارا نمی تواند دسترسی به مراقبت های درمانی مناسبی را برای شهروندانش تامین کند، اکنون سودای تبدیل کردن ماه به  دژی با استحکامات نظامی را در سر می پروراند.
نویسنده: فیلیپ جیرالدی (Philip Giraldi) متخصص ضد تروریسم سیا و افسراطلاعات نظامی پیشین
منبع: yon.ir/kzRc4