دوربین‌هایی در جستجوی فردوسی

به گزارش قائم آنلاین،  کوروش جوادی در گفت‌وگو درباره دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه بیان کرد: شاهنامه نمودهای تصویری زنده‌ای در جامعه، شهر و در میان مردم دارد که قابل ثبت است. آنچه از طریق این جشنواره به وجود آمد عکس شاهنامه است که می‌توان آن را  یکی از شاخه‌های عکس میراث فرهنگی دانست و این دستاورد مهم و ماندگاری است که این جشنواره به آن نمود و هویت بخشید. بنابراین در فروردین سال ۱۳۹۵ این ایده را اجرایی و فراخوان و موضوعات آن را نوشتم.

او افزود: موضوعات طرح شده در نخستین جشنواره ملی عکس شاهنامه شامل آرامگاه فردوسی و تندیس فردوسی در توس، تندیس فردوسی در سراسر ایران و جهان، نقالی و هنرهای نمایشی در پیوند با شاهنامه، نگاره‌های دیواری شاهنامه و نمود شاهنامه در زندگی ملت ایران بود که در دور دوم جشنواره موضوعاتی چون ایران در آینه شاهنامه، پرتره شاهنامه پژوهان و استادان سرشناس زبان و ادب پارسی، موزه اساطیر و شاهنامه قزوین نیز به آن اضافه شد.

دبیر جشنواره ملی عکس شاهنامه با بیان اینکه کار دوربین‌ها در این جشنواره جستجوی تصویری و نشانه‌هایی از فردوسی و شاهنامه است، اضافه کرد: دوربین‌ها می‌روند تا فردوسی را در میان مردم جستجو کنند. نمایشگاه جشنواره ملی عکس شاهنامه در نخستین دوره خود در تهران، آرامگاه فردوسی، دبی و دانشگاه تهران برگزار شد.  فراخوان دومین دوره آن نیز اردیبهشت ماه امسال منتشر شد و مهلت ارسال آثار به دبیرخانه جشنواره تا ۱۴ مرداد ماه وجود دارد.

جوادی همچنین درباره کتاب نخستین دوره این جشنواره که قرار است با عنوان «نگارخانه شاهنامه» چاپ شود، گفت: آثار برگزیده جشنواره ملی عکس شاهنامه در دور نخست که شامل ۵۷ عکس است در کتابی با عنوان نگارخانه شاهنامه به چاپ می رسد. این کتاب در قطعی خشتی و به شکلی نفیس منتشر خواهد شد و برای نخستین بار سه تن از برجسته‌ترین شاهنامه پژوهان میرجلال الدین کزازی، جلال خالقی مطلق و قدمعلی سرامی پس از مشاهده عکس‌ها، دیباچه‌ای برای آن نوشته‌اند. همچنین بسیاری از پژوهشگران و هنرمندان بعد از تماشای عکس‌های این جشنواره، یادداشت‌هایی برای آن نوشته‌اند که این نکته بسیار مهم و ارزشمند است.

او ادامه داد: نگاه به شاهنامه در این جشنواره به عنوان رویدادی فرهنگی و هنری با نگاه و رویکردی که تا به امروز به کتاب نگارخانه شاهنامه می‌شد، متفاوت بوده است. سالیان درازی است که شاهنامه مورد توجه مردم و پژوهشگران و هنرمندان بوده و هست، همچنین کارهای ارزشمندی در زمینه پژوهشی و نگارگری و غیره روی این کتاب انجام شده است. اما تا به امروز از دریچه دوربین‌های عکاسی و عکس به شاهنامه نگاه نشده بود و شاید بیان واژه عکس شاهنامه در ذهن افراد چیزی را متبادر نمی‌کرد بنابراین در این زمینه خلایی وجود داشت.

دبیر جشنواره ملی عکس شاهنامه بیان کرد: از سویی دیگر با توجه به ابزار مدرن روز و تکنولوژی و سهولت دسترسی به ابزاری که عکس‌ها و تصاویر را ثبت می‌کنند و به ابزاری در دسترس و همگانی تبدیل شده‌اند باید گفت امروزه عکس‌ها یکی از اثر گذارترین راه‌های ارتباطی  است و جایگاهی ویژه در زندگی ما دارد و می‌توان به یک اثر ادبی و تاثیر آن در زندگی ایرانیان و یک ملت از دریچه دوربین‌های عکاسی نگاه کرد. بنابراین هم تلاش برای پر کردن خلایی در زمینه فرهنگی و کنش در پیوند با شاهنامه بود و هم به روح زمانه پاسخ داده شد.

جوادی گفت: جشنواره ملی عکس شاهنامه رویدادی مستقل و مردمی است و تا کنون با هزینه شخصی برگزار شده است و از حمایت و پشتیبانی برخوردار نبوده است. البته این مشکلات  در کشور ما رایج است و طبیعتا کنشگران با صبر و امیدواری به آینده نگاه می‌کنند و امیدواریم در سال‌های آینده این مشکلات هم برطرف شود.