راه اندازی فرماندهی فضای ارتش آمریکا

به گزارش قائم آنلاین،  فکر کردم شاید اشتباهی کانال تلویزیون را روی برنامه جان اولیور یا ساتوردی نایت لایو تنظیم کرده ام، اما نه، اشتباه نمی کردم. این پرزیدنت دونالد ترامپ بود که در حضور عده ای شنونده در شورای ملی فضا سخن می گفت. او داشت می گفت که من با اتکا به اختیارات ریاست جمهوری ام «به وزارت دفاع و پنتاگون دستور می دهم تا بلافاصله کارهای لازم را برای ایجاد یک نیروی فضایی به عنوان شاخه ششم نیروهای مسلح در دستور کار خود قرار دهند…ما نیروی هوایی را داریم و حالا قرار است نیروی فضایی هم داشته باشیم، جدا اما برابر با هم.»
ترامپ پیش از امضای دستور سیاستگذاری فضایی شماره ۳ که حکم به انجام این تغییر و شروع ناگهانی کارها می داد، توضیح داد: «دولت من در حال اصلاح مسیر میراث آمریکا به عنوان بزرگ ترین کشور فاتح فضاست. جوهره شخصیت آمریکایی کشف افق های جدید و در نوردیدن مرزهای جدید است. اما در سرنوشت ما در ورای زمین، فقط مسئله هویت ملی مطرح نیست، بلکه مسئله امنیت ملی نیز در میان است. این کافی نیست که آمریکا صرفا در فضا حضور داشته باشد. ما باید شاهد سلطه آمریکا در فضا باشیم.»
نیروی هوایی که قبلا دارای فرماندهی فضایی بود، بدون شک با این ترتیبات جدید مخالفت خواهد کرد، چرا که ترجیح می دهد به جای بسط مسئولیت های خود، پول را صرف چهارچوبی کند که هم اکنون وجود دارد. گزارش شده که جیمز متیس وزیر دفاع نیز با این بسط مسئولیت ها مخالف است و سال گذشته طی یک سخنرانی چنین توضیح داد: «در ایجاد یک نیروی فضایی مستقل با رشد نهادی و کاربست های بودجه ای ناظر بر آن، مشکلات مالی کشور ما به شکلی مسئولانه در آن دیده نشده است.»
و دونالد ترامپ مجبور خواهد شد بر دو مانع بروکراتیک که بر سر راه ایجاد و راه اندازی فرماندهی بین ستاره ای جدید و غلط اندازش وجود دارد غلبه کند: اول اینکه تشکیل شاخه ای جدید در نیروهای مسلح مستلزم تصویب قانونی از سوی کنگره است. شاید این کار دشواری نباشد، چرا که این بسط قلمرو در بسته «امنیت ملی» گنجانده می شود و جمهوریخواهان از آن حمایت خواهند کرد و دمکرات ها نیز که نمی خواهند تا پیش از انتخابات ماه نوامبر ضعیف جلوه کنند، پشت آن قرار خواهند گرفت.
و بعد مسئله پول است که متیس تلویحا به آن اشاره کرده. راه اندازی یک شاخه نظامی، بودجه بر و برابربا سایر شاخه ها، به معنای افزایش شدید بودجه دفاعی خواهد بود. تا وقتی که دلار ارز ذخیره جهانی باقی می ماند و خزانه داری می تواند بدون هیچ پشتوانه واقعی اسکناس چاپ کند، سوار شدن بر این موج ممکن است، اما درحال حاضر چالش های مهمی بر سر بقای نقش فعلی دلار وجود دارد. اگر برتری آن خاتمه پیدا کند، مقتضیات اقتصادی هزینه های دولتی بی مانع و رادع را با خود خواهد برد و فرماندهی فضا نیز به همراه خیلی چیزهای دیگر به دنبال آن خواهد رفت.
پیمانکاران نظامی بزرگ که همگی آنان برای شنیدن سخنرانی ترامپ حاضر بودند، دیده شدند که بی درنگ از تصور دورنمای یک گاو شیرده دلاری جدید آب از دهانشان سرازیر شد. و در پنتاگون چوب پنبه بطری های شامپاین خواهد بود که یکی پس از دیگری با صدای بلند بیرون می پرند، چرا؟ از فکر دویست پست جدید برای افسران فرماندهی که باید ابداع و پر شوند و همچنین تعداد زیادی غیرنظامی به عنوان کارمندان دفتری. همچنین از فکر یونیفرم هایی که باید از یونیفرم دیگر شاخه های نیروی دفاعی متمایز باشد و شاید از روی یونیفرم هایی نسخه برداری شود که قبلا در «استارشیپ اینترپرایز» مد بودند یا در فیلم «استارشیپ تروپرز» دیده ایم.
واقعیت این است که ایالات متحده به واقع بزرگ ترین منفعت ملی اش حفاظت از شبکه ماهواره ها در مدار زمین و نیز زیرساخت های مرتبط با آنهاست، با این حال نکات زیادی در اظهارات ترامپ وجود داشت که آدم را اذیت می کرد. ترامپ در اصل دو چیز می گوید: اول اینکه او جو خارجی را تسلیحاتی خواهد کرد و دوم اینکه او این کار را به این خاطر انجام می دهد که قصد دارد آمریکا را به قدرت غالب در این حوزه تبدیل کند. این رویکردی کاملا  وارونه به مشکل افزایش بالقوه تهدیداتی است که از جو متوجه آمریکا می شود. به جای مسلح کردن جو خارجی، واشنگتن باید با کشورهای دیگری که در این حوزه دارای توانایی هایی هستند، به دنبال غیرنظامی کردن اکتشاف و بهره برداری تجاری و دولتی از آن باشد. در جلوگیری از تبدیل شدن جو خارجی به حوزه بعدی برای یک مسابقه تسلیحاتی همه نفع می برند، هر چند که به نظر نمی رسد کار کردن با سایر کشورها کاری باشد که دولت ترامپ به راحتی از پس آن برآید یا اصلا بر نمی آید.
همچنین ترامپ باید از این اصرار خود مبنی بر اینکه آمریکا در فضا باید دارای «سلطه» شود دست بردارد. استفاده از این زبان پرچم قرمزی است که رسیدن به هر توافقی را با کشورهایی چون روسیه و چین ناممکن می کند. چنین اقدامی این تضمین عملی را به وجود می آورد که در میان تعدادی از کشورها برای ساخت و به کارگیری ماهواره های مرگباری که از لیزر و دیگر فناوری های جمینگ الکترونیکی پیشرفته استفاده می کنند با هدف حفاظت از زیرساخت های خودشان در فضای خارجی، رقابتی به راه افتد.
به نظر می رسد که این دیدگاه در  ترامپ درونی شده و آمریکا را به گونه ای می بیند که گویی در محاصره تهدیدات قرار دارد و فقط با شدیدا تهاجمی عمل کردن در تمام جبهه هاست که قادر به پیروز بیرون آمدن از آن خواهد بود. این ژستی است که می تواند اعصاب مخالفان را خرد کند و در کوتاه مدت موفقیت هایی را در پی داشته باشد، اما در نهایت تهدیدی واقعی و تمام عیار را متوجه بقیه جهان می کند که در برابر واشنگتن صف آرایی خواهند کرد. اگر به واکنش ها به آرای اخیر آمریکا در سازمان ملل و رفتار ترامپ در نشست گروه۷ و بسیاری امور دیگر نگاه کنید، متوجه خواهید شد که حتما چنین روزی از راه خواهد رسید.
تمام کسانی که عقل سلیم خود را به کار می گیرند، بر اساس سابقه قبلی واشنگتن در رهبری غیرمسئولانه اش پس از یازدهم سپتامبر، نباید به ترامپ اجازه دهند که بر جو خارجی سیطره پیدا کند. این سابقه، خاورمیانه، جنوب آسیا و شمال آفریقا را به ویرانی کشیده و طی آن احتمالا تا ۴ میلیون مسلمان کشته شده اند. آمریکا با قلدری متحدان خود را واداشت تا در پروژه های این کشور در مناطقی مانند عراق، افغانستان و سوریه به آن بپیوندند، در حالی که دولت های خارجی را تحقیر کرده و وارد جنگ های تجاری با آنان شده است. این سابقه خود این کشور را به تمام معنا به ورشکستگی کشانده و به طور نظام مند حقوق شهروندانش را از آنها سلب کرده است. عملا  بر اساس هر معیاری که حساب شود، آمریکا به کشوری یاغی تبدیل شده است.
و زمانی که شما با قدرت، این اصل را تثبیت کرده باشید که می توانید تمام جهان را دربست تحت کنترل واشنگتن درآورید، بعد چه خواهد شد؟ بر اساس برخی برآورد ها قطب های شمال و جنوب  از نظر ذخایر طبیعی، مناطقی غنی به شمار می آیند. آیا شاهد خواهیم بود که آمریکایی ها یک فرماندهی قطب جنوب تشکیل خواهند داد که هدف آن سلطه بر مناطق قطبی به منظور تقویت امنیت ملی خواهد بود؟ گوش به زنگ بمانید.
نویسنده: فیلیپ جرالدی (Philip M. Giraldi) مدیر اجرایی شورای منافع ملی
منبع: yon.ir/e1ZFS