استحصال دو بیوپلیمر برای کاربرد در صنایع از میگوی خلیج‌فارس

به گزارش قائم آنلاین، میگوی موزی (Feneropenausmerguinces) به عنوان گونه غالب میگوی دریایی در صیدگاه‌های استان هرمزگان بوده و سالانه به طور میانگین بین ۱۸۰۰ تا ۲ هزار تن از این گونه توسط صیادان استان هرمزگان صید می‌شوند.

بخشی از این میزان صید پس از فرآوری اولیه همراه با پوست به خارج از کشور صادر می‌شوند، ولی با توجه به افزایش مصرف سرانه میگو در کشور اکثر میگوی صیدشده در بازار مصرف داخلی به فروش می‌رسند. از این رو حجم بالایی از ضایعات کیتینی تولیدشده بلا استفاده باقی می‌مانند.

بر این اساس محققان دانشگاه آزاد واحد بندرعباس در مطالعاتی از میگوی موزی، “کیتین” و “کیتوسان” را تولید کردند.

این مواد در تصفیه فاضلاب، تهیه چسب، صنایع غذایی و کشاورزی، شیمیایی، پزشکی و دندانپزشکی، دارویی و زیست فناوری، مواد آرایشی و بهداشتی، صنایع کاغذ و نساجی و حوزه عکاسی کاربرد دارند.

کاربردهای این ترکیبات دارای اهمیت اقتصادی است، به گونه‌ای که در حال حاضر کل تولید جهانی کیتین خالص در حدود ۱۶۰۰ تن در سال است و مهمترین تولیدکنندگان آن کشورهای ژاپن و آمریکا است.

این در حالی است که در ایران به صورت پراکنده مطالعاتی برای استحصال کیتین و کیتوسان از پوسته سخت‌پوستان در حال انجام است.

به گزارش ایسنا، کیتوسان و کیتین از فراوان‌ترین بیوپلیمرها بعد از سلولز هستند. این مواد به طور برجسته در پوسته سخت‌پوستانی مثل خرچنگ و میگو، کوتیکول حشرات و دیواره سلولی قارچ‌ها یافت می‌شود. این مواد همچنین دارای خصوصیاتی از جمله سازگاری زیستی بالا، سمیت پایین، زیست‌تخریب‌پذیری و خواص ضدمیکروبی قابل قبول هستند. این خصوصیات منحصر به فرد، موجب شد تا کیتین و کیتوسان توجه زیادی را نه تنها از نظر فراوانی در منابع طبیعی بلکه به دلیل پتانسیل بالا، جهت تهیه مواد کاربردی، به طرف خود معطوف کنند.

پیشرفت‌های گسترده‌ای در بهبود خواص آنها به منظور استفاده در مهندسی بافت، ترمیم زخم‌ها و سیستم‌های انتقال و رهایش دارو حاصل شده است.

این مطالعات از سوی مریم احسان‌پور و همکارانش اجرایی شده است.