نابغه شطرنج در ایسنا: معافی از سربازی تنها دغدغه‌ام است

به گزارش قائم آنلاین، پرهام مقصودلو شطرنج باز جوانی است که با وجود سن کم به افتخارات بزرگی دست یافته است. استاد بزرگی، قهرمانی در مسابقات مسترز شارجه، عبور از ریتینگ ۲۶۳۸ و قهرمانی در هر سه بخش برق آسا، سریع و استاندارد در جام ملت های آسیا از جمله موفقیت های او قبل از رسیدن به ۱۸ سالگی اش است. او امروز (۲۲ مردادماه) هجده ساله می شود و هدفش تا پایان این سال رسیدن به درجه سوپر استادی است. بزرگترین دغدغه او معافیت از خدمت سربازی است و قبل از این موضوع حتی به ادامه تحصیل هم فکر نمی کند. مقصودلو امیدوار است که وزارت ورزش و جوانان به او در این راه کمک کند تا با خیالی آسوده بتواند در مسابقات بین المللی برای ایران بازی کند و افتخار بیافریند.

پرهام مقصودلو با حضور در ایسنا از زندگی شطرنجی و قهرمانی هایش سخن گفت و به سوالات نیز پاسخ داد.

* فرد سیری ناپذیر هستم/ خوش شانس بودم که شطرنجی شدم

“از همان اوایل، شطرنج دنیای خیلی خاص و بزرگی برای من داشت. حس می‌کنم من خیلی خوش شانس و خوشبخت بودم که با این رشته آشنا شدم. از ابتدا همه هوش و حواسم به سمت شطرنج رفت و فقط به آن فکر می‌کردم. دنیای شطرنج تمام نشدنی است. هر چه جلوتر هم بروی به بن بست نمی رسی تا بخواهی آن را رها کنی. آن قدر دنیای شطرنج بزرگ و بی نهایت است که تمام نخواهد شد. این ها است که من را جذب این رشته کرده است. من هم فرد سیری ناپذیر هستم و این رشته مناسب روحیات من است. من تا آخر این رشته پیش خواهم رفت و تلاش می‌کنم که هر چه در شطرنج وجود دارد به آن برسم.”

* برای شطرنج نیاز به بدن آماده داریم/ سعی می‌کنم همیشه ورزشی باشم

“برای شطرنج بازی کردن بدن باید آماده باشد. باید کشش نشستن زیاد در مسابقات را داشته باشیم. ما در خیلی از مسابقات روزی دو دور رقابت می‌کنیم و هر دور ممکن است بیش از پنج یا شش ساعت طول بکشد. من بازی داشتم که ۱۷ بعد از ظهر شروع و تا ساعت ۲۴ شب ادامه‌ داشته است، هفت ساعت خیلی طولانی است که پشت میز بنشینی. بدن نباید کم بیاورد، چون یک اشتباه ممکن است همه چیز را تمام کند. برای ۱۰ تا ۱۲ ساعت در هر روز باید خیلی آمادگی جسمانی داشته باشی تا روی خط مستقیم حرکت درست انجام دهی و اشتباه نکنی. من جدا از شطرنج، فوتبال زیاد بازی می‌کنم. پینگ‌پنگ، فوتسال و والیبال را هم انجام می‌دهم. سعی می‌کنم همیشه ورزشی باشم. با دوستانم سالن می گیریم و یک رشته ورزشی را پیگیری می‌کنیم.”

* در جام ملت های آسیا تاریخ سازی کردیم

“خود بازیکنان تیم‌ ‌ملی از سه هفته قبل از جام ملت‌های آسیا، برنامه چیدیم که در فدراسیون جمع شویم و بدون مربی تمرینات خود را شروع کنیم تا بتوانیم آشنایی بیشتری با هم پیدا کنیم. باید یکدل و یکدست می‌شدیم. شرایط منسجم تیمی خیلی می‌تواند کمک کند. با این که فدراسیون آن زمان نمی‌توانست مربی بیاورد، دو، سه هفته‌ قبل دور هم جمع شدیم و به صورت یک تیم با هم کار کردیم. این شرایط قطعا در مسابقه تاثیر مثبت داشت. با پیشنهاد خود دور هم جمع شدیم و تمرین کردیم و مشکلات یکدیگر را بر طرف کردیم. امکانات که لازم بود برای تدارکات مهیا کردیم. یک هفته‌ یا پنج روز به مسابقه، فدراسیون مربی تیم‌ ‌ملی را به اردو اضافه کرد. از آن روز تمرینات را زیر نظر سکولوف مربی هلندی شروع کردیم و بسیار تمرینات مفیدی بود. با بازی‌های تدارکاتی که به صورت سریع و برق آسا با هم انجام دادیم راهی مسابقات شدیم. ما تنها به روی سکو رفتن فکر نمی کردیم، همه واقعا به قهرمانی فکر می کردیم و هدف همه ما فقط عنوان قهرمانی بود و این هم اتفاق افتاد. ما تاکنون در این مسابقات عنوان سومی هم نگرفته بودیم. فکر می‌کنم چهارمی یا پنجمی بهترین رتبه ما در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا بوده است. اما در این سال با قهرمانی در هر سه بخش تاریخ ساز شدیم و به عنوان قهرمانی رسیدیم.”

* نداشتن مربی دائمی مشکل بزرگی است/ کار کردن بدون مربی سخت است

“خیلی مشکل بزرگی است که مربی دائمی نداریم. گاهی مواقع باید خیلی صبر کنیم تا فدراسیون یک مربی خارجی بیاورد و در اختیار ما بگذارد تا با آن کار کنیم. همه شطرنج بازان تا جایی که من می دانم شرایط مالی شان طوری نیست که بتوانند به صورت شخصی مربی استخدام کنند. با این وضع اقتصادی هم خیلی سخت است  که هزینه مربی را تامین کنیم. ما باید با این شرایط  دست به دامن  فدراسیون باشیم تا برای ما مربی بیاورد. فدراسیون هم که دیر به دیر  مربی می آورد. در این شرایط کار کردن برای ما سخت است و رسیدن ما را به هدف سخت می‌کند.”

* مربی خوب در ایران نداریم/ مربیان کشورهای همسایه می توانند به ما کمک کنند

“مربی خوب در ایران نداریم. مربیان ایرانی برای رده‌های سنی زیر ۱۵ سال جواب می‌دهند و می‌توانند بازیکنان را تا ریتینگ ۲۴۰۰ برسانند. ولی بعد از آن که ورزشکار قرار است به استاد بزرگی برسد مربی نداریم. از مربیان کشورهای همسایه مثل ارمنستان می‌توان استفاده کرد. ارمنستان مربیان خیلی خوب و قوی دارد. همچنین از مربیان کشورهای آذربایجان و روسیه هم که استاد بزرگان زیادی دارند می‌توان برای ارتقای شطرنج بازان ایرانی استفاده کرد.”

* مسابقات ابوظبی، قهرمانی جوانان جهان و المپیاد جهانی مسابقات مهمی برای من است

“بعد از جام ملت های آسیا مسابقات سطح بالایی پیش رو دارم. اولین مسابقه پیش روی من مسابقات ابوظبی است. خیلی مسابقات معتبری است. من که درجه بین‌المللی ام ۲۶۳۶ است در جدول آن مسابقات در رده ۱۶ جدول هستم، یعنی ۱۵ نفر قوی‌تر جلویم قرار دارند. این مسابقه تجربه خیلی خوبی برای من خواهد بود. خیلی دوست دارم که بتوانم باز هم خودم را نشان دهم. سطح مسابقات شارجه و ابوظبی تقریبا یکی است و امیدوارم که مثل شارجه که قهرمان شدم بتوانم باز هم عنوان خود را تکرار کنم. بعد از ابوظبی احتمالا در یکی از اپن‌های بین‌المللی که ایران برگزار خواهد کرد، شرکت می‌کنم.

“اپن آفتاب خمین، اپن ابن سینا و اپن پایتخت ” مسابقات بین‌المللی است که در ایران برگزار می‌شود و اگر شرایط خوبی را برای استاد بزرگان ایران در نظر بگیرند، احتمالا در یکی از آنها شرکت می‌کنم. کلا حضورم در این مسابقات به خاطر این است که از مسابقات دور نمانم. بین مسابقات ابوظبی و قهرمانی جوانان جهان یک ماه فاصله است که نمی‌خواهم از شطرنج دور بمانم. به همین سبب در یک مسابقه شرکت می‌کنم. بعد از آن ۱۴ شهریور ماه به مسابقات جوانان جهان ترکیه خواهم رفت. مسابقات قهرمانی جهان سال پیش در ایتالیا بود و به سبب مشکل ویزا نتوانستیم برویم. امسال در ترکیه است و حتما می رویم. همه اعضای تیم‌ ‌ملی شرکت می‌کنیم و امیدوارم که مقام خیلی خوبی کسب کنیم. نفر اول آن مسابقات به جام جهانی خواهد رفت. قول قهرمانی نمی‌دهم اما هدفم است و می خواهم به آن برسم. حتی اگر در این مسابقات جزو سه نفر اول باشم هم خوب است. بعد از آن مسابقات المپیاد جهانی را در گرجستان داریم که مهم‌ترین هدف تیم‌ ‌ملی شطرنج درخشیدن در آن مسابقات است.”

* پنج سوپر استاد بزرگ را شکست دادم/ به خودباوری رسیده‌ام که می‌توانم به قهرمانی جهان برسم

“درجه بالای ۲۷۰۰ در شطرنج را سوپر استاد بزرگ می‌گویند. من تقریبا توانستم اکثر سوپر استاد بزرگهایی که با آنها بازی کردم را شکست دهم. این رکورد خیلی خوبی برای من است. فکر کنم پنج سوپر استاد بزرگ را شکست دادم که در بخش استاندارد یک رکورد شکنی در شطرنج ایران باشد. کلا این خودباوری و اعتماد به نفس در من وجود دارد که بتوانم سوپر استاد بزرگ ها و قهرمانان جهان را شکست دهم. مثلا کاریاکین ، نایب قهرمان جهان است، در مسابقات ایرفلوت دو بازی مقابل او داشتم که به یک شکست و یک تساوی رسیدم. قهرمان حال حاضر آسیا، قهرمان سال گذشته آسیا، قهرمان بریتانیا و خیلی از مقام‌ دارهای مختلف را توانستم شکست دهم. به این خودباوری رسیده ام که می‌توانم به قهرمانی جهان هم برسم.”

* برای رسیدن به ریتینگ ۲۶۸۳ خیلی تلاش کردم/ در شارجه ۳۰ واحد ریتینگ کسب کردم

” بعد از این که مدرسه را تمام کردم و دیپلم گرفتم حسابی شطرنج کار کردم. دی ماه بود که آخرین امتحان دوران تحصیلی را دادم و بعد از آن کاملا وقتم برای شطرنج آزاد شد. از آن جا هدف های کوتاه مدت و بلند مدت برای خودم تعیین کردم تا به آنها برسم. روزی حداقل ۱۲ ساعت تمرین کردم و بعد از آن توانستم در مسابقات بین‌المللی معتبر مثل هند، ارمنستان، جام فجر، قهرمانی کشور و استادی شارجه قهرمان شوم و این فقط با کار و تلاش زیاد اتفاق افتاد. تغییر واحد ریتینگ در هر مسابقه بستگی به نتیجه‌ای که گرفته می‌شود دارد. من سال گذشته در شارجه هفت برد و دو تساوی کسب کردم، اکثر رقبای من خیلی قوی بودند. با این شرایط توانستم ۳۰ واحد ریتینگ زیاد کنم و به ۲۶۳۸ رسیدم. اگر بتوانم در مسابقات آینده هم آنقدر خوب بازی کنم می توانم ۲۰ واحد ریتینگ ‌اضافه کنم. افزایش ریتینگ ۲۰ به بالا عملکرد خیره کننده است که خیلی کم پیش می‌آید. شطرنج باز باید خیلی آماده و روی برد باشد تا بتواند ریتینگ بالایی را کسب  کند. من حتی اگر عملکرد معمولی هم در هر مسابقه داشته باشم می‌توانم ۱۰ واحد ریتینگ ‌اضافه کنم. در جام ملت های آسیا همدان هفت واحد به ریتینگم ‌اضافه شد. البته همدان مسابقات تیمی بود. در مسابقات تیمی نباید ریسک کرد چون یک ریسک در نتیجه‌ تیم تاثیرگذار است. در آن مسابقه نتوانستم بیشتر از هفت واحد ‌اضافه کنم، اما در نهایت عملکرد خوب و راضی کننده ای بود.”

* تنها ۵۶ واحد ریتینگ تا سوپر استادی فاصله دارم/ هدفم تا آخر این سال رسیدم به ریتینگ ۲۷۰۰ است

“با قهرمانی در جام ملت های آسیا همدان توانستم ریتینگ خود را هفت واحد زیاد کنم و به ریتینگ ۲۶۴۴ برسم. تقریبا تنها ۵۶ واحد باقی‌ مانده تا به سوپر استاد بزرگی برسم. به نظرم با این سطح آمادگی می‌توانم تا بعد از پایان مسابقه‌های پیش رو یعنی مسابقات ابوظبی، قهرمانی جوانان جهان،  المپیاد جهانی و یک مسابقه اپن به درجه ۲۷۰۰ برسم. هدف قبلی من این بود که تا سن ۱۸ سالگی (چند روز دیگر ۱۸ سالم کامل می‌شود) به ریتینگ ۲۶۵۰ برسم که رسیدم. خیلی خوشحالم که هر هدفی که تعیین کرده‌ام با برنامه‌ریزی خوب به آن رسیده ام. هدف بعدی من این است که تا آخر این سال به درجه ۲۷۰۰ برسم و از آن عبور کنم. باید با رسیدن به این هدف مسیرم را برای قهرمانی جهان هموارتر کنم. بعد از رسیدن به ریتینگ ۲۷۰۰ شرایط خیلی بهتر می شود. در این شرایط  می توان در مسابقات حرفه‌ای تر شرکت کرد و بیشتر می توان در جداول بسته رقابت کرد. امیدوارم که بتوانم تا آخر این سال به آن برسم و مسیرم را برای رسیدن به قهرمانی جهان هموارتر کنم.”

* با تصمیم قاطع ریسک می کنم تا بعد از آن ناراحت نباشم

“مسابقات بدون ریسک نمی شود. قطعا ریسکی کرده‌ام که بد از آب در بیاید. اما وقتی می‌خواهم پشت میز ریسک کنم با خودم تصمیم می گیرم که اگر آن ریسک بنا به هر دلیلی اشتباه شد و نتیجه‌ خوبی نداد از خودم ناراحت نباشم. با تصمیم خودم آن ریسک را می‌کنم و تمام اتفاقات را که بعد از آن پیش می‌آید را بر عهده می گیرم و دیگر ناراحت نمی شوم. حتی اگر ببازم هم ناراحت نمی شوم چون قبل از آن تصمیم خودم را گرفته‌ام. این باعث می‌شود بعد از ریسک استرس نداشته باشم.”

* بدترین باختم مسابقات اپن ابوظبی سال گذشته بود

“بدترین باخت در مسابقات اپن ابوظبی سال گذشته بود. آن مسابقه بدترین تورنمنت زندگی من بود. خیلی همه چیز بد تمام شد. ۲۱ واحد ریتینگ از دست دادم. فکر کنید ۳۰ واحد افزایش ریتینگ چقدر خیره کننده است. همان طور هم کاهش ریتینگ، اوج فاجعه است. ۲۱ واحد خیلی زیاد بود و همان جا افت شطرنج من شروع شد. اما بعد از آن به خودم آمدم و شروع به کار کردم و روزی ۱۰ ــ ۱۲ ساعت تمرین می‌کردم. مسابقات ابوظبی گذشته بدترین مسابقات عمرم بود که برگ‌های برنده را از دست دادم. در بدترین مسابقه آن رویداد، وقت را هم از دست دادم. این که به خاطر وقت و زمان، بازی را ببازی یعنی نهایت بدشانسی و بدبیاری. البته شطرنج، بازی است که برد و باخت آن قشنگ است. همیشه که شطرنج باز نباید ببرد و قهرمان شود. من خیلی به نظرم حرفه‌ای با آن شکست ها کنار آمدم و توانستم بعد از آن خوب خود را جمع و جور کنم و مقام بیاورم.”

* شیرین ترین برد هایم در مسابقات شارجه بود

“شیرین‌ترین بردهایم بعد از دور هفتم شارجه بود که با مهره سیاه قهرمان بریتانیا را بردم و تقریبا قهرمانی‌ام در مسابقات شارجه مسجل شد. این ها بهترین بردهایم بود. همچنین بردن با مهره سیاه مقابل قهرمان جهان هم بسیار برایم شیرین بود.”

* دلایل مختلف شطرنج‌باز را از مسیر اصلی دور می کند

“به نظرم چند تا دلیل وجود دارد که شطرنج‌باز را از مسیر خودش دور می‌کند. یکی از آنها بی توجهی دیدن از مسئولان همان رشته یا مسئولان آن  کشور است. وقتی طی مراسمی تقدیر می شویم، در انتخاب مربی و اعزام به مسابقات توجه می‌شود شرایط بهتر است. اما وقتی ورزشکار کم توجهی و بی مهری می بیند باعث می‌شود که از انگیزه بیفتد و آنطور که باید راه خود را ادامه‌ندهد. او می بیند برای راهی  که در پیش گرفته است نیاز به کمک زیادی دارد و باید کمک های زیادی به او برسد. خیلی از شطرنج بازان ما به خاطر همین از انگیزه افتاده اند.

دلایل دیگر هم می‌تواند وجود داشته باشد مثل مشکلات روحی خود شخص که پیش می‌آید و دامن گیر فرد می‌شود. بعد از آن فرد نمی‌تواند نتیجه‌ خوب بگیرد. شطرنج نیاز به روح و مغز سالم دارد و در آن صوزت است که فرد می‌تواند نتیجه‌ بگیرد. اگر مشکلی پیش بیاید و فرد نتواند سر میز روی بازی متمرکز شود همه چیز به هم می ریزد و نتیجه‌ بدی حاصل می‌شود. مثلا یکی از دلایل شکست های من در مسابقات ابوظبی سال گذشته این بود که هزینه های سفر را باید خودم فراهم می کردم. قرار بود هزینه‌های سفر را برگزار کننده تقبل کند و یا این که فدراسیون به من بدهد ولی نشد. من با هزینه خودم به این مسابقات رفتم. قبول دارم که باید یک ورزشکار وقتی می‌خواهد به هدف خود برسد شرایطی را به عهده بگیرد، ولی وقتی قرار باشد اتفاقی رخ دهد و نشود از لحاظ روحی آن هم قبل مسابقه فرد را به هم می ریزد و روی نتیجه‌ او تاثیر می‌گذارد.”

* هزینه اکثرمسابقات به عهده ورزشکار است/ با عبور از ریتینگ ۲۶۰۰ میزبان هزینه ها را پرداخت می کند

“تا زمانی که به ریتینگ ۲۶۰۰ نرسیده بودم اکثر هزینه مسابقات به عهده خودم بود. اکثر مسابقات که در قالب تیم‌ ‌ملی نبود و آزاد می رفتم را خودم پرداخت می‌کردم، ولی خوبی ریتینگ بالای ۲۶۰۰ این است که برگزار کننده مسابقات برای ریتینگ بالای ۲۶۰۰ امکانات می‌دهد. وجود ورزشکاران با ریتینگ ۲۶۰۰ هم یک ملیت به مسابقات ‌اضافه می‌کند و علاوه بر آن سطح مسابقات نیز بالا می‌رود و جدول حرفه‌ای تر می‌شود. بعد از این که به ریتینگ ۲۶۰۰ رسیدم به برگزار کنندگان مسابقات ایمیل می زنم آنها هم هزینه مسابقات را پرداخت می‌کنند و بدون پرداخت هر هزینه به مسابقات می‌روم.

در ایران شطرنج باز با ریتینگ بالای ۲۶۰۰ زیادی وجود ندارد. اما شطرنج بازان ایرانی که ریتینگ بالای ۲۵۵۰ هستند شانس زیادی دارند. فدراسیون همان که اردوها و مربی خارجی برای این افراد در نظر می‌گیرد تا تنها با آنها کار ‌کند شانس محسوب می شود. فدراسیون قول پرداخت هزینه اعزام ها را زیاد داده‌ اما عملی نکرده است. هزینه سفرهای ملی را فدراسیون پرداخت می‌کند،  ولی مسابقات اپن و آزاد این گونه نیست و خود ورزشکار باید هزینه کند. مثلا ما به مسابقات ایرفلوت رفتیم، قرار بود هزینه ملی‌پوشان را فدراسیون پرداخت کند که عمل نکرد و ما هم از جیب هزینه کردیم. بعد از آن هم دیگر خبری از پرداخت هزینه ها نشد. دو سال گذشته و دیگر نشد.”

* از فدراسیون پاداش نمی گیریم/ وزارت پاداش می دهد

“بعد از اینکه در مسابقات اپن شارجه قهرمان شدم، پهلوان زاده در مصاحبه های خود از پاداشی که برای من در نظر گرفته بود سخن گفت اما هنوز که نگرفتم. فکر می‌کنم در نظر دارند برای ما هزینه کنند. چون از زمانی که ما آمده ایم فدراسیون به عنوان های خوبی رسیده است. در فکرشان هست که با عناوین مختلف مثل پاداش دادن و انتخاب ‌اسپانسر از ما تقدیر کنند. من هشت سال و نیم است که شطرنج بازی می‌کنم ولی همیشه پاداش های خود را از وزارت ورزش و جوانان می گرفتیم. فدراسیون برای قهرمانی ما پاداشی پرداخت نمی‌کند. بیشترین سکه را امسال من در شطرنج گرفتم. به جای ۱۰۶ سکه برای هر سکه، یک میلیون و ۸۵۰ تومان به ما پول دادند که کلی هم ضرر کردیم. ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون ضرر کردم.”

* لیگ ایران فاجعه است/ نمی دانم ایران چرا این قدر به لیگ کم توجه است؟

“لیگ ایران افتضاح و فاجعه است. یک دفعه وسط لیگ برخی از تیم‌ها ادامه نمی‌دهند. اصلا در شطرنج حامی مالی و ‌اسپانسر وجود ندارد. سطح لیگ خیلی پایین است و پول تنها در چند تیم جمع شده است. تازه آنها هم پول نمی‌دهند. چند سال پیش لیگ ایران فوق‌العاده‌ بود، از کشورهای ارمنستان و آذربایجان به ایران می آمدند ولی در این سال ها رو به افول رفته است. لیگ شطرنج هر کشور هویت آن است. لیگ ترکیه در هر سال به بهترین نوع برگزار می‌شود و در سطح جهان خود را به نمایش می‌گذارند یا لیگ ‌اسپانیا و فرانسه جزو بهترین های جهان هستند و همیشه سعی می‌کنند آن را در سطح بالایی برگزار کنند تا اسم شطرنج کشورشان بالا برود. اما نمی دانم ایران چرا این قدر به این موضوع کم توجه است. به نظرم پیدا کردن ‌اسپانسری که بخواهد در لیگ سرمایه‌گذاری کند کار سختی نیست. چون تیم‌ها دوست دارند در این رشته کار کنند اما مسئولان پیگیر نیستند.

دقیق نمی دانم مبلغ قراردادها در لیگ شطرنج ایران چقدر است. خودم در یک فصل ۵۰ میلیون تومان تقریبا می بندم. البته هنوز آن را هم نگرفته‌ام. ولی فکر کنم سقف آن ۲۰۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان است. فکر نکنم هزینه یک تیم در یک فصل بیشتر از ۲۰۰ میلیون باشد. برخی از تیم‌ها فقط خرج رفت و آمدها را می‌دهند و به بازیکنان پولی نمی دهند.”

* پیشنهاد زیادی از لیگ های خارجی دارم/ مسابقات را مهمتر از لیگ می دانم

“سال پیش در لیگ‌ ترکیه بازی کردم. پیشنهادهای خوبی از لیگ‌های ‌اسپانیا، صربستان، فرانسه و بوندسلیگا دارم اما خودم نرفتم. لیگ بوندسلیگا این گونه است که درآمدی ندارد، فقط پول هزینه‌ها را می‌دهد که برای من کافی نبود. سایر لیگ‌ها هم با مسابقاتم تداخل داشت و یا وقت کافی برای ویزا نداشتم. ولی پیشنهادهای زیادی داشتم، امسال هم از لیگ صربستان پیشنهاد داشتم، اما چون با مسابقات قهرمانی جوانان جهان هم زمان است نمی روم. برای من مسابقات به لیگ‌ها ترجیح دارد.

درآمد در لیگ‌های اروپایی بالا است. خیلی بیشتر از ایران است. به‌ هر حال درآمد به دلار است. من هفت روز در ترکیه بازی کردم نزدیک ۱۰۰۰ دلار گرفتم. خیلی در آمد نسبت به اینجا بیشتر است. لیگ ایران باید سالی چهار بار شهرهای مختلف را بروی و در نهایت هم پولی نمی گیری. من از کل دو سال قراردادم بیشتر از  ۲۰ میلیون نگرفته‌ام.”

* در زندگی هم شطرنجی فکر می کنم

“در زندگی شخصی هم شطرنجی فکر می کنم. اگر به مشکلی بر بخورم خیلی روی آن وقت می گذارم تا مشکل را رفع کنم. ساده از هر چیزی نمی گذرم و به این فکر نمی‌کنم که بیش از حد وقت مرا خواهد گرفت. خیلی عمیق روی مساله کار و جدی فکر می کنم تا مشکل حل شود.”

* نمی شود به همه شطرنج بازان اعتماد کرد

“به نظرم هر کسی به من اعتماد کرده ضرر نکرده و پشیمان نشده است. اما برخی از شطرنج بازان خیلی عجیب هستند. فکرهای عجیب و غریب دارند. قهرمان جهان که اوکراینی هم است خیلی عجیب است. یک بار در اتوبوس او را دیدم او ۴۷ ساله است، ولی در اتوبوس بعد از باخت گریه می‌کرد. او را نمی فهمیدم. بازی فکری هم نباخته بود، در بلیتس شکست خورده بود و فقط اشک می ریخت. شطرنج بازان کارهای خاصی می‌کنند.  قبول دارم که نباید به همه شطرنج بازان اعتماد کرد.”

* معافی دغدغه اصلی من است/ برای تحصیل تصمیمی نگرفته ام

“برای ادامه تحصیل باید خیلی فکر کنم. هنوز به آن فکر نکرده‌ام. می‌خواهم ابتدا معافی سربازی را بگیرم. اگر بشود با قهرمانی آسیا معافی بگیرم که خیلی خوب می‌شود. بعد از آن باید خیلی فکر کنم که در یک دانشگاه خوب در ایران یا یک دانشگاه در خارج از کشور درس بخوانم، اما همه اینها حرف است و هنوز هیچ تصمیم جدی در این زمینه نگرفته‌ام. اولین دغدغه‌ من معافی در سربازی است. خانواده‌ هم همین نظر را دارند. هدف من شطرنج است و دارم خوب پیش می روم. بعد از شطرنج درس مهم است که باید بعد از معافیت سربازی به آن فکر کنم.”

* از فدراسیون می خواهم از دو نهاد وزارت و کمیته برای شطرنج کمک بگیرد

“خواسته ام از فدراسیون این است که بیشتر از وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک برای شطرنج کمک بگیرد چون ما نیاز به مربی دائمی داریم. باید بتوانند مربی مختلف برای ما استفاده کنند تا بتوانیم مربیان متنوع را تجربه کنیم و با سبک های مختلف آشنا شوم. دو سال است با این مربی کار می‌کنیم و تکراری می‌شود. نیاز است که با مربی جدید و حرفه‌ای تری کار کنیم. دوست داریم که مربی خوبی بیاورند و اعزام ها بیشتر شود. سه سالی است که ما به قهرمانی جوانان جهان اعزام نشدیم در حالی که همیشه هم مقام آور خوبی بودیم. در اعزام ها باید خیلی جدی تر عمل کنند و هر طور که شده هزینه اعزام را به دست بیاورند تا ورزشکاران مقام بیاورند.”

** از سوی اسپانسر پیشنهادی داشته ای؟

پرهام مقصودلو: نه. این پیشنهاد را نداشتم. پیدا کردن ‌اسپانسر کار سختی است. البته یک بانک حرف‌هایی زده است، اما فقط در حد حرف است و هنوز عملی نشده است. امیدوارم که انجام شود و حامی مالی خوبی پیدا کنم.

**  چه چیزی یک شطرنج باز را از آدم معمولی متمایز می‌کند؟

پرهام مقصودلو: شطرنج بازان رفتارهای عجیبی دارند. مثلا خود من گاهی در یک جمع که هستیم، همه شاد هستند و حرف می زنند به یک باره من به فکر فرو می روم و خودم با خودم فکر می کنم و نمی‌توانم آن موضوع را از ذهنم دور کنم.

** کدام جنبه‌های فکری و اجتماعی در تو نسبت به سایر افراد اطرافت بارزتر است؟

پرهام مقصودلو: شطرنج بازان درون گرا ‌هستند و می‌خواهند مشکلات را در خود حل کنند و خیلی آن را بروز نمی‌دهند. این موضوع آنها را خاص‌تر می‌کند. آنها با این شرایط تنها تر هستند. من خودم تنهایی را خیلی بیشتر دوست دارم. تنها بودن به نظرم خیلی خوب است.

** سال‌های پیش در تیم فوتبال نوجوانان استقلال بازی می کردی چه شد که از فوتبال به شطرنج رسیدی و در حال‌ حاضر  که پول در فوتبال است پشیمان نیستی؟

پرهام مقصودلو: پشیمان که اصلا نیستم به نظرم زندگی من قرار بود از اول در شطرنج رقم بخورد. خیلی خوشحالم از این بابت که با شطرنج آشنا شدم. فوتبال را هم هنوز خیلی دوست دارم و آن را دنبال می‌کنم. به نظر خودم در هر رشته‌ای که علاقه داشته می داشتم و به دنبال آن می رفتم به تیم‌ ‌ملی آن رشته می رسیدم. امکان نداشت روی رشته‌ای ۱۰ ، ۱۵ ساعت وقت بگذاری و موفق نشوی. قطعا اگر در فوتبال می ماندم می‌توانستم به تیم‌ ‌ملی برسم. خیلی خوشحال هستم که در شطرنج بازی می کنم فکر می‌کنم چیزی را از دست نداده ام.

** حسادت در میان شطرنج بازان وجود دارد؟

پرهام مقصودلو: نمی دانم. هست. حسادت در کنار رقابت وجود دارد. اما این حس در کار من تاثیر ندارد و همیشه سعی کرده‌ام که اگر کسی نیاز به کمک دارد به آنها کمک کنم تا آنها پیشرفت کنند. در مورد من هر حرفی هم که بزنند و سنگ هم بیندازند باز تاثیری در کار من نخواهد داشت. حسادت برای من مهم نیست.

** چه چیز در زندگی تو را خیلی خوشحال می‌کند؟

پرهام مقصودلو: وقتی را که پیش خانواده‌ سپری می‌کنم بهترین زمان برای من است و خیلی خوشحالم. من همیشه در مسابقه هستم و مقدار کمی در کنار خانواده ام هستم. همان زمان هم که در کنار پدر، مادر و برادرم هستم بهترین روزهای زندگی ام است. روزی که در افتتاحیه مسابقات همدان خانواده‌ ام را دیدم خیلی اوقات خوشی بود.

** با وجودی که از سن کم شطرنج را آغاز کردی اما همیشه مسابقات و اعزام ها را خودت به تنهایی می رفتی؟ خودت می خواستی این گونه باشد؟

پرهام مقصودلو: من همیشه خواستم مستقل باشم  و دوست داشتم جوری باشد که بتوانم خودم مسئولیت خودم را بر عهده بگیرم و از پس خودم بر بیایم. این مستقل بودن خیلی تاثیرگذار است. از یک جایی به بعد دیگر خانواده‌ نمی‌تواند در کنار تو باشد. از لحاظ بحث های مالی و وقت و زمان این امکان وجود ندارد که همیشه خانواده  کنارت باشد. برای همین خیلی خوشحال هستم که مستقل شدنم زودتر شروع شد و من از ابتدا مستقل بودم. در حال‌ حاضر راحت از پس خودم بر می آیم و مشکلی هم نیست. پدرم دوست دارد که فینال قهرمانی کشور را کنارم باشد و هر دو بار هم که بوده قهرمان شدم. سفرهای خارجی هم فقط یک بار مسابقات قهرمانی جوانان جهان اسلونی که اولین تجربه من بود در کنارم حضور داشت.

** با کدام شطرنج باز مطرح جهان می خواهی بازی کنی؟

پرهام مقصودلو: ولادیمیر کرامنیک با بردن کارپوف قهرمان جهان شده است. دوست دارم با او بازی کنم. فکر  کنم هم بشود. او در تیم ملی روسیه بازی می‌کند و میز یک است. من هم میز یک ایران هستم. در  المپیاد جهانی احتمال دارد با هم بازی کنیم.

** درآمد غیر شطرنج داری یا به آن فکر می کنی؟

پرهام مقصودلو: نه ندارم. به نظرم یک شطرنج باز ، یک شطرنج باز هم می‌میرد. اگر روزی درآمدم خیلی بیشتر شد به آن فکر می کنم که با مشورت خانواده‌ کار اقتصادی کنم ولی فعلا تنها به شطرنج فکر می‌کنم.

** شهرت و پول چقدر برای تو اهمیت دارد؟

پرهام مقصودلو: هیچی. پول و شهرت هیچ اهمیتی برای من ندارد.

 ** چه زمانی شناخته تر و  تیتر یک، رسانه‌ها شدی؟ آیا در ایران شما را می شناسند؟

پرهام مقصودلو: فکر کنم این اتفاق بعد از شارجه زیاد شد، چون بی نظیرترین مقام ایران در تاریخ شطرنج در آن مسابقه رخ داد. قبل از آن در اپن‌های مختلف هم شناخته شده بودم اما شارجه نقطه اوج بود که به برنامه تلویزیونی هم دعوت شدم. بله می شناسند. کم کم شناخته می شویم. تلویزیون هم مقام‌های ما را منعکس می‌کند و همه چیز رسانه‌ای می‌شود. آرام آرام مردم ما را می شناسند.

** از کدام مهره شطرنج بیشتر خوشت می‌آید؟ و چه مهره ای را دوست نداری؟ چرا؟

پرهام مقصودلو: اسب. بیشتر مواقع هم با اسب شروع می کنم. در دنیا شطرنج بازان کمی هستند که با اسب شروع کنند. یک مربی لیتوانی داشتم که به من می گفت‌ “اگر می خواهی ببری باید یک اسب خودت را نگه داری” من هم همیشه در خیلی از بازی‌ها این کار را می‌کنم. در بسیاری از بازی‌ها که می‌خواهم تعویض کنم، این جمله در ذهن من می‌آید و از آن استفاده می کنم. خیلی هم از آن نتیجه‌ گرفتم. از هیچ مهره‌ای هم بدم نمی‌آید. در شطرنج حرکت بینابینی را هم خیلی دوست دارم. گاهی با علیرضا فیروزجا شوخی هم که می‌کنیم از آچمز استفاده می کنیم. آچمز زمانی است که حرفی یا کاری که انجام می‌دهیم هوشمندانه است و طرف مقابل تحت تاثیر قرار می‌گیرد می گویم آچمز شده است.

** حرف آخر:

پرهام مقصودلو: دو دغدغه‌ خیلی مهم دارم. یک معافی سربازی است که می‌خواهم وزارت ورزش و جوانان مستقیما پیگیر شود، فکر می کنم با توجه به قهرمانی در آسیا این اتفاق برایم رخ دهد. من برای ابوظبی ۱۵ میلیون تومان وثیقه گذاشته ام تا بتوانم خروج از کشور بگیرم. دغدغه دیگر من هم موضوع ‌اسپانسر است. برای قهرمانی جوانان جهان نیاز به اسپانسر داریم تا به هدف خود برسیم. ۲۰۰ میلیون در سال پول زیادی نیست، ولی برای رسیدن ما به هدف کافی است.