یوزپلنگ آسیایی؛ گربه سانی نادر و در معرض انقراض

وی افزود: سپس با پیگیری دفاتر امور حیات وحش سازمان    حفاظت محیط زیست و   این اداره کل در سال ۱۳۷۷ و با کمک سازمان‌های بین المللی ” پروژه حفاظت از یوز پلنگ آسیایی و زیست بوم های مرتبط ” با استفاده از کمک‌های مالی سازمان تسهیلات جهانی محیط زیست (  GEF ) و سازمان حفاظت محیط زیست در شهریورماه ۱۳۸۰ تصویب شد.

ایرانیان، حافظان آخرین بازمانده‌های یوزپلنگ آسیایی

مدیرکل حفاظت محیط زیست خراسان جنوبی ادامه داد: بیش از ۴۰ سال است که برای حفاظت یوزآسیایی در کشورهای آسیایی تنها در کشور ما به بقای خود ادامه داده و این افتخار ما ایرانیان است که توانستیم این میراث طبیعی را همچنان حفظ کنیم و ایرانیان حافظان آخرین بازمانده‌های یوزپلنگ آسیایی یا یوزپلنگ ایرانی   در جهان هستند.

اکبری بیان کرد: این جانور در سطح مناطق بیابانی منطقه زندگی می‌کند و سال‌ها است که نسل آن در معرض نابودی کلی قرار دارد.

وی خاطرنشان کرد: از سال ۱۳۸۶ و با پیشنهاد انجمن یوزپلنگ ایرانی و مشارکت گروه‌های مردمی حفاظت محیط زیست، روز ۹ شهریور ماه به عنوان روز ملی حفاظت از یوزپلنگ نام‌گذاری شد.

مدیرکل حفاظت محیط زیست خراسان جنوبی تصریح کرد: علت انتخاب نهم شهریورماه، واقعه‌ای بود که باعث شد یوزپلنگ به عنوان یکی از مهم‌ترین گونه‌های جانوری ایران بار دیگر مورد توجه قرار گیرد.

اکبری اظهار کرد: در روز نهم شهریورماه ١٣٧٣ یک ماده یوز به همراه سه توله‌اش برای نوشیدن آب به باغات شهر بافق نزدیک شدند که به علت عدم آگاهی و تصور اشتباه درباره این گونه، مورد حمله مردم غیربومی قرار گرفتند.

وی ادامه داد: در این حادثه ماده یوز زخمی فرار کرد، یکی از توله‌ها در محل کشته شد و محیط بانان تنها توانستند دو توله یوز زخمی را نجات دهند که توله دیگر نیز در راه تهران جان داد.

مدیرکل حفاظت محیط زیست خراسان جنوبی خاطرنشان کرد: تنها توله به جا مانده از این واقعه، یک یوزپلنگ ماده بود که به پارک پردیسان تهران منتقل شد و “ماریتا” نام گرفت.

اکبری تصریح کرد: نهم شهریور، روز ملی حفاظت از یوزپلنگ، یادآور سابقه درخشان، همت بلند و مسئولیت سنگین ما ایرانیان است. این تاریخ به یادمان می‌آورد که ایران تنها کشور قاره کهن است که توانسته نسل یوزپلنگ آسیایی را زنده نگه دارد.

وی یادآور شد: ۹ شهریور یادآور عهدی است که برای حفاظت از آخرین بازمانده‌های این گونه ارزشمند با یکدیگر بستیم و به ما یادآوری می‌کند که برای حفظ این میراث طبیعی چه مسئولیت سنگینی در قبال خالق هستی و در قبال جهانیان داریم.