خاطرات محسن وزیری‌مقدم از زبان هنرمندان نقاش

به گزارش قائم آنلاین، وزیری‌مقدم از هنرمندان برجسته عرصه تجسمی بود که ۱۶ شهریور در ایتالیا درگذشت و این مراسم پیش از خاکسپاری او در گورستان هنرمندان رم برگزار شد.

در این برنامه رضا حسینی ـ نقاش ـ که از دوستان نزدیک محسن وزیری‌مقدم به شمار می‌آمد، ضمن بیان خاطراتی از این هنرمند فقید گفت که وزیری‌مقدم در تعریف هنر سخت‌گیر بود.

حسینی در ادامه اظهار کرد که فشارهایی که روی وزیری مقدم وجود داشت روی اخلاق او تاثیر گذاشته بود و گفت: وزیری‌مقدم از این وضعیت حرص می‌خورد. یک بار قرار بود نمایشگاه گروهی برگزار کنیم گالری‌دار به من گفت نام وزیری‌مقدم را به خاطر اخلاقش خط بزن! اینگونه یک گالری‌دار استوانه هنرهای تجسمی را هیچ می‌انگارد. او درک دیگری از هنر داشت که با  آنچه الان رواج دارد و متداول است متفاوت بود.

سپس از علی گلستانه ـ نقاش ـ خواسته شد تا درباره وزیری مقدم سخن بگوید که او نیز با بیان سخنانی گفت که از وزیری‌مقدم جدی بودن در کار هنر را به یاد دارد.

علی فرامرزی ـ نقاش ـ نیز در این مراسم بیان کرد: من فکر می‌کنم همه ما مدیون یک عادت مثبت فرهنگی هستیم. اینکه همه اساتید رشته‌های هنری آنچه را تجربه اندوخته و برایش زحمت کشیدند در اختیار نسل بعدی گذاشتند و به روند آموزش کمک کردند.

او ادامه داد: بخش فرهنگی همیشه خود را اقلیت دیده و این باعث شده بخواهد خودش، خودش را آموزش بدهد. اگر این عادت بزرگ نبود شاید خیلی چیزها در فرهنگ و هنر اتفاق نمی‌افتاد.

بهنام کامرانی ـ نقاش و استاد دانشگاه ـ نیز بیان کرد: وزیری‌مقدم این شانس را داشت که عمرش طولانی بود و شاگردان زیادی پرورش داد. دستاوردهای هنری او کم نیست؛ ذهنش مدام کار می‌کرد و نقد داشت.

او با بیان اینکه ما درباره دستاوردهایمان طفره می‌رویم، گفت: شاید ارزش کارهای وزیری‌مقدم در سال‌های‌ آینده درک شود.

این دورهمی نقاشان شامگاه ۱۸ شهریورماه در کافه «کارگاه» برگزار شد و افرادی مانند کامبیز درم‌بخش، منوچهر معتبر، علی گلستانه، علی ذاکری، شبنم طلوع، بهنام کامرانی، بهزاد شیشه‌گران و … در آن حضور داشتند و علاوه بر افراد ذکر شده برخی دیگر نیز درباره وزیری‌مقدم سخنانی گفتند.

همچنین امین بیگی ـ برگزار کننده شب نقاشان ـ در این‌باره به ایسنا توضیح داد: من احساس می‌کنم در هنر تجسمی ما فضاهای دیداری برای گفت‌وگو وجود ندارد. با توجه به ذات فردی هنر نقاشی فرصت همزیستی وجود ندارد و فضای دیداری کمتر به وجود می‌آید. گالری‌ها نیز تبدیل به مکان‌های عبوری و مراوده در آن‌ها به «سلام و علیک» محدود شده است.

او ادامه داد: در دهه ۴۰ ایران که به دهه طلایی هنر است، کافه‌هایی وجود داشت که پاتوق‌های هنری بوده است. در برنامه شب نقاشان ما می‌خواهیم جدای از باهم بودن و همنشینی فضایی ایجاد کنیم که جوان‌ترها با نقاشان پیشکسوت وارد گفت‌وگو و انتقال دانش شوند.

بیگی گفت: من فکر می‌کنم چنین برنامه‌هایی با استمرار معنا پیدا کرده و هویتش شکل می‌گیرد. ما بنا داریم آخر هر فصل، یک شب را به «شب نقاشان» اختصاص بدهیم که گرد هم بیایند.

او اضافه کرد: این شب نقاشان هم با درگذشت محسن وزیری‌مقدم همزمان شد. او جزو پیشگامان نقاشی نوین ایران است که توانست همه کاری انجام بدهد. خیلی خوشحالم توانستیم یادبودی برای ایشان بگیریم که هم‌دوره‌ها و شاگردهای ایشان حضور داشته باشند.