انتشار این فیلم باعث شد که یکشنبه شب تعدادی از مسئولان بهزیستی، دادستانی، فرمانداری اراک و تعدادی از فعالان اجتماعی جهت بررسی ماجرا و رفع مشکل این زوج روانه این پارک شوند و حتی در اواخر شب خبری مبنی بر اسکان این زوج در محل امنی در فضای مجازی منتشر شد، اما صبح روز بعد کذب بودن این خبر مشخص شد چراکه این زوج حاضر به ترک چادر خود در پارک جنگلی شهید باهنر اراک نشده بودند.
حوالی ساعت ۹ روز دوشنبه بود که در محل حاضر شدم، به محض رسیدن ما، خانم چادرنشین چادر را ترک کرد، اما مرد که به تازگی از خواب بیدار شده بود به گفتگو با نشست.
ف- م با اشاره به اینکه از شب گذشته با حضور مسئولان به سختی افتاده ام به طوری که اگر جمع نکنم و نروم بازداشت خواهم شد، گفت: آذرماه سال گذشته خانه استیجاری ام به دلیل نشتی گاز آتش گرفت و از همان روز آوارگی و چادرنشینی من و خانمم نیز آغاز شد.
وی با بیان اینکه تا قبل از سال ۹۰ وضع و اوضاع خوبی داشتم، شرکت دار بودم، پیمانکار شرکت هپکو و چندین شرکت دیگر و حتی از پرسنل شرکت لجور بودم، افزود: هفت سال پیش صاحب خانه ای در شهرک الهیه بودم، پس از جدایی از همسر اولم در سال ۹۱ ورشکستگی شرکتم نیز آغاز شد و حدود ۳ سال بعد کاملا ورشکسته شدم و با این وضعیت بیماری کلیوی ام نیز شروع شد.
ف- م گفت: حدود ۴ سال پیش با همسر فعلی ام ازدواج کردم، البته ما بچه ای نداریم تنها یک دختر حدود ۲۰ ساله از همسر اولم دارم که با مادرش زندگی می کند. از ۱۱ ماه پیش آوارگی ما آغاز شد و حدود ۶ ماه است که در پارک جنگلی چادر زده ایم.
وی بیان کرد: در این شش ماه همه می دانستند ما اینجا هستیم ولی دیشب همه مسئولان آمدند و می خواستند ما را جمع کنند و به بهزیستی ببرند تا مگر خیری پیدا شود و خانه ای به ما بدهند. اگر به بهزیستی بروم خودم در یک بخش و خانمم در یک بخش دیگر خواهد بود به همین دلیل گفتم که به بهزیستی نمی آیم. سر به کوه می گذارم و چادر می زنم، اما به بهزیستی نمی روم چراکه همسرم یک ساعت نمی تواند از من دور باشد و می ترسم بلایی سر خود بیاورد.
وی با بیان اینکه آقایونی که یکشنبه شب آمدند، هیچ کدام نگفتند که ما به شما خانه می دهیم و تنها گفتند اگر خیر پیدا شد، خانه می دهیم، گفت: در این ۶ ماه زندگی خود را با جمع آوری ضایعات گذرانده ام، اما اگر خانه داشته باشیم قطعا وضعیتمان بهتر خواهد بود. خانواده من از نظر مالی وضعیت خوبی دارند، اما نمی خواهم از آنها درخواست کمک کنم؛ بعضی از آنها حال من را می دانند اما نمی خواهم بگویم که به من کمک کنید، بعد از ورشکستگی به هر زحمتی بود زندگی را طی کردیم، اما درآمدم جوابگو نبود، با این تورم نمی شود دیگر زندگی کرد.
وی با اشاره به اینکه اکثریت خانواده من و خانواده همسرم نمی دانند که ما اینجا هستیم، افزود: یکشنبه شب غریبه ای آمد و برای کمک به ما اعلام آمادگی کرد، در این مدت آدم های بسیاری به ما کمک کردند، زندگی کردن اینجا بسیار سخت است، اما چاره ای هم نداریم، آیا کسی نیست که یک خانه به ما بدهد؟ قطعا هست.
این چادرنشین پارک جنگلی اراک با اشاره به بیماری قلبی، کلیوی و فشارخون خود گفت: چندماهی است موفق به خرید یکی از داروهای قلبم نشده ام. قبل از این مشکلات به کمیته امداد و استانداری مراجعه کردم، اما تاثیری نداشت. ماهی دو میلیون تومان هزینه درمان بیماری هایم است که توان تامین آن را ندارم.
وی با تاکید بر این که من اعتیادی ندارم، همسرم اعتیاد داشته است و در حال حاضر تنها متادون مصرف می کند، گفت: اگر به من منزل بدهند همین لحظه می روم، اما به بهزیستی نمی روم.
به گفته مسئولانی که یکشنبه شب برای پیگیری مسئله در محل حاضر شده بودند، اقدامات انجام شده برای راضی کردن این زوج به انتقال از پارک به بهزیستی به نتیجه نرسیده بود و آنها با بیان اینکه خانواده ای قول تامین سرپناه به آنان داده است، از رفتن به مکان پیشنهادی بهزیستی امتناع کرده و تعهد داده بودند که تا ساعت ۱۱ امروز در تماس با آن خانواده خیر تکلیف سرپناهشان را روشن کنند و محل را ترک کنند.
بر این اساس راس ساعت ۱۰:۳۰ روز دوشنبه زارعی معاون سیاسی، امنیتی، اجتماعی فرماندار اراک در محل حاضر شد و خطاب به این مرد چادرنشین گفت: شب گذشته خودت با حضور معاون دادستان تعهد دادی و امضا کردی که ساعت ۱۱ امروز وسایل را جمع می کنی در غیر این صورت بازداشت خواهی شد و به کمپ منتقل می شوی.
زارعی با تاکید براینکه من یک ساعت دیگر بازمی گردم و باید وانت حاضر و وسایل جمع شده باشد، بیان کرد: ما پیشنهاد کمک دادیم، همین الان مکان مهیاست و شما می توانید در اتاق مناسبی در بهزیستی اسکان یابید.
وی افزود: این زوج مکان مناسبی خواستند که تامین شد، مرد خانواده گفته است که مشکل کلیه دارد و توافق کردیم که دانشگاه علوم پزشکی به صورت رایگان اقدام به درمان او کند.
وی با اشاره به حضور مسئولان از جمله معاون اجتماعی بهزیستی تا ساعت ۱۱ یکشنبه شب در محل و ارتباط تلفنی با معاون دادستان در همان شب و با بیان اینکه وانت با کارگر نیز جهت انتقال وسایل کرایه شده بود گفت: این خانواده کمک های پیشنهادی را نپذیرفتند و در نهایت مقرر شد که تا ۱۱ صبح دوشنبه به این خانواده مهلت بدهیم که چادر را جمع کنند و در هیچ نقطه دیگری نیز چادر نزنند، این تعهدنامه توسط ف- م امضا شد، هرچند به آنان گفته شد که کمیته امداد قول تامین مسکن آنان را داده است ولی باز هم نپذیرفتند.
معاون فرماندار اراک با بیان اینکه این زوج مدت ها قبل در پارک امیرکبیر نیز چادر زده بودند و تیم اورژانس اجتماعی بهزیستی برای کمک به آنها مراجعه کرده بود، اما آنها کمک بهزیستی را نپذیرفته بودند، تصریح کرد: در فیلم منتشر شده در فضای مجازی گفته شده است که این آقا کارگر هپکو بوده در حالی که ظاهرا پیمانکار هپکو بوده و به هیچ عنوان ارتباطی با این شرکت ندارد و از پرسنل و کارگران هپکو نبوده است. انتشار این خبر کذب فضای بدی در شهرستان ایجاد کرده است.
وی خطاب به مرد چادرنشین گفت: شما شب گذشته گفتید که همسرم متادون دریافت می کند و هیچ اشکالی هم ندارد چرا که وی بیمار است، اما مبحثی که مطرح کرده اید این است که بهزیستی منزلی در سطح شهر برای شما تامین کند که شاید این امکان به این زودی فراهم نشود، به همین دلیل بهزیستی فعلا شما را در مرکز مداخله در بحران پذیرش می کند، اگر تشخیص داده شود که بیماری اعم از اعتیاد و … دارید، متناسب با بیماری درمان صورت می گیرد و به کمپ ترک اعتیاد فرستاده می شوید و اگر بیماری نبود و تنها مشکل معیشتی وجود داشت بهزیستی منزلی تهیه می کند و مبلغ رهن را متقبل می شود، اما شما این کمک ها را نپذیرفتید و گفتید که ما را به بهزیستی نبرید، ما از اینجا می رویم و خودمان تهمیداتی برای منزل خود اندیشیده ایم.
زارعی با تاکید بر اینکه من متولی تامین امنیت شهرستان هستم و نمی توانید از این محل به پارک دیگری بروید و حق چادر زدن مجدد در هیچ نقطه ای از شهرستان را هم ندارید، گفت: بهزیستی هزینه درمان اعتیاد شما را پرداخت می کند. هزینه یک دوره درمان(۲۱ روزه) در کمپ ترک اعتیاد نفری ۷۰۰ هزار تومان است که برای شما کاملا رایگان خواهد بود، مشکل کلیوی هم با کمک دانشگاه علوم پزشکی رایگان حل خواهد شد.
وی تاکید کرد: این زوج هموطن ما هستند و به آنها کمک خواهیم کرد ولی ظاهرا آنها نمی توانند تصمیم بگیرند.
پس از این صحبت های زارعی و تاکید وی که راس ساعت ۱۱:۳۰ در محل حاضر خواهم بود و باید وسایل جمع آوری شده باشد، ف – م این مهم را پذیرفت و گفت: من روی حرف های شب گذشته خود هستم و امروز چادر را جمع می کنم و می روم تا حرفم به اثبات برسد.
با رفتن معاون فرماندار و بازگشت وی راس ساعت ۱۱:۳۰، حوالی ساعت ۱۱:۴۵ دقیقه همسر ف – م با ۲ کیسه در دست که یکی حاوی ضایعات و دیگری حاوی چوب جهت آتش زدن بود بازگشت.
این زوج دقایقی در گوشه ای با هم صحبت کردند و پس از آن زن مشغول شستن ظرف ها زیر باران شد و کم کم شروع به صحبت کرد.
وی از زندگی مشترک خود با ف – م گفت و افزود: متولد ۱۳۶۴ و دارای تحصیلات دوم راهنمایی هستم، ۴ سال است که با همسرم ازدواج کرده ام. از ازدواج اولم که با نوه عمه ام بود دارای ۲ فرزند هستم که بعد از طلاق(به دلیل بداخلاقی، بددهنی و کتک کاری) در کنار پدرشان زندگی می کنند.
الف – ف با بیان اینکه همسر فعلی ام دوست شوهر اولم بود که بعد از اطلاع از بددهنی و کتک کاری شوهرم کمک زیادی به ما می کرد و بعد از طلاق با هم ازدواج کردیم، درخصوص زندگی کنونی خود افزود: من زمانی که وضع مالی همسرم خوب بود در کنار او بودم و امروز که این وضعیت را دارد از او جدا نمی شوم با این بیماری فشارخونی که دارد نمی توانم رهایش کنم، اگر از او جدا شوم خودکشی می کنم.
وی بیان کرد: من یک سال این زندگی را تحمل کردم، یکی دو میلیون تومان به من بدهید که خانه اجاره کنم، در غیر این صورت بهزیستی نمی روم، من یک سال است که بدبختی و آوارگی می کشم که از شوهرم جدا نشوم، ما از اینجا تکان نمی خوریم.
در همین بین که زارعی معاون فرماندار در تماس های تلفنی به دنبال راه چاره ای برای ساماندهی وضعیت این خانواده و جمع آوری وسایل و چادر بود، مرد چادرنشین با صدای بلند گفت: در عرض یکی دو ساعت نمی توانم این زندگی را جمع کنم و بروم، نمی توانم خانمم را رها کنم، او یک ساعت از من جدا شود پدرش درمی آید، دیشب زیر باران خیس شدم و امروز به من می گویند دروغ می گویی چه دروغی دارم بگویم.
با این صحبت ها زن نیز با عصبانیت به همسرش گفت که به هیچ عنوان این محل را ترک نمی کنیم و حق نداری به بهزیستی بروی، اگر بروی خودکشی خواهم کرد؛ وی پس از این سخنان پارک را ترک کرد.
معاون فرماندار اراک خطاب به مرد گفت: براساس این وضعیت بهزیستی تصمیم گیری می کند، اگر اعتیاد داشته باشید به کمپ منتقل می شوید و اگر اعتیاد نداشته باشید خانه را تامین می کند، چرا این کمک را نمی پذیرید؟ آیا پیشنهاد دیگری دارید؟
ف – م بیان کرد: من پیشنهادی ندارم تنها می ترسم که همسرم کاری دست خودش بدهد. الان نمی توانم درست فکر کنم. فکر می کنید من از این وضعیت راضی هستم؟
در این بین ف – م که از لابلای صحبت های حاضران در صحنه از دستور دادستان جهت جمع آوری چادر مطلع شده بود، به بهانه پیدا کردن و بازگرداندن همسرش از پارک خارج شد و به گفته راننده اورژانس اجتماعی با گرفتن تاکسی محل را ترک کرد.
پس از ترک محل توسط این زوج، بازنگشتن آنها و اعلام وضعیت به دادستان و دکتر بختیاری فرماندار اراک، معاون فرماندار به گفت: در درجه اول پیشنهاد کمک به این زوج از جمله امکان اسکان در بهزیستی و کمک گرفتن از خیرین داده شد که هیچ کدام را نپذیرفتند. حتی منزلی توسط کمیته امداد در روستای مالک آباد به آنان پیشنهاد داده شد که نپذیرفتند. شب گذشته تا ساعت ۱۱ به همراه تیم اورژانس اجتماعی در محل حاضر بودیم، اما آنها برای رفتن به بهزیستی متقاعد نشدند.
وی با بیان اینکه ظاهرا این زوج درگیر بیماری های متفاوتی هستند، تصریح کرد: با توجه به اینکه بهزیستی متولی بی خانمانان و افراد دارای اینگونه مشکلات است، مقرر شد که با حضور عوامل انتظامی وسایل این زوج جمع آوری و به بهزیستی منتقل شود.
زارعی تاکید کرد: ضبط وسایل این زوج نیازی به دستور دادستان یا فرماندار نداشت و صرف اینکه آنان در مکان عمومی چادر زده اند برای بهزیستی مسئولیت ایجاد می کند و قانونگذار نیز بهزیستی را مکلف به ساماندهی کرده است. بر اساس این تکلیف برای اینکار نیازی به دستور دادستانی نیست هرچند که دادستانی برای کمک اعلام آمادگی کرده است، اما نیازی به دستور قضایی نبوده است.
وی بیان کرد: با توجه به حضور ضابط قضایی و پلیس و بهزیستی در محل و عدم حضور این زوج، منعی برای ضبط وسایل وجود ندارد و تمام اقلام به صورت ریز و دقیق صورت برداری شده است و به شکل امانت به بهزیستی منتقل شده تا زوج برای دریافت آن مراجعه کنند.
نهایتا پس از حضور ۶ ساعته خبرنگار و عکاس خبرگزاری در محل چادر این زوج در پارک شهید باهنر اراک، تمامی وسایل این خانواده دو نفره جمع آوری و به بهزیستی اراک منتقل شد. پس از ترک محل توسط زوج یاد شده تاکنون اطلاعی از محل اسکان فعلی آنان در دست نیست ولی در فضای مجازی مطالبی مبنی بر پیدا شدن این زوج توسط افرادی منتشر شده است و از مردم خواسته شده در صورت تمایل بدون حضور رسانه و بهزیستی و … به پی وی پیام دهنده مراجعه کنند، البته به صورت رسمی و از سوی مسئولان چیزی در این خصوص اعلام نشده است.
چادری که خبرساز شده بود جمع شد ولی سرنوشت این زوج که به گفته خودشان به امید کمک کسانی که یکشنبه شب قول تامین سرپناه به آنها داده بودند، از پذیرفتن کمک بهزیستی امتناع کردند، همچنان نامعلوم است. هر چند به گفته مسئولان بهزیستی این زوج چند ماه قبل نیز از پذیرفتن کمک سازمان های مسئول امتناع کرده بودند!
نکته قابل توجه در این میان، سرگردانی ۱۱ ماهه این زوج در پارک های اراک است، فرصتی ۱۱ ماهه برای مسئولان تا این مسئله را پیگیری کنند و شاید می توانستند در این فرصت طولانی با صرف وقت بیشتر اعتماد این زوج را جلب کرده و به وضعیت آنان سامان ببخشند تا مجبور نشوند پس از انتشار یک فیلم در فضای مجازی این گونه و با عجله امور را پیگیری کرده و در نتیجه با عکس العمل منفی این زوج و قضاوت های متعدد و مختلف مردم در فضای مجازی روبرو شوند.
از طرفی تجربه روز قبل نشان داد که مراجعات مقطعی برای رفع این گونه مشکلات کارساز نبوده و شاید مشکلات بیشتری نیز ایجاد کند، در واقع در چنین مواردی صبر و حوصله بسیار برای برقراری ارتباط و تامین اعتماد جهت همکاری اینگونه افراد لازم است، هرچند کارشناسان اورژانس اجتماعی در مورد اخیر برای گفتگو با این زوج اقدام کردند ولی در این فرصت کوتاه نتوانستند موفق به جلب رضایت این زوج برای همکاری با مسئولان و انتقال از محل شوند.
گفتنی است، روز گذشته یکی از حاضران در صحنه( که البته از مسئولان نبود) زوج چادرنشین را به دزدی متهم کرد، اما دیگری که در محل کار می کند و از نزدیک زندگی این زوج در پارک را دیده است، این مسئله را تکذیب کرد و گفت: آنها از راه جمع آوری ضایعات و زباله گردی روزگار می گذرانند و تا امروز حتی یک هزار تومانی هم از ما نخواسته اند.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0