وضعیت دشوار کودکان بی‌خانمان در آمریکا

به گزارش قائم آنلاین، پایگاه دیلی کالر در گزارشی نوشت: کودکان بی‏خانمان آمریکا از مشکلات متعددی از بی‌ثباتی گرفته تا ناامنی رنج می‌برند. این مشکلات تاثیر مستقیمی بر آموزش آنان نیز داشته است. با این وجود سیاست‌های دولت فدرال آمریکا تاکنون برای مقابله با این معضل ناکارآمد و وابسته به توانایی‌های سازمان‌های محلی و منطقه‌ای برای یافتن راه‎حل‌های آزموده شده بوده است.براساس یافته‌های مطالعات اخیر دانشگاه واشنگتن، این ایالت ۴۱ هزار کودک بی‎خانمان دارد. از هر ۴ کودک بی‌‎خانمان در این ایالت سه کودک شب‌ها بر روی نیمکت‌های خیابان می‌خوابند یا در منزل دیگران می‌مانند.براساس این مطالعه، دانش‎آموزانی که به دلیل از دست دادن خانه‎هایشان، مشکلات اقتصادی یا دلایل مشابه دیگر خانه‌ای برای زندگی ندارند مجبورند با دیگران زندگی کنند، نتایج تحصیلی ضعیفی دارند. شرایط تحصیلی این افراد مانند کسانی است که در هتل‌ها، مسافرخانه‌ها، پناهگاه‌ها یا در خیابان‌ها می‌خوابند.علاوه‌بر این، کودکان بی‎خانمان در قیاس با همسالان خود که محل سکونت دائم دارند، عملکرد تحصیلی بدتری نیز از خود ارائه می‌دهند.علی‌رغم اعلام تاثیر منفی بی‎‏خانمانی بر وضعیت تحصیلی کودکان، سیاست‌های مسکن فدرال در تقابل با فعالیت‌های سازمان‌های محلی قرار دارد که اقدامات موثری در زمینه امدادرسانی به کودکان بی‎خانمان و خانواده‎هایشان ارائه می‌دهند.سیاست مسکن فدرال رویکردی است که برای زنان و مردان بی‎‌خانمان مجرد مسکن تهیه می‌کند. این سیاست اصولا این افراد را بدون ارائه مدارک خاصی در مسکن‌های دولتی اسکان می‌دهد.این سیاست فدرال درست نقطه مقابل برنامه‌های سازمان‌های غیرانتفاعی قرار دارد که به دنبال مقابله با علل بنیادین بی‎خانمانی مانند اعتیاد، بیماری‌های روانی و بیکاری از طریق ایجاد‌اشتغال، برنامه‌های سلامت و درمان و اقدامات مشابه تاثیرگذار هستند که حقیقتا زندگی کودکان و بزرگسالان بی‌خانمان را تغییر می‌دهد.این در حالی است که متاسفانه برنامه‌های این سازمان‌ها و نهاد‌های غیرانتفاعی از سوی دولت فدرال به عنوان «موانع بزرگ» همواره از بودجه‌های دولتی محروم می‌شوند.براساس تعریف اداره فدرال مسکن و توسعه شهری از بی‎خانمانی، خانواده‌هایی که در اتومبیل‌های خود زندگی می‌کنند یا نیمکت خوابی می‌کنند، بی‎‏خانمان محسوب نمی‌شوند.علی‌رغم دستور اجرایی کاهش فقر ترامپ در اوایل سال جاری، باید توجه داشت که این برنامه‌های تبعیض‏‎آمیز رئیس‎جمهور گام موثری برای مقابله و رفع این مشکلات نیست. دولت باید بر راه‌حل‌هایی که کارآیی دارند، تمرکز کند، نه سیاست‌های بوروکراتیک شکست خورده.