مدت زماني كه حضرت لوط(ع) براي هدايت قومش صرف نمود

به گزارش قائم آنلاین، فارابي دربارهٴ حضرت لوط و نام وي مي‏ گويد:

گفته شده اسم «لوط» عربي است، اصل آن از لَوْط به معناي لزوق و چسبندگي است؛ آن حضرت به اين مناسبت به لوط ناميده شد كه دوستي وي به قلب حضرت ابراهيم(عليه السلام) چسبيد. همان طور كه در حديث آمد : «الوَلَد اَلْوَطُ بالقلب». او (لوط) پسر هاران فرزند تارخ پسر برادر ابراهيم(عليه السلام) بود، خداوند او را به پنج شهر فرستاد كه آن شهرهاي پنج گانه را «مدائن مُؤتَفِكات»[شهر هاي زير و رو شده] ناميد، و در ناحيه اردن واقع بودند، و هيچ كدام از قوم وي به او ايمان نياوردند و از اعمال زشت خود اعراض نكردند.[۱]

حضرت لوط (ع) از حيث رسالت، مروج شريعت حضرت ابراهيم (ع) بود. بنابر روايات ايشان حدود سى سال در ميان اين قوم پست و فرومايه به تبليغ پرداخت و در مقابل تمام ناملايمات و ايذائات ايشان استقامت ورزيد، اما هيچ كس جز خانواده ‏اش به او ايمان نياورد (به استثناى همسرش).[۲]

پي نوشت:

[۱] كتاب الملة، ص ۱۰۰٫
[۲] نورالثقلين، ج۳، ص ۳۸۲٫ تفسير نمونه، ج ۱۱، ص ۱۱۹٫