برخی یقه لباس شان را تا گوش هایشان بالا کشیده بودند. انگار عجله داشتند تا خود را به سرپناه گرمی برسانند. اما هیچ کدام نمی دانستند در همان نزدیکی نوزادی چند روزه در یکی از کوچه ها، روی زمین رها شده و از شدت سرما و بی پناهی ضجه می زند.
صدای گریه نوزاد قطع نمی شد. چند نفری که از سر کوچه می گذشتند کنجکاو شده و سرک کشیدند. دیدن طفلی کوچک با دست و پای نحیف بدون پوشش گرم که در گوشه ای رها شده بود دلشان را به درد آورد. زنی جوان بدون تأمل نوزاد را از روی زمین برداشت. پسرک از سرما می لرزید. شالش را دور بدن نوزاد پیچید و رو به اطرافیانش گفت: «مگر می شود مادری بتواند جگر گوشه اش را در این سرما و اینگونه رها کند… شک ندارم که…» یکی از حاضران به میان حرفش دوید و گفت: «شاید نشانه ای داشته باشد…» آنهایی که بودند علاوه بر لباس های نوزاد، سر تا ته کوچه را نیز بررسی کردند اما هیچ نشانی از کسی که با این بچه در ارتباط باشد، نبود. نوزاد بی پناه که هنوز بندناف داشت در آغازین روزهای بهمن ۶۹ و تنها چند روز بعد از تولدش به دست سرنوشت سپرده شده بود…
نشانه ای روی کتف نوزاد
نوزاد سرراهی را تحویل کلانتری دادند و از آنجا که هیچ سرنخی برای شناسایی خانواده اش نبود پس از چند روز تحویل شیرخوارگاه آمنه شد. در پرونده ای که برای پسرک تشکیل شد نامش را «جواد» گذاشتند و در توضیح وضعیت او نوشتند: «پسر نوزاد در سلامت کامل است و روی کتف سمت راستش ماه گرفتگی بزرگی دارد». این تنها نشانه ای بود که «جواد» داشت. پسر کوچولو شش ماهی میهمان شیرخوارگاه بود اما پس از آن زن و مردی که از نعمت داشتن فرزند محروم بودند، او را به سرپرستی قبول کردند.
افشای راز پس از ۲۰ سال
«جواد» تا ۲۰ سالگی نمی دانست که فرزند واقعی پدر و مادرش نیست. فامیل هم با اینکه همه چیز را می دانستند در طول این سال ها هرگز به روی «جواد» نیاورده بودند. اوضاع اما وقتی تغییر کرد که «جواد» مدارکی به دست آورد که نشان می داد پدر و مادرش به دلیل مشکلاتی هرگز صاحب فرزند نشده اند. همین اتفاق سبب شد تا پدرش مهر سکوت را شکسته و واقعیت گذشته او را فاش کند. روزهای اولی که «جواد» همه چیز را فهمیده بود، پیگیر خانواده واقعی اش شد اما بعد از مدتی انگیزه اش را از دست داد. چند ماه بعد هم درگیر درس و کار شد و سپس ازدواج کرد. دغدغه هایش آنقدر زیاد شد که دیگر فکر گذشته اش هم نبود.
صدای مادر در رؤیای نیمه شب
«جواد» هفته ها بود که هر شب خواب عجیبی می دید. زنی در خواب او را صدا می کرد اما او نمی توانست کسی را ببیند. مرد جوان در این باره به خبرنگار «ایران» گفت: «خیلی وقت بود که دیگر در فکر یافتن خانواده اصلی ام نبودم و انگیزه ای برای پیدا کردن آنها نداشتم تا اینکه چند وقت قبل خوابی دیدم. در رؤیایم زنی که می دانستم مادرم است صدایم می کرد اما هر کاری می کردم نمی توانستم برگردم و چهره اش را ببینم. شب اول خیلی آن را جدی نگرفتم اما وقتی چند شب پشت هم تکرار شد احساس کردم باید کاری کنم. به همین دلیل دوباره به شیرخوارگاه رفتم و به توصیه آنها تصمیم گرفتم موضوع را از طریق صفحه حوادث روزنامه «ایران» پیگیری کنم. پدر و مادرخوانده ام در این سال ها هر کاری توانستند برای آرامش و آسایش من انجام دادند. خیلی دوست شان دارم اما احساس می کنم مادر واقعی ام نیز چشم انتظار من است و می خواهم پیدایش کنم.»
افرادی که از سرنوشت خانواده «جواد» اطلاعی دارند می توانند با گروه جویندگان عاطفه روزنامه «ایران» به شماره ۸۸۵۰۰۱۰۰-۰۲۱ تماس بگیرند.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0