استراتژی خطرناک «هر توافقی بهتر از بی‌توافقی است» ادامه دارد

حسن روحانی در سفر خود به سمنان در جمع دانشجویان حاضر شد. طبق عادت همیشگی قسمتی از صحبت های او به تعریف و تمجید از برجامی که امروز فقط محدودیت‌های آن برای کشور مانده است گذشت. روحانی گفت: « برجام راه را برای نفت، تجار و بانکها باز کرد و سرمایه زیادی وارد کشور شد . آیا این پیروزی نیست و نباید به این پیروزی افتخار کنیم؟!»

وی بعد از سخنرانی در خصوص این پیروزی افتخارآفرین(!) به سراغ FATF رفت تا راه را برای مذاکرات و پذیرفتن محدودیت های مورد انتظار غرب برای ایران فراهم کند.

روحانی بدون اینکه در خصوص محدودیت ها و مضرات خودتحریمی FATF صحبت کند اصرار ویژه ای کرد که باید فرمان آنها را خوب یا بد بپذیریم! رئیس دولت در این خصوص گفت: «راه حل مشکلات شفافیت است نه جنجال؛ و اف ای تی اف خوب باشد یا بد، زیرساخت و لازمه ارتباط مالی با بانکهای جهانی است»

حسن روحانی درحالی FATF را به شفافیت گره می زند که این سند راه حل شفاف شدن اطلاعات مالی محرمانه‌ی ایران برای دشمنان و زمینه خودتحریمی است و شفاف سازی برای مردم کشور می تواند با قوانین داخلی محیا شود. ۵خرداد ۹۵ طیب نیا وزیر وقت اقتصاد با چراغ سبز طریف سندی را به صورت غیرقانونی امضا کرده که کشور را متعهد به اجرای ۴۱ بند از مقررات نوشته شده توسط FATF می کند اما تاکنون دولت مدعی شفافیت حاضر به انتشار متن برنامه اقدام(Action Plan)   نشده است.

رئیس دولت مدعی است که لازمه ارتباط با بانک های جهانی FATF است اما سوالی که مطرح می شود این است که تاکنون چرا مراودات مالی ایران نیازی به این سند نداشته و به یکباره همه تراکنش های مالی با دنیا در گرو پذیرش خواسته ها و محدودیت های گروه اقدام مالی قرار می گیرد؟ آیا هر بار قرار است با از بین بردن همان منافع حداقلی برجام، امتیاز بیشتری توسط غربی ها مطالبه شود تا دولت روحانی بتواند از ثمرات توافق خود استفاده کند؟ این عقب نشینی تا کجا ادامه خواهد داشت؟

نکته اساسی اما مطرح شدن منطق خطرناک «هر توافقی بهتر از بی‌توافقی است» توسط رئیس دولت است. در این استراتژی یک توافق بد و یا پیوستن به یک نهاد و یا گروه خطرناک بهتر از عدم‌توافق و نپذیرفتن خواست قدرت‌هاست. دولتمردان روحانی در یک ماه گذشته بارها از لزوم پذیرش خواسته های (خوب یا بد!)گروه اقدام مالی صحبت کرده اند.

علاوه بر روحانی ظریف در روز تصویب CFT در مجلس شورای اسلامی گفته بود: «تضمین نمیدهم که با پیوستن به این کنوانسیون مشکلات مالی کشور حل شود» این یعنی خوب یا بد این کنوانسیون محل بحث نیست بلکه توافق کردن و قبول شروط قدرت‌ها یا به قول ظریف«گرفتن بهانه از دست دشمن» موضوع اصلی است که باید اتفاق بیافتد.

بوقچی‌ها و حامیان دولت نیز به کمک روحانی و ظریف در رسانه ها آمده و از گفت این جملات ابا ندارند.

محمدمهاجری سردبیرخبرآنلاین در این خصوص معتقد است «تصور میکنمFATF  یک تلخی است که باید بپذیریم!» او برای اقناع مخاطبان خود در مصاحبه اش می گوید «ما باید بین بد و بدتر انتخاب کنیم!»

این منطق خطرناک که حاضر نمی شود مشکلات اساسی و ساختاری پیوستن ایران به کنوانسیون های ساخته شده توسط بیگانگان و پذیرش خواسته‌های دشمن را ببیند به سرعت منتقدان خود را به بی سوادی و یا ترسو بودن و به تازگی مخالف شفافیت برچسب می زند و به این بهانه که «باید بین بد و بدتر انتخاب کنیم» از پاسخ دادن به سوالات فرار می کند.

استراتژی «هر توافقی بهتر از بی‌توافقی است» در ماجرای برجام نیز به کارگرفته شده است و نتایج آن را می توان امروز مشاهده کرد.

دولتی ها که قبل از امضای برجام با راه اندازی کمپین «هر توافقی بهتر از بی توافقی است» زمینه ساز امضای توافقنامه ناقص برجام شده اند.

اوایل مهرماه سال ۹۳ خبری در شبکه‎های مجازی منتشر شد که حاکی از راه‎اندازی یک کمپین توسط ۶ فیملساز ایرانی در توییتر بود.مضمون این کمپین درخواست برای امضا شدن توافق با ۱+۵ با هر مضمون و هر شرایطی از جانب دولتمردان و درخواست از مردم برای همراهی با این کمپین عجیب و خفت بار بود.

«عباس کیارستمی»، «اصغر فرهادی»، «مجید مجیدی»، «رخشان بنی‌اعتماد»، «رضا میرکریمی» و «محمدمهدی عسگرپور» سینماگرانی هستند که عکس‌شان در پوستر این کمپین قرار گرفته و ادعا شده بود که این کمپین توسط این افراد را به راه انداخته شده است.

عجیب ترین بخش از این کمپین، شعار کمپین منتسب به سینماگران بود: «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست».

پس از انتشار این خبر مجید مجیدی، یکی از هنرمندانی که نام وی به عنوان یکی از اعضای کمپین ذکر شده بود، اظهارات قابل تاملی به زبان آورد و درباره منشا این اقدام گفت:

به نظر می رسد غرب گرایان درصدد هستند تا تعهدات استعماری FATF  را با همین راهبرد غلط به کشور تحمیل کنند و  مانند داستان برجام ازخطوط قرمز نظام رد شده و تعهداتی را به کشور بارکنند که نه تنها منفعتی برای مردم نخواهد داشت بلکه می تواند خودتحریمی و حتی مشکلات امنیتی را به کشور تحمیل کند.