واکنش تند منتقد سینما به یادداشت یک خبرنگار

«خبرنگار ایرنا، خانم هنگامه ملکی، گزارشی در این خبرگزاری منتشر کرده است (به نشانی پایین این متن) با عنوان « مدافعان حق کپی‌رایت، فیلم فرهادی را قاچاقی دیدند» و در آن از کسانی از جمله من یاد کرده است که در روزهای اخیر مطالبی ازشان درباره فیلم جدید آقای اصغر فرهادی در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها منتشر شده است و نتیجه گرفته است که اینان مطلب خود را بعد از تماشای نسخه پخش‌شده کنونی در ایران نوشته‌اند، بنابراین کاری غیرقانونی مرتکب شده‌اند و مستحق سرزنش هستند.

من اکنون بابت این‌که تماشای این نسخه درست یا نادرست است نمی‌خواهم نظر دهم؛ کاری هم به این‌که دیگر دوستان چه نسخه‌ای را کجا و کی دیده‌اند ندارم، اما ای کاش این خبرنگار محترم، قبل از استنتاج‌های مبتنی‌بر گمانه‌زنی‌های بی‌پشتوانه‌اش، اگر هم به قبح تماشای این نسخه کنونی اعتقاد دارد، اول اطمینان حاصل می‌کرد که افراد نامبرده‌اش، واقعاً بر اساس تماشای نسخه مزبور مطلب نوشته‌اند یا نه. دیدن یک فیلم از راه‌های مختلفی صورت می‌پذیرد. شاید کسی پیش از این در سفری که به خارج داشته است، فیلم را در جشنواره یا اکرانی عمومی تماشا کرده باشد و حالا تصمیم گرفته چیزی بنویسد، شاید هم کسانی بنا بر دعوت خود فیلمساز در نشستی خصوصی فیلم را دیده باشند. آیا خانم ملکی مجهز به غیب‌بینی هستند که این‌چنین با اطمینان درباره شخصیت‌های حقیقی حکم صادر و توبیخ‌شان می‌کند؟ جالب این‌جا است که یادداشت توییتری من هفته‌ها قبل از انتشار نسخه در دسترس کنونی منتشر شده بود و قاعدتاً هیچ ربطی به آن ندارد.

من منتظر انتشار عذرخواهی مکتوب خبرگزاری ایرنا بابت نسبت نادرستی که به من در این موضوع داده‌اند هستم. طبعاً از لحاظ روانی، نیازی به عذرخواهی ندارم، اما آن را نشانه احترام و توجه و تعهد حرفه‌ای رسمی‌ترین خبرگزاری کشورم به صحت‌سنجی خبر و حرمت‌گذاری‌اش به شهروندان جامعه خواهم دانست.»

**پیگیری‌های ایرناپلاس

ایرناپلاس همیشه معتقد به حفظ شأن و جایگاه همه اهالی فرهنگ و هنر بوده و در این راه، تعامل خوبی با این جامعه فرهیخته و البته مظلوم داشته و دارد. اما ای کاش آقای دانش، به‌طور صریح اعلام می‌کردند که این فیلم را کجا دیده‌اند و چرا یکدفعه و هم‌زمان با انتشار غیرقانونی این فیلم در ایران، یادشان افتاده است که نقدشان را منتشر کنند. معمولاً منتقدانی که در سینماهای خارج از کشور یا به قول ایشان در یک محفل خصوصی، فیلمی را دیده‌اند اشاره کوچکی به حال و هوای محل نمایش فیلم هم می‌کنند.

می‌پذیریم که نباید در گزارش حکم کلی داده می‌شد و طبق اصول حرفه‌ای و اخلاقی ایرناپلاس پس از انتشار یادداشت آقای دانش، تماس‌های متعددی با ایشان گرفته شد و پیام‌های مکتوبی نیز برای ایشان ارسال شد تا فرصتی برای پاسخگویی در اختیارشان قرار گیرد که پس از چند روز بالاخره این فرصت فراهم شد.

**چرا همکارتان را زدید

خانم ملکی، نویسنده گزارش بالاخره بعد از چند روز پیگیری توانست با مهرزاد دانش گفت‌وگو کند که در ادامه می‌آید. وی که به‌شدت عصبانی بود در ابتدا گفت: «یادداشت من ده روز قبل از انتشار آن دی‌وی‌دی غیرقانونی بوده است. من خودم به دفتر فرهادی رفتم و فیلم را آنجا دیدم. من سی‌دی ندیدم. هنوز که هنوز است سی‌دی ندیدم. شما به من تحمیل می‌کنید که من سی‌دی دیدم. یادداشت من قبل از توزیع این موضوع بود.»

وی در ادامه گفت: «به شما ارتباطی ندارد که من کجا فیلم را دیده‌ام. شما نباید به من تهمت بزنید. مگر هرکس هر جا فیلمی را دیده است باید بنویسد که کجا دیده است. اصلاً فرض کنید من در خارج فیلم را دیده‌ام. شاید بنا به معذوراتی من مایل نباشم بگویم که در دفتر آقای فرهادی فیلم را دیده‌‌ام. این وظیفه شما خبرنگار است که قبل از اینکه بگویید به کسی تهمت بزنید، قبل از اینکه گزارشتان را تنظیم کنید از دانش بپرسید که فیلم را چگونه دیده‌ای.»

دانش افزود: «اسم شخصیت حقیقی من را آورده‌اید و تهمت به من زده‌اید. حق شکایت برای من هم محفوظ است البته. این بی‌درایتی شماست که توجه نکرده‌اید من فیلم را کی دیده‌ام. من حدود دو هفته قبل از اینکه این نسخه دربیاید، در دفتری که آقای فرهادی تنظیم کرده بودند و هر شب پنج تا منتقد را دعوت می‌کردند، فیلم را دیدم.»

وی در پایان این‌گونه صحبت‌هایش را تمام کرد: «خبرنگار ایرنایی که مثلاً همکار ماست آنقدر بی‌درایت است که اصلاً نمی‌داند کی به کیه و همکار خود را در وزارت ارشاد می‌زند بدون اینکه اصلاً بداند فیلم را چگونه دیده است و تهمت خیلی زشتی می‌زند».

صحبت‌های این منتقد را بدون کم و کاست آوردیم. از لحن تند و زننده ایشان، به‌واسطه همکار بودنشان، می‌گذریم و با وجود اینکه هنوز قانع نشده‌ایم، اما به دلیل اینکه این حجم از عصبانیت و خشم فروکش کند از ایشان عذرخواهی می‌شود.