سینما طی سالهای اخیر دچار مرگ تدریجی شده است

به گزارش قائم آنلاین،  مریم کاویانی درخصوص حضور حداکثری جوانان در عرصه بازیگری سینما گفت: سینمای ما به شدت از لحاظ نگاه درست به مسائل ضعیف شده و کارگردانان و فیلمسازان فکر می‌کنند هر قدر چهره سینمایی جوان و جذاب‌تر باشد و به نوعی پرده سینما رنگین تر باشد مخاطب بیشتری به سینما جذب می‌شود که اصلاً اینطور نیست.

وی در همین راستا ادامه داد: حضور پرتعداد چهره‌های جوان و حذف یکباره سنین میانسال و نقش‌های مهمی که برای این سنین نوشته شود به هیچ وجه باعث رشد و ترقی سینما نمی‌شود بلکه چرخه‌ عکسی را به دنبال دارد که در طولانی مدت به بدنه این هنر لطمات جبران ناپذیری می‌زند.

بازیگر فیلم سینمایی “معراجی‌ها”  با نقد عدم استفاده از بازیگران قدیمی در سینما اضافه کرد: از نظر من اینکه به نوعی نسل میانسال و پیشکسوت تنها در نقش‌های حاشیه های و بی‌اهمیت فیلم‌ها ظاهر می‌شوند به دلیل ضعف فیلمنامه‌هایی است که در سینما نوشته می‌شود. اگر ما قصه خوبی داشته باشیم که حرفی برای گفتن داشته باشد و بتواند به درستی کشش روایی را حفظ کند ما حتی می‌توانیم در سنین میانسال هم عشق را نشان دهیم.

وی نسل میانسال را نسلی توانمند در بازیگری خواند و افزود: احساس و صفت‌های انسانی سن و سال نمی‌شناسد و اگر فیلمنامه نویسان ما متون خوبی بنویسند ما می‌توانیم به خوبی داستان‌های جذابی هم برای سنین بالاتر از جوان در سینما داشته باشیم ولی متاسفانه برای مانورهای تبلیغاتی و فروش تنها و تنها به چهره های جوان بها داده می‌شود.

بازیگر سریال “مدینه” وضعیت امروز سینما را ناراحت کننده خواند و اذعان کرد: سینما طی سالهای اخیر دچار مرگ تدریجی شده است زیرا سینما تولید قصه‌های متنوع و متفاوت را فراموش کرده و به داستان های تکراری می‌پردازد. اتفاقاً از نظر من ساخت چنین آثاری به شدت می تواند ماندگار و به یادماندنی شود زیرا احساسات فردی بالغ برای جامعه قابل قبول‌تر است.

وی در همین رابطه اضافه کرد: سینمای امروز ما باید به نسل پیشکسوت و میانسال خود اهمیت داده و از تجربیات آنها برای تولید آثاری با مفهوم و کیفیت بهتر و بیشتر استفاده کند زیرا این نسل می تواند به شدت به سینمای امروز که خالی از مشکلات نیست کمک کند.

کاویانی با ابراز ناراحتی از عدم پیگیری فیلم‌های دو سال اخیر سینما خاطرنشان کرد: واقعیت امر به دلیل مشغله‌های کاری و شخصی صادقانه زیاد سینما نمی‌روم و کمتر پیش می آید که بتوانم شخصاً به سالن سینما بروم. احساس می‌کنم طی دو سال اخیر در حق خودم و سینما کوتاهی کرده‌ام و از این بابت خیلی ناراحتم.