رازگشایی از معمای ۶۰ ساله رئیس ساواک در گلشهر کرج!

به گزارش قائم آنلاین، این در حالی است که در رژیم شاه ودر زمان حیات تیمور بختیار و نیز پس از پیروزی انقلاب اسلامی و سقوط Fall رژیم شاهنشاهی ، کسی خبر نداشت که بنیان گذار ساواک حدود ۱۵۰ هکتار زمین در گلشهر کرج داشته است.

ارتباط ماجرا با مؤسس ساواک این است که در اواخر دهۀ ۴۰ قطعه زمینی به مساحت حدود ۶۰۰ هکتار را این چهار نفر به نام حاج میرزا عبدالله مقدم خریداری می کنند: عبدالله مقدم (صاحب کارخانجات پارچه بافی مقدم)، کاظم حاجی طرخانی (حاجی ترخانی)، سپهبد تیمور بختیار (فرماندار نظامی تهران که عبدالحسین واحدی از اعضای ارشد فداییان اسلام را شخصا به شهادت رساند) و داوود القانیان (برادر حبیب القانیان رییس انجمن کلیمیان که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به اتهام جاسوسی برای اسراییل اعدام execution شد).

با توجه به نشانه های ورشکستگی «مقدم» و به خطر افتادن بخشی که در رهن بانک گذاشته بود هر چهار نفر در سال ۱۳۳۹ تصمیم می گیرند کل زمین ها را به نام کاظم حاجی طرخانی (حاجی ترخانی) کنند.

۶سال بعد و در سال ۱۳۴۵با توجه به مشکلات کاظم حاجی ترخانی کل زمین ها به آقای علی خاجی ترخانی منتقل می شود و البته در همین سال ۱۳۴۵ سهم عبدالله مقدم و خانوادۀ القانیان به خود آنان انتقال می یابد.سپهبد تیمور بختیار اما سه سال بعد و در سال ۱۳۴۸ در «دیاله» عراق به قتل Murder می رسد.

بدین ترتیب دیگران از تعلق حدود ۱۵۰ هکتار به اولین ریس ساواک خبر نداشتند. هر چند اقرارنامه ای با دستخط کاظم حاجی ترخانی موجود است که مالکیت تیمور را ثابت می کند و این سند یکی از مهم ترین استنادات قاضی Judge بوده است.چنان که در حکم دادگاه ویژه اصل ۴۹ قانون Law اساسی آمده است:

« حسب گزارش واصلۀ مردمی منضم به اقرار نامه و صورتجلسۀ عادی و لیست قطعات سهمیِ محکوم علیه تیمور بختیار و باقی ماندۀ چهار و نیم دانگ از پلاک ثبتی ۱۶۸ اصلی گلشهر در تاریخ ۳۹٫۱۱٫۸طبق سند رسمی از سوی مالک-آقای عبدالله مقدم- به آقای حاج کاظم حاجی ترخانی واگذار و ایشان نیز به موجب اقرار نامۀ عادی اذعان و اعتراف نمودند که تنها یک چهارم ملک مورد واگذاری متعلق به شخص وی بوده و سه چهارم دیگر باقی مانده متساویاً در مالکیت آقایان عبدالله مقدم، داوود القانیان و تیمسار تیمور بختیار قرار داشته است.

سپس شرکا به آقای علی حاجی ترخانی وکالت و اختیار ادارۀ املاک مزبور را اعطا و لیکن حسب سوابق و مدارک موجود، آقای تیمور بختیار چندی بعد و در سال ۱۳۴۸ به کشور عراق متواری و در آنجا کشته می شود و به دلیل عدم اطلاع وارث از ملک مزبور، آقای حاج علی حاجی ترخانی سهم تیمور بختیار را تفکیک و قطعه بندی و به نام خودش اقدام به اخذ سند مالکیت و بعضاً به غیر واگذار نموده است.

این درخواست بدواً جهت رسیدگی به شعبۀ ششم دادگاه انقلاب اسلامی تهران، ارجاع و پس از یک سلسله رسیدگی با توجه به احیای مجدد شعبۀ سوم دادگاه انقلاب اسلامی و مصوبۀ ستاد نظارت و پی گیری پرونده های اصل ۴۹ قانون اساسی، پرونده جهت رسیدگی به این شعبه دادگاه ارجاع شد.

با عنایت به این که خانوادۀ حاجی ترخانی قسمت هایی از اراضی موصوف را وقف نموده بودند ستاد اجرایی فرمان امام با تقدیم دادخواستی به طرفیت ورثه و موقوفۀ حاجی ترخانی و ادارۀ اوقاف کرج درخواست ابطال اسناد وقفی مرقوم و اعادۀ مالکیت به وضع سابق و سپس تملک و صدور سند به نام ستاد اجرایی را مطرح… و اقدام به صدور رأی می کند.»

اهمیت این خبر را باید در چند وجه دید:

۱٫ چنان که گفته شد نه در رژیم گذشته و نه در جمهوری اسلامی کسی نمی دانسته فرماندار نظامی تهران در دهۀ ۳۰ و پایه گذار و اولین رییس ساواک جهنمی به جز گردآوری اموال و املاک فراوان دیگراین ثروت هنگفت را هم داشته و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز که بخشی از اموال علی حاجی ترخانی مصادره شد به خاطر شراکت با حبیب القانیان اعلام شد نه برادرش داود یا تیمور بختیار.

تنها تارنمای «مشرق نیوز» در ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۵ و در مطلبی با عنوان «اولین رییس ساواک را بیشتر بشناسیم» و در فهرست اموال تیمور بختیار در ردیف آخر (ردیف ۲۲) به «سهام گلشهر کرج» اشاره می کند که مبهم است و مشخص است که ابعاد آن بر تهیه کننده گزارش روشن نبوده وگرنه حدود ۱۵۰ هکتارمتر مربع زمین نسبت به ۶۰۰ متردر منظریه و ۱۰۰ هکتار در گلپایگان که در ردیف های بالاتر قرار دارند اهمیت و ارزش مادی به مراتب بیشتری داشته است. در موارد دیگر همین اشاره را هم نمی بینیم.

۲٫ حاجی ترخانی ها به خاطر خروج از شمول قانون تملک اراضی بالای هزار متر و دیگر قوانین بعد از انقلاب مصوب در دهۀ ۶۰ در سال ۶۴ اقدام به وقف این املاک می کنند حال آن که در واقع اموال تیمور بختیار را وقف کرده‌اند نه اموال خودشان را و روایت ها و شواهدی وجود دارد که بخش‌هایی را نیز برای خود نگاه داشته‌اند که در این سال ها بعضاً فروخته شده است و کافی است با کسر اصل مساحت با آنچه به نام موقوفه است مقایسه شود.

۳٫ وجه دوم اهمیت به خاطر این است که صدور حکم دادگاه علیه یک موقوفۀ بزرگ با انتصاب حجت الاسلام سید مهدی خاموشی به ریاست سازمان اوقاف تقریبا هم زمان شد و با توجه به نسبت خانوادگی نزدیک خاموشی ها با حاجی ترخانی تصور نمی شد حکمی به این صراحت علیه موقوفه حاجی ترخانی صادر شود. خود آقای خاموشی البته عضو هیأت متولیان موقوفه حاجی ترخانی نیست اما فرزند علی حاجی ترخانی (حاج محمد باقر) که ۱۵ سال در سازمان تبلیغات اسلامی و در حوزۀ ریاست بوده و گفته می شود در سازمان اوقاف نیز با حکم مشاور حضور دارد، عضو هیات متولیان است.

از این رو جالب است که «متولی موقوفه باطل شده» خود در سازمان اوقاف حضور دارد که متولی امروقف در کل کشور است هر چند یادآور حضور مرحوم پدرش – علی حاجی ترخانی- است که بعد از انقلاب به دلیل شراکت با حبیب القانیان بخشی از اموال او مصادره شد اما با بنیاد مصادره کننده همکاری می کرد.

۴٫ با این که یکی دیگر از اعضای هیأت متولیان موقوفۀ گلشهر، در ستاد اجرایی فرمان امام سمت مهمی دارد اما ستاد کار خود را انجام داده و پی گیر حقوق مردم و کشف اموال یکی از منفورترین چهره های رژیم گذشته برآمده است و در آستانه چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی به ابهامات مربوط به برخی تملک ها هم پاسخ داده است.

۵٫ در سطح محلی اما این نگرانی هم ابراز می شود که با ابطال وقف نامه تنها یک چهارم باقی مانده از چهار و نیم دانگ یعنی یک چهارم از ۹۰ هکتار و معادل ۲۲٫۵ هکتار را عودت دهند و با خروج از الزامات وقف مدعی مالکیت بقیه شوند در حالی که تمام آنها متعلق به سپهبد بختیار بوده است.

۶٫ در گزارش های شخص علی حاجی ترخانی به برادرش کاظم در سال ۱۳۵۹ سهم تیمور بالغ بر ۶۲۵۴۳۷٫۵۵ متر مربع اعلام شده است.

به عبارت دیگر اگر قرار بر این باشد که سهم اولین رییس ساواک به همان میزان سال ۱۳۵۹هم معیار قرار داده شود باز ۶۲٫۵ هکتار خواهد بود نه ۲۲٫۵ هکتار و حال که این کشف بزرگ را ستاد اجرایی فرمان امام انجام داده و قوۀ قضاییه هم بی توجه به ارتباطات و احتمالا توصیه ها این حکم را صادر کرده جا دارد به این مورد هم توجه شود که عدد ۱۵۰ هکتار سال ۱۳۳۹ چگونه ۲۰ سال بعد به ۶۲٫۵ هکتار رسیده و چگونه اکنون صحبت از ۲۲٫۵ هکتار است؟ اگر پیش از انقلاب فروخته شده بعد از قتل او بوده و اگر از ۶۴ به بعد آیا از موقوفه بوده یا نه؟

درباره سپهبد تیمور بختیار و خشونت ها و سبعیت های او معروف ترین روایت همان است که «حسین مکی» درباره شهادت «سید عبدالحسین واحدی» از اعضای ارشد فداییان اسلام نقل می کند:

«من شنیده ام و بر من به ثبوت رسیده که سید عبدالحسین واحدی را به دفتر تیمور بختیار فرماندار نظامی تهران بردند و با او رو به رو کردند. وقتی تیمور بختیار به واحدی فحش رکیکی داد واحدی عیناً همان را به فرماندار نظامی بازگرداند و بختیار بلافاصله دست به کلت کمری خود برد و کلت را از جاکلتی درآورد و با شلیک یک گلوله به مغز سید عبدالحسین واحدی او را به قتل رساند.»

این اتفاق در آبان ۱۳۳۴ و پس از ترور Assassination حسین علاء نخست وزیر رخ داده بود.

این تنها روایت رسمی و فداییان اسلام از نحوۀ شهادت «واحدی» نیست. «مسعود بهنود» روزنامه نگارنیز در مجموعۀ ویدیوهای«هزار داستان» در کانال تلگرامی خود این روایت را تأیید می کند و می گوید: «واحدی با دیگران اعدام نشد بلکه به دست شخص تیمور بختیار با گلوله هدف قرار گرفت و مغز او پریشان شد و در حالی که به قتل رسیده بود، همان شب اعلام کردند که او اعدام شده است.»

۱۵ سال بعد البته چنان که گفته شد این خود «تیمسار» بود که در «دیاله» عراق هدف عملیاتی قرار گرفت که تیمور را از پا درآورد.

۶۰ سال پس از معامله بزرگ زمین ها و در حالی که اکنون این زمین ها اکنون در قلب Heart کرج قرار گرفته و واحد فروش آنها نه هکتار که متر مربع است و متر متر آنها ارزش دارد با ورود ستاد اجرایی پرده از رازی بزرگ برداشته شده و نام خاندان حاجی ترخانی را نیز بر سر موضوعی بر سر زبان ها انداخته که هیچ گاه حاضر نبودند دربارۀ آن سخنی بگویند.