ما ضعیف نیستیم، ما وانمود می‌کنیم

به گزارش قائم آنلاین، سعید الهویی مربی جوان تیم سپاهان در یادداشتی که به طور اختصاصی برای ورزش سه ارسال کرده با استفاده از جملات سانتزو نویسنده مشهور کتاب هنرجنگ استراتژی کی روش برای حضور در جام ملت های آسیا ۲۰۱۹ را توضیح داده است. جایی که سرمربی تیم ملی با وانمود کردن به ضعف علاوه بر برداشتن فشار از روی دوش ملی پوشان خود را از چشم ملی پوشان دور نگه می دارد.

متن یادداشت الهویی را در ادامه بخوانید:

“سان تزو : وقتی قوی هستی خودت را ضعیف نشان بده و وقتی ضعیف هستی خودت را قوی نشان بده.

– اولین تاکتیک رفتاری کی‌روش پیش از شروع تورنمنت برای کاهش فشار داخلی بر تیم ملی و حتی فشار رسانه های بیرونی بود. شکست استرالیا ، پیروزی هند و تساوی امارات در روزهای اول جام ، نه تنها هشدار به موقعی برای بازیکنان ایران پیش از شروع مرحله گروهی بود بلکه تا حدودی زهر اتفاقات ناخوشایندی که امکان رخ دادن در دیدار برابر یمن و ویتنام دارد را هم گرفت . کی‌روش ایران را از تیمی قدرتمند و صاحب جایگاه اول رنکینگ آسیا به تیمی بدون قهرمانی در چند دهه اخیر تغییر داده است البته مطمئنا آنقدر باهوش هست که حواس اش به سطح اعتماد به نفس تیم اش هم باشد و ذهن بازیکنان را برای هدف بزرگ آماده نگه دارد. در واقع کی‌روش در داخل تیم ، سطح انگیزشی بالایی ایجاد میکند و در خارج از تیم ، انتظارها را پایین می آورد .

سان تزو : برای آنکه دشمن خود را بشناسی ، باید دشمن خودت شوی.

– بیایید خودمان را بگذاریم جای سرمربیان یمن و ویتنام و عراق . مقابله با ایران ، تیمی قدرتمند که شخصیت بین المللی بالایی بخاطر نمایش چند سال اخیر خود کسب کرده است . ایران ساختار تیمی کارآمد بخصوص در بخش تدافعی دارد ، در انتقال تیمی موفق است و ضربات ایستگاهی مسیر مهمی برای گلزنی این تیم است . پس بهترین راه مقابله با این تیم ، سپردن توپ به ایران است و برداشتن فضا ها در نیمه زمین خودی  یعنی متضاد استایل بازی ایران در این هفت سال که این تیم را تبدیل به بهترین تیم آسیا حداقل در رنکینگ فیفا کرده است ، استفاده از ضد حملات برای رسیدن به فضای پشت خط دفاع جلو آمده ایران و البته تاکید بر اینکه “در زمین خودمان خطای بی مورد نکنیم”

تصمیم کیروش برای تغییر استایل ایران صحیح بود ، بعد از ۷ سال باید یاد بگیریم که اینبار توپ در اختیار ما باشد و فضا در اختیار حریف . ظاهر این تغییر ساده است ولی چالش اصلی زمانی است که توپ از دست می رود. ایران مهره های با کیفیت لازم برای ایجاد موقعیت در بازی آزاد و ضربات ایستگاهی دارد ولی در لحظه از دست دادن توپ ، کلیدی ترین رفتار تاکتیکی بازیکنان ایران مورد نیاز است . “باز پس گیری توپ” ، “خطای تاکتیکی” و پیش از همه اینها “سازماندهی در عقب زمین ” برای مقابله با ضد حملات حریف . مطمئنا کیروش در تمرینات تیم ملی ، همانقدر که روی تاکتیک های تهاجمی مانند “triangle rotation ” تمرکز داشته ، روی “reaction”  بعد از دست دادن توپ هم تمرکز کرده است ، تاکتیکی شبیه Counter press  کلوپ در لیورپول و دورتمند  و یا تیم های گواردیولا . لحظه کلیدی و یا بهتر است بگوییم چالش اصلی کیروش ، لحظه از دست دادن توپ است ، حتی بهتر است بگوییم چند لحظه قبل از دست دادن توپ.

سان تزو : اساس جنگ همه فریب است.

– کلیدی ترین وظیفه سرمربی ایران ، فریب حریفان است . سان تزو می گوید : ” کاری کنید دشمن سمت چپ اش را آماده کند و آنگاه به سمت راست اش که ضعیف شده است حمله کنید ” .   یک مثال معروف از فوتبال لاتین وجود دارد : عوامل تاثیر گذار در فوتبال مانند پتو هستند . وقتی پتو را روی سرتان میکشید ، پایتان بیرون می ماند و وقتی روی پاهایتان می کشید ، سرتان بیرون می ماند .  باید حریف را مجبور کرد که روی بخشی تمرکز کند که اتفاقا هدف اصلی شما نیست و بعد شما از بخش دیگر که حمله کنید . این بخش میتواند منطقه باشد ، تاکتیک باشد و یا حتی استایل بازی .

کی‌روش تصویر روشنی از نظر سان تزو است ، فرماندهی که فریب و کاربرد آن را بلد است ولی باید بدانیم که تزو نکته مهم دیگری هم در مورد نقش فرماندهی ارائه کرده است : از مسولیت های فرمانده آن است که : صبور ، مرموز ، منصف و خوددار باشد . باید دید که کی‌روش چقدر در خودداری ، صبوری و انصاف موفق خواهد بود ، پیش از شروع جام ، کی‌روشی را دیدیم که خوددار نبود ، دشمن تراشی میکرد و بخش بزرگی از جامعه فوتبال ایران را دشمن خود کرد . تغییر از بی انصافی به انصاف ، از عدم صبوری به صبوری ، بزرگترین چالش کیروش است .

سرمربی ایران نباید این جمله تزو رو فراموش کند : ” فرار ، فروپاشی و نافرمانی همه تقصیر فرمانده است”  . مشکلی فراتر از چالش های تاکتیکی ایران در این تورنمنت ، فراتر از ریسک تغییر سبک بازی و یا مصدومیت بازیکنان کلیدی . چالشی که مسوولیت اصلی سرمربی ایران ، تصمیمی به ارزش تکرار قهرمانی و یا شاید پایان یک رویا .”