نخستین استانداردها برای آلایندههای HC (هیدروکربنها) و CO (مونواکسیدکربن) از سال ۱۹۶۶ در ایالت کالیفرنیا در ایالات متحده آمریکا و به ترتیب ۵/۹ و ۵۱ گرم بر کیلومتر معرفی شد. در آن سالها هیچگونه استانداردی برای سایر آلایندهها وجود نداشت. نخستین استاندارد آلایندههای خانواده NOx (ناکس) نیز در سال ۱۹۷۱ و در کالیفرنیا با ۲/۶ گرم بر کیلومتر معرفی شد.
از آن سالها تاکنون تغییرات و کاهش قابل توجهای در آلایندههای خودوریی ایجاد شده است. برای مثال در آمریکا در سال ۱۹۸۳، استانداردهای HC ،CO و NOx به ترتیب ۰/۴۱، ۳/۴ و ۱ تعریف و نسبت به استانداردهای قبلی تقلیل یافته است.
بر اساس گزارش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، طی همین سالها کشورهای ژاپن، استرالیا و کشورهای اروپایی نیز در زمینه سختگیرانهتر کردن استانداردهای خروجی اگزوز اتومبیلها اقدامات مهمی انجام دادهاند. با معرفی استانداردهای یورو ۱ (سال ۱۹۹۲)، یورو ۲ (سال ۱۹۹۶)، یورو ۳ (سال ۲۰۰۰)، یورو ۴ (سال ۲۰۰۵) و یورو ۵ (سال ۲۰۰۸) کاهش عمدهای در استاندارد ذرات معلق (PM) و خانواده NOx پدید آمده بهطوریکه که مقادیر PM و NOx در استاندارد یورو ۴ به ترتیب ۰/۱ و ۰/۰۶ گرم بر کیلومتر و در یورو ۵ به کمتر از ۰/۱ و ۰/۰۲ گرم بر کیلومتر رسید.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0