علیرضا خمسه: «محب‌اهری» عاشق ماندن بود

این بازیگر سینما،تئاتر و تلویزیون در یاداشتی که درباره درگذشت حسین محب‌اهری نوشته است:

«سایه‌ای از سر دیوار گذشت

غمی افزود مرا بر غم‌ها

با نهایت اندوه، خبر درگذشت دوست هنرمند و همکار پرشورم حسین محب اهری در جهان مجازی و حقیقی پیچید و آه و افسوسی را بر لب‌ها و دل‌های علاقه‌مندانش نشاند. حسین محب اهری عشق به زندگی را بیش از هر کس دیگری برای ما تکرار می‌کرد. او سال‌ها پیش پس از درگیر شدن با بیماری جانکاه سرطان تصمیم گرفت تا با آخرین رمق و انرژی جانش مبارزه کند و کرد.

او عاشق ماندن بود و برای ادامه حیاتش از هیچ تلاشی فرو نگذاشت. انتخاب بازیگری برای او بیانگر عطش روح و جانش برای زیستن چندباره زندگی بود. او به تعداد نقش‌هایی که ایفا کرد طعم زندگی‌های متفاوتی را چشید. اشتیاق زندگی‌های متفاوت و درک رنج‌ها و لذت‌هایی که انسان‌های متفاوت تجربه کردند به او ویژگی خاصی بخشیده بود

او بازتاب روح و جسم خود را در نقش‌هایی که بازی می‌کرد در می‌یافت و از همین رو به طور مستمر در همه عرصه‌های بازیگری همچون تئاتر، تلویزیون و سینما حضور داشت. او حضورش را در قالب شخصیت‌ها و نقش‌های متفاوتی که ایفا کرد مانا و جاوید ساخته است.

روحش شاد و یادش گرامی»

علیرضا خمسه درباره‌ی همکاری‌اش با حسین محب اهری به ایسنا یادآور شد: سال ۱۳۵۴ با حسین محب اهری در کارگاه نمایش دوره آموزش بازیگری دیدیم و در همین کارگاه بود که با او آشنا شدم. این کارگاه متعلق به تلویزیون ملی ایران بود و استادانی مثل سوسن تسلیمی، پرویز پرستویی، سیاوش طهمورث، فردوس کاویانی معلمان بازیگری ما بودند. در این کارگاه افراد دیگری هم حضور داشتند که بعدها به ستاره‌های سینما و تئاتر تبدیل شدند. دوستی من و آقای محب‌اهری از همان زمان شروع شد و سپس ادامه پیدا کرد و در فیلم‌های زیادی با هم همبازی شدیم؛ یکی از آن‌ها «جیب‌برها به بهشت نمی‌روند» به کارگردانی ابوالحسن داوودی بود که فیلم خوبی هم شد.

او همچنین توضیح داد: ما در حوزه تئاتر هم همکاری‌هایی با هم داشتیم و در تئاتری به نام «مرد نیک» که چند اجرایی در تهران و دوبی داشت با هم همبازی شدیم. کارگردان این کار آقای امیر دژکام بود، علاوه بر آن در یکی از اپیزودهای سریال‌های «پایتخت» و «بیمار استاندارد» نیز با هم همبازی شدیم.

حسین محب اهری ۲۶ دی ماه به دلیل عوارض بیماری سرطان از دنیا رفت.