واكنش حضرت امير(ع) به طعنه گروهي كه ايشان را سياستمدار نمي دانستند

به گزارش قائم آنلاین، وقتي اميرالمومنين (عليه السلام) با طعنه گروهى كه وى را سياست‏مدار و زيرك نمى ‏دانستند، رو به رو شد، فرمود: ” لَو لاالتُّقى‏ لَكُنتُ أدهَى الْعَرَبِ[۱]: اگر تقوا نبود، من حيله ‏گرترينِ عرب بودم.” پاسخ مولا عليه السلام به كسانى است كه سياست را همان حيله و مكر دانستند، غافل از آن كه على عليه السلام را با فريب و مكر، كارى نيست، هر چند در تيزهوشى و ذكاوت، سرآمد باشد.

در سخن زيبايى از پيامبر (صلى الله عليه و آله)، با ارزش ‏ترين هديه الهى، عقل – خواه عملى يا نظرى- دانسته شده است و پس از برشمردن ارزش‏ هاى شخص خردمند، پيامبران، در ستيغ خِرد امّت، معرّفى شده ‏اند. ايشان، در روايت نقل شده مى‏ فرمايد:
“ما قَسَّمَ اللَّهُ لِلْعِبادِ شَيْئاً أفضَلَ مِنَ العَقلِ، فَنَومُ العاقِلِ أفضَلُ مِن سَهَرِ الجاهِلِ وَ إقامَةُ العاقِلِ أفضَلُ مِن شُخُوصِ الجاهِلِ. وَ لابَعَثَ اللَّهُ نَبِيَّاً وَ لارَسولًا حَتَّى يَستَكمِلَ العَقلَ وَ يَكُونَ عَقلُهُ أفضَلَ مِن جَميعِ عُقولِ امَّتِهِ وَ ما يُضمِرُ النَّبِىُّ صلى الله عليه و آله فى نَفسِهِ أفضَلُ مِن إجتِهادِ المُجتَهِدينَ[۲]:خداوند، چيزى با ارزش‏تر از خِرد (وجدان اخلاقى) در ميان بندگان، تقسيم نكرد. پس خواب خردمند، از بيدارى نادان، برتر است و بر جا بودن خردمند، برتر از به حركت در آمدن نادان [براى جهاد و حج و …] است. خداوند، هيچ پيامبر و فرستاده ‏اى را برنينگيخت، مگر آن زمان كه خِردش كامل شد و خِردش از خِرد همه امّتش بيشتر بود. آنچه را پيامبر (صلى الله عليه و آله) در خود نهان مى ‏دارد، از كوشش كوشندگان، برتر است.”
برتر بودن خِرد پيامبر (ص) نسبت به امّتش، تنها به پيامبران اختصاص ندارد؛ بلكه جانشينان پيامبر خدا نيز چنين ‏اند و در عقل عملى و عقل نظرى، سرآمد هستند. معصومان عليهم السلام، در هر دو بُعد، داراى كامل‏ترين عقول هستند. وقتي از امام صادق عليه السلام، در باره آيه‏ «إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِأُولِي النُّهى‏؛[۳] همانا در اين، براى خردمندان، نشانه هاست»، پرسيده شد، امام عليه السلام فرمود: نَحنُ وَاللَّهِ اولو النُّهى‏![۴] به خدا سوگند، «اولِى النُّهى» ماييم!

پي نوشت:

[۱] الكافي، ج۸، ص۲۴٫
[۲] همان، ج ۱، ص ۱۲٫

[۳] سوره طه، آيه ۵۴٫

[۴] تفسير القمّى، ج ۲، ص ۶۱٫