قابلیت سرطان کشی در بدن انسان
به گزارش قائم آنلاین، مارکوس ای پیتر و توماس اسپایس از مدرسه پزشکی فین برگ در ایلینوی به این نکته رسیدهاند که سلولهای بدن قادر به کشتن خودشان هستند؛ چراکه هر سلولی در بدن حاوی یک کد خودنابودگر است که میتواند منجر به تخریب خود شود. یافتن چنین کدی میتواند برای مبارزه با سرطان در
به گزارش قائم آنلاین، مارکوس ای پیتر و توماس اسپایس از مدرسه پزشکی فین برگ در ایلینوی به این نکته رسیدهاند که سلولهای بدن قادر به کشتن خودشان هستند؛ چراکه هر سلولی در بدن حاوی یک کد خودنابودگر است که میتواند منجر به تخریب خود شود. یافتن چنین کدی میتواند برای مبارزه با سرطان در آینده مورداستفاده قرار گیرد.
به گفته این محققان سلولهای سرطانی را میتوان تشویق به خودکشی کرد، بدون اینکه مواد سمی وارد بدن کرد و بدین ترتیب این فرایند میتواند به معنای پایان دادن به دورههای خستهکننده شیمیدرمانی باشد.
بر این اساس بهمحض تغییر یافتن سلول به سرطان، کد مخصوص آزادشده و خودکشی سلولی رخ میدهد.
کدهای موردبحث در اسید ریبونوکلئیک (RNA) بدن که ۸۰۰ میلیون سال پیش برای محافظت از بدن در برابر بیماریها تکاملیافتهاند، وجود دارد.(آر ان ای همراه با دی ان ای و پروتئین سه مولکول اصلی هستند که برای همه گونههای شناختهشده زیستی ضروری هستند.)
باید به این نکته هم توجه داشت که ممکن است همیشه نتوانند با تومورهای مهاجم مبارزه کنند و بنابراین ایجاد آنها بهصورت مصنوعی (دارو) میتواند لحاظ شود که حتی ممکن است قویتر نیز عمل کنند؛ بدون اینکه بیمار دچار عوارض شیمیدرمانی شود.
مارکوس ای پیتر و توماس اسپایس از مدرسه پزشکی فین برگ در دانشگاه نورث وسترن میگویند: ما میتوانیم اسید ریبونوکلئیک را بهطور مستقیم استفاده کرده و با واردکردن آن به سلول بهصورت مصنوعی، کلید خودکشی را تحریک کنیم.
آنها تأکید میکنند هدفشان خودکشی طبیعی است، اما فعلاً چارهای جز استفاده از مصنوعات بهصورت دارو (Artificial microRNA) ندارند اما طراحی اصلی بهصورت طبیعی تعریفشده است و البته برای خداحافظی با شیمیدرمانی سالها فاصله داریم.
برچسب ها :دانشمند، سلول ،سرطان
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0