وقتی ترس سلامت انسان را به خطر می اندازد

به گزارش قائم آنلاین، شنیدن سر و صدایی عجیب در میانه‌های شب می‌تواند به افزایش ضربان قلب، گشاد شدن چشم‌ها و احساس تنش در تمام بدن منجر شود.

دلیل صدا هر چه بوده باشد، آنچه تجربه می‌کنید احساس ترس است. ما می‌دانیم که ترس بر روان ما تأثیر می‌گذارد، اما این احساس به روش‌های مختلف می‌تواند بر سلامت بدن ما اثرگذار باشد.

ناتوانی در کسب آرامش

مثالی که در ابتدا به آن اشاره شد را دوباره مدنظر قرار دهید. بی تردید، پس از توقف سر و صدا به ندرت پیش می‌آید که احساس آرامش و راحتی بار دیگر به سرعت در شما شکل بگیرد، حتی اگر منبع سر و صدا را کشف کرده باشید. زمانی که بدن واکنش ترس را تجربه می‌کند، کسب آرامش دشوار می‌شود. بدن خود را برای صدایی دیگر یا نیاز دوباره برای واکنش جنگ یا گریز آماده می‌کند که بی تردید کسب آرامش را دشوار می‌سازد. زمانی که احساس ترس شما بسیار قوی یا در بلندمدت ادامه داشته باشد، این شرایط وخیم‌تر نیز می‌شود.

اضطراب و هراس

اضطراب اغلب مبتنی بر موقعیت است. به عنوان مثال، احساس ترس از ارائه سخنرانی در برابر همکلاسی‌ها می‌تواند به اضطراب و بروز علائمی مانند تعریق کف دست‌ها، ضربان قلب سریع، یا حالت تهوع یا حتی یک اختلال اضطراب منجر شود که می‌تواند در آینده و زمانی که فرد در موقعیتی قرار می‌گیرد که احساس ترس را در وی تقویت می‌کند، خود را در قالب حملات هراس نشان دهد.

سیستم ایمنی ضعیف

واکنش ترس بدن شامل افزایش سطوح هورمون‌های آدرنالین و کورتیزول می‌شود. مواجهه بلندمدت با این مواد شیمیایی و دیگر هورمون‌های مرتبط می‌تواند اثر منفی بر سیستم ایمنی بدن انسان داشته باشد. تضعیف سیستم ایمنی توانایی آن در مبارزه با عفونت‌ها، ویروس‌ها، یا بیماری‌های دیگر را به همراه دارد. در شرایطی که ترس به صورت مستقیم شما را بیمار نمی‌کند، اما تجربه آن در بلند مدت برای سیستم ایمنی بدن مضر بوده و آن را در برابر میکروب‌ها آسیب پذیر می‌کند.

تقویت غرایز بقا

هنگام احساس ترس، بدن شرایطی به نام واکنش جنگ یا گریز را تجربه می‌کند. این غریزه اولیه از اجدادمان به ما ارث رسیده است که در مواجهه با یک موجود شکارچی باید برای مبارزه یا فرار تصمیم می‌گرفتند. زمانی که می‌ترسیم، قلب سریع‌تر می‌تپد و جریان خون از اندام‌های انتهایی، مانند دست‌ها و بینی، به سمت اندام‌های مرکزی هدایت می‌شود تا در زمان مبارزه یا فرار برای حفظ زندگی فعالیت‌های کلیدی بدن همچنان ادامه داشته باشند.

افسردگی

احساس ترس در بلند مدت می‌تواند نه تنها به اضطراب، بلکه به افسردگی، احساس غم، کج خلقی و خستگی منجر شود. افسردگی ناشی از ترس اغلب در افرادی که این احساسات را به طور منظم تجربه می‌کنند و به نظر می‌رسد نمی‌توانند کاری برای بهبود شرایط انجام دهند، رخ می‌دهد. به عنوان مثال، می‌توانید فردی را در نظر بگیرید که فوبیای استفاده از آسانسور دارد، اما برای حضور در محل کار خود باید هر روز از آن استفاده کند.

فوبیاها

ترس بلند مدت درباره یک موضوع یا موقعیت خاص می‌تواند در نهایت به یک فوبیا از آن موضوع یا موقعیت منجر شود. تجربیات بد، مانند گزیده شدن توسط یک عنکبوت، می‌تواند به فوبیا منجر شده یا امکان دارد این شرایط بدون دلیل مشخصی شکل بگیرد که می‌توان ترس از پرندگان حتی زمانی که هرگز آسیبی به فرد نرسانده‌اند را مثال زد. فوبیاها می‌توانند به سرعت گسترش یابند و فرد نه تنها از یک نوع خاص عنکبوت، بلکه از تمام عنکبوت‌ها و در نهایت حتی تمام حشرات بترسد.

آسیب قلبی

شاید یکی از بدترین آثار بدنی ناشی از ترس آسیبی باشد که به قلب و سیستم قلبی عروقی وارد می‌شود. ترس شدید در بلند مدت می‌تواند به مشکلات قلبی جدی منجر شود. قلب تحت تأثیر سطوح بالای هورمون‌های استرس با کار و تنش بیشتر مواجه می‌شود و پس از مدتی دیگر نمی‌تواند عملکرد درست خود را ارائه کند. از آنجایی که این اتفاق در بلند مدت رخ می‌دهد، همواره فرصت برای معکوس کردن آسیب پیش از آن که جدی شود، وجود دارد.

عدم اعتماد به نفس

ترس پایدار و بلند مدت می‌تواند کاهش اعتماد به نفس را در پی داشته باشد. این شرایط نه تنها می‌تواند به از دست دادن فرصت‌ها منجر شود، بلکه خطر ابتلا به افسردگی و اضطراب را نیز افزایش می‌دهد.

سهل انگاری

ترس می‌تواند افراد را از انجام کارهایی که ممکن است برای آن‌ها خوب باشد، باز دارد. نه تنها ممکن است فرد رویدادهای مرتبط با سلامت مانند انجام معاینات پزشکی را نادیده بگیرد، بلکه امکان دارد از حضور در جمع دوستان و اعضای خانواده و فعالیت‌های دیگر که برای بهزیستی انسان مهم هستند نیز پرهیز کند.

تضعیف حافظه

ترس می‌تواند اثر منفی بر حافظه داشته باشد. هنگام احساس ترس، مغز چنان مشغول آماده شدن برای واکنش جنگ یا گریز می‌شود که خاطرات را به درستی ثبت نکرده و اغلب نمی‌تواند به جز ترسی که احساس می‌کند روی چیز دیگری متمرکز شود. بدن تلاش می‌کند تا با کمک این فرآیندها از شما محافظت کند، اما در نهایت، این شرایط تنها احساس نگرانی، ترس و سردرگمی بیشتر را به همراه دارد.