بهره‌وری نقطه مغفول مانده در محصولات تولیدی مازندران

به گزارش قائم آنلاین، قابلیت‌های کشاورزی مازندران و سه شهر شمالی کشور در کمتر استان یافت می‌شود.

این استان در محصولات شیلاتی و تولید گوشت سفید هم رتبه برتر کشور را دارد.

در تولید محصولات لبنی به دلیل وجود چند شرکت بزرگ حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.

اما مشکلی که در استان وجود دارد، بحث هزینه تمام شده محصولات است که همیشه مسئولان و متولیان استانی برای صادرات با مشکل هزینه تمام شده محصولات مواجه بودند.

قیمت تمام شده محصولات تولیدی در استان همیشه بیشتر از کشورهایی مانند ترکیه بوده است.

یکی از دلائل عدم موفقیت استان در به دست آوردن بازار بزرگ روسیه هزینه تمام شده محصولات استان مازندران است.

تولید سالیانه دو میلیون تن مرکبات را نمی‌توان نادیده گرفت اما سهم صادراتی این محصول به کشورهای هدف شاید سالیانه به ۱۰۰ هزار تن هم نرسد.

این در حالی است که برخی از کشاورزان در سال‌های گذشته از هر هکتار حدود ۶۰ تن محصول هم برداشت کردند به صورت کلی حدود بیش از ۲۷۰ هزار تن از اراضی کشاورزی مازندران به کشت مرکبات اختصاص دارد که در صورت استفاده بهینه از این اراضی امکان سه برابر شدن میزان برداشت وجود دارد.

آنچه که در حال حاضر در استان وجود دارد، عدم بهره‌وری مناسب از اراضی سطح زیر کشت و قیمت تمام شده محصولات مرکبات تولیدی استان است که باید متولیان جهاد کشاورزی استان مازندران به فکر چاره‌ای برای بهره‌وری مناسب و برنامه ریزی برای کاهش قیمت تمام شده این محصول باشند.

با توجه به برداشت حدود ۶۰ تن در سنوات گذشته توسط یک کشاورز و میزان ۲۷۵ هزار هکتار از اراضی باغی استان برای مرکبات سهم تولید بیش از دو میلیون تن مرکبات نشان می‌دهد که هم در بحث تولید و هم هزینه تمام شده باید اقدامات اثرگذار انجام شود.

در سایر محصولات تولیدی استان مازندران هم این وضعیت ادامه دارد، آنچه که امروز تولید کنندگان از آن گلایه دارند، افزایش هزینه‌های تولید است، هزینه‌های که بخشی از آن قابل کنترل بوده و بخشی دیگر نیاز به حمایت‌های دولتی نه از حیث اعتباری بلکه از حیث کارشناسی دارد.

بسیاری از محصولات تولیدی در استان مازندران نه به خاطر قابلیت‌ها و اقدامات مدیران استانی بلکه به دلیل قابلیت‌های اقلیم تولید می‌شود.

حال که ابر و باد و مه خورشید و فلک در کارند چرا ما نتوانیم از این ظرفیت‌ها برای افزایش تولید در استان بهره‌برداری کنیم و جای پای محصولات تولیدی ترکیه در کشورهای همسایه بگذاریم.

چرا کشورهای مانند تایلند، پاکستان توانستند بخش اعظمی از بازار برنج کشور و استان مازندران را به خودشان اختصاص دهند ولی هزینه تولید برنج در مازندران سرسام آور بوده و برخی مواقع خود کشاورزان در مناسبت‌ها و مجالس خودشان ترجیح می‌دهند که برنج خودشان را در بازار بفروشند و نست به تهیه برنج پاکستانی و هندی اقدام کنند.

وقتی الگو کشت در سایر کشورها وجود دارد چرا مازندران نتواند از این ظرفیت‌ها خدادادی استفاده و بهره‌ مناسب ببرد.

نکته آخر وقتی یک کشاورز توانست در یک هکتار زمین ۶۰ تن مرکبات برداشت کند در سایر اراضی هم این الگو قابل اجرا است، البته برداشت ۶۰ تن در خوشبینانه‌ترین حالت امکان‌پذیر است ولی می‌توان به تولید ۳۰ تن در هکتار رسید و تولید ۶۰ تن در هر هکتار را در برنامه پنج ساله ترسیم کرد.