تلاش اسرائیل برای معرفی ایران بعنوان دشمن و رقیب اصلی اعراب

به گزارش قائم آنلاین، اصغر زارعی، کارشناس غرب آسیا با اشاره به تحولات اخیر در منطقه خاورمیانه گفت: با توجه به رقابت هایی که بین کشورهای اسلامی منطقه طی چند سال اخیر علنی و آشکارتر شده است، امارات متحده عربی و عربستان سعودی بعنوان حامیان اصلی جریانات وهابی تکفیری سعی کردند تا نقش اصلی و میدانی را در تحولات منطقه بر عهده بگیرند.

وی اظهار داشت: امارات و عربستان سعی کردند جهت حضور، نفوذ و اعمال راهبردهای منطقه ای خودشان بیشترین بهره برداری را داشته باشند تا در کنار این جریان وهابی، جریان دیگری را که از مدت ها قبل و با سابقه تقریباً بیشتر در منطقه وجود داشت و ریشه های آن به تفکر اخوانی ها در مصر بر می گردد، ایجاد کنند.

کارشناس غرب آسیا تصریح کرد: تدریجاً این جریان فکری هم بعنوان یک جریان فکری دیگر در جهان اسلام از دامنه و گستره نسبتاً فرامرزی برخوردار شد.

زارعی خاطر نشان کرد: امروز دولت ترکیه و در کنار آن قطر سعی دارند که با استفاده از جریانات اخوانی بعنوان جریان فکری دینی رقیب در برابر جریان تکفیری وهابی، برای گسترش دامنه حوزه سیاست های خودشان از این جریان استفاده و بهره برداری کنند.

وی افزود: رقابت بین این دو جریان فکری را در صحنه بحران هفت هشت ساله سوریه شاهد بودیم که هر چه به سال های پایانی بحران نزدیک شدیم، این رقات و خصومت علنی تر شد و حتی در بعضی از صحنه ها منجر به درگیری گروه های اخوانی و گروه های تکفیری در عرصه های میدانی شد و جریانات شناسنامه دار و تابلوداری همدیگر را متهم به خیانت یا همکاری با جریانات مخالف می کردند.

این کارشناس اشاره کرد: ترک ها سعی دارند با استفاده از جریان اخوانی، در برابر جریان مسلطی که از پشتوانه و امکانات بیش تری در منطقه برخوردار است و عربستان که بعنوان حامی و پشتیبان اصلی این جریان فکری سالیان سال هزینه و سازمان دهی کرده است، این جریان را بتوانند با توجه به اقداماتی که انجام داده است و عقبه تاریک تروریستی که به آن ها منتسب است را از صحنه خارج کنند.

اصغر زارعی در ادامه گفت: ترک ها در صدد این بودند تا جریان اخوانی را بعنوان یک جریان قدرتمند در برخی از کشورهای حوزه مدیترانه و غرب آسیا تثبیت کنند و جایگاه و پایگاه آن را توسعه و گسترش بدهند.

درگیری بین ترک ها و اعراب ممکن است علنی تر شود

وی تاکید کرد: این رقابت هرچند ممکن است در ابعاد دیپلماتیک و ابعاد روابط منطقه ای علنی و آشکار نباشد، اما در لایه های زیرین سیاست های منطقه ای و راهبردهای کشورهای منطقه و رقابتی که بین جریان ترکی و عربی وجود دارد شاهد هستیم که این رقابت و درگیری ها وجود دارد و می تواند آشکار و علنی تر هم بشود.

قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، ایران، ترکیه و اسرائیل همکاری داشتند

زارعی در پاسخ به این سوال که “فعالیت های ترکیه در منطقه چه خطراتی را می تواند برای اعراب به دنبال داشته باشد؟” گفت: تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی محور ایران، ترکیه و رژیم صهیونیستی تحت عنوان «تریدنت» در عرصه های اطلاعاتی، امنیتی، دفاعی و نظامی و موضوعات سیاسی همکاری هایی داشتند.

تشکیل جریان ضد عربی در منطقه توسط آمریکا

وی افزود: این مثلث و تریدنت با توجه به رویکردی که از ناحیه دولت آمریکا به هر سه کشور بود، یک جریان ضد عربی را در افکار و اذهان کشورهای عرب منطقه شکل داده بود؛ هم ایران و هم ترکیه و هم رژیم صهیونیستی سه کشور غیر عربی بودند که با همکاری های بسیار نزدیک و تنگاتنگی که با جهان غرب و با محوریت آمریکا داشتند، حتی در عرصه های فعالیت های اطلاعاتی سرویس های این سه کشور در قالب تریدنت با سرویس هایی مثل سیا و یا سرویس اطلاعات خارجی انگلیس ام آی ایکس و دیگر کشورهای اروپایی، رقابت سنگینی با اعراب از آن زمان هم وجود داشت و در واقع کشورهای عربی این سه کشور را بعنوان دشمنان خودشان می دانستند.

آمریکا می خواست توازن سیاست های منطقه خودش را برقرار کند

کارشناس غرب آسیا اذعان داشت: بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران علیرغم اینکه دولت وقت ایران در قبل از انقلاب با عربستان و با توصیه آمریکا در قالب ژآندارم منطقه همکاری هایی داشت، سیاست دو تکیه گاهی یا سیاست دو ستون که ایران ستون نظامی امنیتی و عربستان ستون اقتصادی راهبرد ژاندارمی منطقه را در استراتژی دکترین نیکسون در منطقه بر عهده داشتند که آمریکا سعی می کرد یک توازن و تعادلی را در سیاست های منطقه ای متحدان خودش که عربستان و ایران و ترکیه و رژیم صهیونیستی بودند، برقرار کند.

رقابت کشورها برای محوریت در منطقه خاورمیانه

زارعی بیان داشت: دولت های مخالف آمریکا در آن منطقه، یک سری شان بعثی های عراق، سوریه و مصر بودند که به اردوگاه شرق گرایش داشتند، اما به بهم خوردن این موازنه ها و تحولات منطقه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در واقع یک رقابت بین چند کشور برای محوریت در منطقه شکل گرفت.

وی عنوان کرد: از یک طرف قدرت نوظهور جمهوری اسلامی و از یک طرف عربستان سعودی و حتی عراق که بعد از شکست مقابل ایران می شود گفت بعد از جنگ خلیج فارس از میدان رقابت سیاسی و قدرت در منطقه به نوعی حذف شد، به دنبال تصاحب قدرت و محوریت بودند.

کارشناس غرب آسیا به قدرت های منطقه اشاره کرد و گفت: دولت مصر، ترکیه، ایران و عربستان چهار قدرت منطقه ای بودند که برای حضور و نفوذ سلطه خودشان با هم رقابت داشتند.

خروج اسرائیل از رقابت و همکاری های منطقه ای

اصغر زارعی تصریح کرد: از طرف دیگر رژیم صهیونیستی با تحولی که در انقلاب اسلامی ایجاد شد، تقریباً از دور رقابت و همکاری های منطقه ای خارج شد.

وی خاطر نشان کرد: در حال حاضر رژیم صهیونیستی سعی دارد با سیاست نزدیک سازی که با رژیم های عربی دنبال می کند، ایران را بعنوان دشمن اصلی و رقیب اصلی تلقی کند.

نفوذ ترکیه در منطقه برای عربستان یک تهدید و آسیب است

این کارشناس افزود: ترک ها هم بدنبال این هستند که با گسترش حوزه حضور و نفوذ خودشان در برخی از مناطق سرزمین های عربی مثل عراق، سوریه و حتی مصر و ارتباط با قطر و اختلافاتی که طی دو سه سال اخیر بین قطری ها و اعضای شورای همکاری خلیج فارس خصوصاً ۴ کشور امارات، عربستان، اردن و کویت ایجاد شده است، شرایط خود را برای حضور و نفوذ بیش تر حتی در شمال و جنوب خلیج فارس فراهم کند و این رقابت می تواند برای حضور و نفوذ عربستان یک تهدید و آسیب تلقی شود.

زارعی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه “آیا آمریکا می خواهد به اعراب اعلام کند که ایران اصلی ترین خطر منطقه است؟” گفت: پمپئو وزیر امور خارجه که در واقع یک چهره اطلاعاتی است و قبلاً هم رئیس سرویس سیا آمریکا بود، ایران را تهدید اصلی در منطقه می داند و لذا بعد از خروج دولت آمریکا از برجام و اعمال تحریم های غیر قانونی که برای ایران در دستور کار قرار دادند، پمپئو به دنبال ایجاد یک اجماع و فشار بین المللی بر علیه ایران و محدود نمودن فعالیت های جمهوری اسلامی ایران در حمایت از گروه های مقاومت در منطقه است.

عدم استقبال از نشست ورشو موجب شد تا موضوع نشست تغییر کند

وی در ادامه گفت: علیرغم فراخوانی که توسط دولت آمریکا داده شد و اعلامی که رسماً شد نشست ورشو یک نشست در مقابله با تهدیدات ایران است و محوریت این جلسه هم ایران هراسی و مقابله با حضور و نفوذ ایران است، آمریکا اعلام کرد که در این نشست به نوعی بدنبال تغییر رفتار دولتمردان ایرانی درحمایت از مقاومت در منطقه است.

کارشناس غرب آسیا تاکید کرد: با مقاومت ها، مخالفت ها و انتقادهایی که برای برگزاری این نشست صورت گرفت، این طرح پمپئو مورد استقبال واقع نشد و کشورهای عضو اتحادیه اروپا و بسیاری از کشورهای دیگر برای حضور در این نشست علاقه ای نشان ندادند و بعضی ها هم دعوت جهت حضور در نشست را رد کردند.

وی در پایان گفت: با توجه به رایزنی دولت ایران با دولت لهستان، وزیر خارجه لهستان مجبور شد به ایران بیاید تا شاید بتواند به نوعی دیدگاه ضد ایرانی را در ورشو کمرنگ کند که نهایتاً عنوان نشست کاملاً تغییر کرد و مسائل منطقه ای را بعنوان نشست ورشو اعلام کردند، هرچند ممکن است در محتوا تغییری ایجاد نشود و در آخر نیز پمپئو عقب نشینی می کند و موضوع نشست ورشو را تغییر می دهد؛ این مسائل نشان می دهد که مخالفت هایی جدی با رویکرد آمریکا نسبت به مسائل منطقه و ایران وجود دارد.