بیکاران از دولت بجای همدردی رونق فضای کسب و کار می‌خواهند

به گزارش قائم آنلاین، جوان بودن ترکیب کشوری توفیق و فرصت بزرگی برای برنامه‌ریزی سازندگی و بالندگی یک کشور است که اگر برای آن برنامه‌ریزی نشود، این فرصت تبدیل به یک تهدید و چالش می‌شود، آنچنانکه برای کشورمان پیش آمده است.

بیکاری، بمب مخرب فرد و جامعه
بیکاری معضلی است که در پی خود ده‌ها و صدها مشکل بعدی را بوجود می‌آورد و اساس خانواده و جامعه را متاثر از خود می‌کند که پیامدهای آن بسیار زیان‌بار و غیرقابل جبران است.

افزایش سطح بیکاری نه در آمار رسمی که در آمارهای پنهان باید از مدت‌ها قبل زنگ خطر را برای مسئولان دولت بصدا در آورده باشد و آنان نیز برای آن می‌بایست چاره‌اندیشی

جدی می‌کردند، اما حتی آمارهای رسمی نیز گویای عدم تدبیر از سوی دولت در این زمینه است؛ چراکه آمار بیکاران همچنان در حال افزایش است.

پیش‌درآمد بهبود اشتغال، علائم و نشانه‌های اقتصادی است که در اثر اجرای سیاست‌های دولت می‌تواند موجب رونق فضای کسب و کار و تقویت واحدهای تولیدی شود؛ چیزی که بسیاری از اقتصاددانان چندسالی است انتظار آن را می‌کشند و معتقدند سیاست‌های کنونی دولت نویدبخش آن نیست هرچند که آقای رئیس جمهور و معاون اول او سخنانی در ضرورت حل مشکلات مردم و رونق اقتصادی به زبان آورند که اقتصاد از فرمول‌هایی تبعیت می‌کند که فراتر از سخنان زیبا نیازمند اجرای برنامه‌های عملیاتی برای تحقق راهبردهاست.

بررسی آمار اشتغال و بیکاری
نرخ بیكاری جوانان ١٥ تا ٢٩ ساله در درگاه ملی آمار کشور  حاكی از آن است كه ٢٥,٥ درصد از فعالان این گروه سنی در بهار ١٣٩٧ بیكار بوده‌اند.

میزان بیکاری در ایران نزدیک به یک چهارم است. حدود ۷۰ درصد جمعیت ایران زیر ۳۵ سال سن دارند. مرکز آمار ایران میزان بیکاری جوانان را ۲۱٫۸ درصد اعلام کرده که تقریباً دو برابر نرخ متوسط

بیکاری در ایران است. نرخ بی‌کاری در استان‌های مختلف ایران متفاوت است. اما اغلب نرخ بی‌کاری در استان‌های مرزنشین از دیگر نقاط ایران بالاتر است.

  جوانان قربانیان اصلی بیکاری
بررسی وضعیت بیکاری در بین جمعیت جوان ۱۵ تا ۲۴ ساله کشور، نشان می‌دهد، بیشترین نرخ بیکاری جوانان در بازه سال‌های ۸۴ تا ۹۶، مربوط به سال ۹۵ با نرخ بیکاری ۲۹.۲ درصدی بوده است.

نرخ بیکاری جوانان کشور در سال ۸۴ معادل ۲۳.۳ درصد بود که تا سال ۸۷ تقریباً این میزان بین ۲۲ تا ۲۳ درصد در نوسان بود، اما پس از آن در فاصله یک سال نرخ بیکاری جوانان در سال ۸۸ با رشد ۱.۷ درصدی به ۲۴.۷ درصد رسید.

همچنین در دو سال پیاپی یعنی سال‌های ۸۸ و ۸۹ نرخ بیکاری جوانان به فاصله ۴ درصد در یک سال افزایش یافت، به این ترتیب که نرخ بیکاری ۲۴.۷ درصدی سال ۸۸ به ۲۸.۷ درصد در سال ۸۹ افزایش یافت.

پس از آن در سال‌های ۹۰ و ۹۱ نرخ بیکاری جوانان گروه سنی ۱۵ تا ۲۴ ساله در محدوده ۲۶.۵ تا ۲۶.۸ درصدی به ثبت رسید و از سال ۹۲ نیز میزان بیکاری این گروه سنی به ۲۴ درصد کاهش یافت؛ اما از سال ۹۴ مجدد این شاخص صعودی شد به طوری که در سال ۹۴ نرخ بیکاری جوانان

۲۶.۱ درصد و در سال ۹۵ نیز با رشد ۳.۱ درصدی به ۲۹.۲ درصد رسید. همچنین در سال ۹۶ این نرخ ۲۸.۴ درصد شد.

بنا بر این گزارش، طی دوازده سال گذشته ۵.۱ درصد به نرخ بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله کشور اضافه شده است؛ به عبارتی سالانه بیش از ۰.۴ درصد به نرخ بیکاری در این گروه سنی اضافه شده است.

نرخ بیکاری در میان تحصیل کردگان دانشگاه‌های کشور نیز کم نیست. علی ربیعی وزیر وقت تعاون، کار و رفاه اجتماعی میانه‌های خرداد ماه ۱۳۹۴ در حاشیه همایش بین‌المللی مهارت آموزی و اشتغال گفت: هم‌اکنون ۴۰ درصد از بیکاران کشور دانش‌آموخته دانشگاه هستند.

اگر چاره‌اندیشی نشود تعداد فارغ التحصیلان بیکار در آینده افزایش می‌یابد

کارشناسان اقتصادی بر این باورند که ایران برای این که بتواند بیکاری را کنترل و نرخ آن را کاهش دهد باید سالانه یک میلیون و ۴۰۰ هزار شغل ایجاد کند در حالی که در طول سال‌های اخیر به‌طور متوسط نتوانسته برای بیشتر از ۵۵۰ هزار نفر شغل ایجاد کند.

کارشناسان اقتصادی معتقدند که ایران برای غلبه بر مشکل بیکاری، نیازمند رشد اقتصادی بالای هفت درصد است اما در طول چند سال گذشته متوسط رشد اقتصادی کمتر از پنج درصد بوده‌است.

وضعیت اقتصاد و اشتغال از نگاه معاون اول
«اسحاق جهانگیری» ۱۳ آذر ماه ۹۷در بیست و پنجمین همایش ملی بیمه و توسعه در ارزیابی اقتصاد ایران اظهار داشت:

اقتصاد کشور نیازمند آن است که متناسب با جایگاه ایران از وضعیت بهتری برخوردار باشد و اقتدار کشور در منطقه پرآشوب خاورمیانه مساله حیاتی و جدی است.

وی تصریح کرد: ما به عنوان مسئولین بخش اقتصادی کشور وظیفه داریم به مسائل این بخش به طور جدی بپردازیم و در مسیر اقتدار کشور، اقتصاد مقتدر را رقم بزنیم تا رشد اقتصادی مطلوب داشته باشیم و سرمایه گذاری مناسب اتفاق بیفتد.

خودمطالبه‌گری دولت مشکلی را حل نمی‌کند
پرسش اصلی همه ناظران و متخصصان اقتصادی در این نکته است که چرا معاون اول و رئیس جمهور با وجود اینکه دولت و خزانه کشور و همه دستگاه‌های اجرایی را در اختیار دارند، باز هم در قالب یک مطالبه‌گر اقتصاد مقتدر و مطلوب را از دیگران می‌خواهند.

معاون اول رییس جمهوری تصریح کرد: در دولت یازدهم تلاش کردیم تا اقتصاد کشور مقتدر گردد و ثبات به اقتصاد باز گردد و تعامل با دنیا برقرار شود و در مسیر جذب سرمایه گذاری حرکت کنیم.

پرسش بعدی در این است که وضعیت کنونی اقتصاد ایران چه تناسبی با اقتدار و ثبات مورد ادعای آقای جهانگیری دارد؟. گرانی‌ها و تغییر لحظه‌ای

قیمت‌ها و سربفلک کشیدن قیمت ارزاق عمومی آیا نشانه اقتدار و تبات اقتصادی و تعامل سازنده با دنیاست؟

 امیدآفرینی در حرف نیست، نیم‌کردار نیاز است
وی با اشاره به اینکه تمرکز دشمن بر این مساله قراردارد تا امید مردم که اصلی ترین سرمایه کشور است را نا امید کند، یادآور شد: : یکی از چالش‌های مهم امروز خانواده‌های ایرانی مساله بیکاری فرزندان خصوصاً فرزندان تحصیلکرده آنان است، با خیل عظیمی از جوانان که سرمایه‌های کشور هستند و در سن تولید و ثروت قرار دارند، باید غصه بخوریم که نتوانستیم کاری برای آنها ایجاد کنیم.

جهانگیری یادآور شد: چه کشورهایی در دنیا هستند که آرزوی داشتن جمعیت جوان را دارند، چون این یک فرصت توسعه برای هر کشور است ولی آنها مجبور به پذیرش مهاجران برای تامین این ظرفیت هستند.

وی ادامه داد: ثبات اقتصادی پیش نیاز هر اقدام توسعه ای است و شاخص های آن تورم، سود بانکی و نرخ ارز است و انتظاراتی که فعالان اقتصادی از سیاستمداران و مسئولان دارند، این است که در فضای با ثبات اقتصادی به فعالیت بپردازند.

آنچه که موجب حیرت مردم و صاحب‌نظران می‌شود این است که دولت با طرح نواقص کارآمدی خود و مطرح کردن انتقادهای منتقدان از زبان خود، همگان را در مقابل این فرار بجلو قرار می‌دهد که مسئول اجرای برنامه‌های اقتدارآفرین و ثبات‌بخش اقتصادی و ایجاد اشتغال و مبارزه با بیکاری غیراز دولت چه کسی است؟!.

عموم مردم بدلیل ساختار دولتی بودن اقتصاد ایران تحولات مثبت اقتصادی را از دولت متوقعند و اگر دولت از پذیرش مسئولیت و پاسخگویی شانه خالی کند، دیگر چه کسی باید پاسخ مردم را بدهد؟!